Vijf Vlamingen over wat ze doen nu hun spaargeld snel minder waard wordt: ‘We kochten nog gauw een appartement’

De nieuwe cijfers leren dat de inflatie stagneert maar torenhoog blijft. En dus verdampen uw spaarcenten zienderogen. Al tal van specialisten hebben verteld wat u eraan kunt doen. Wij laten een aantal gewone mensen aan het woord, die vertellen hoe zij het hebben aangepakt.

Charlotte Antoons (29): ‘Meer dan een kwartiertje per maand ben ik er niet mee bezig’

“Mijn ogen zijn afgelopen zomer echt opengevallen toen ik op vakantie was in Italië”, zegt Charlotte Antoons (29). Zij is postdoctoraal onderzoeker in accounting en management aan de UCL in Louvain-la-Neuve. “Heel specifiek kwam dat door een Nederlandse podcast die ik aan het beluisteren was, de Spaarpodcast. Ik had allang het idee om me wat te verdiepen in beleggen en zo raakte ik geïntrigeerd. Toen ik ben thuisgekomen, ben ik wat blogs beginnen te lezen en alles online gaan opzoeken. Ik merkte dat in België eigenlijk nog niet zoveel te vinden is, in Nederland wel.”

En meteen viel haar op dat beleggen via de bank hoge beheerskosten met zich meebrengt. “Ik kwam tot de conclusie dat gewoon de volledige markt volgen eigenlijk een hoger rendement opbrengt. En zo kwam ik uit bij de zogenaamde trackers, waar geen beheerskosten aan verbonden zijn. Ondanks mijn academische achtergrond was het voor mij ook allemaal nieuw, hoor. Ik stond er nogal wantrouwig tegenover. Mijn kernidee is nu om zoveel mogelijk te spreiden, maar toch ethisch te beleggen. Ik investeer maandelijks een klein bedrag in deze trackers via Degiro, maar heb bewust bepaalde industrieën uitgesloten. Ik geloof zelf in duurzame fondsen, omdat deze sowieso toekomstgericht zijn. Ik bekijk het echt op een periode van meer dan dertig jaar.”

En je hoeft geen miljonair te zijn om met deze techniek aan de slag te gaan. “Ik ben begonnen met vijftig euro per maand, intussen heb ik dat wel wat verhoogd. Als je kijkt hoeveel zo’n klein bedrag na dertig jaar kan opleveren, dan zie je meteen waarom het voordelig is. En veel tijd moet je er niet insteken, mij kost het een kwartiertje per maand. Verder heb ik met mijn partner, die ondernemer is, recent een appartement gekocht en ik heb nog wat geld op mijn spaarrekening laten staan voor dringende aankopen. Dat appartement gingen we sowieso kopen, maar we hebben wel extra haast gezet achter het afsluiten van de lening om zo nog te profiteren van de lage rentevoeten.”

Hoe zit dat eigenlijk met de collega’s van Antoons aan het economiedepartement? Zij zijn ongetwijfeld dagelijks bezig met beleggen. “Je zou verbaasd zijn. Er zijn er wel die er mee bezig zijn, maar een groot deel totaal nog niet. De studenten dan weer wel, meer dan vroeger alhoewel het toch een minderheid blijft. Tijdens mijn studies was dat totaal niet het geval. We kregen wel les over de beurs en zo, maar om er zelf mee aan de slag te gaan? Nee, dat niet. Het geld van vakantiejobs en weekendwerk gaf ik uit en ik probeerde een deel te besparen op mijn spaarboekje. Daar bleef het bij.”

Raf Vaes (43): ‘Geld lenen om zoveel mogelijk te renoveren is de boodschap’

Voor Raf Vaes was de torenhoge inflatie het signaal om volop aan het verbouwen te gaan. “In één jaar tijd is de waarde van spaargeld met 8 procent gezakt, terwijl de voorwaarden om te lenen nog altijd gunstig zijn met rentevoeten onder de 2 procent. Door nu dus volop in te zetten op de renovatie van je woning, verdien je elk jaar 6 procent. Ik heb dan ook zoveel mogelijk geld geleend bij de bank en ben bezig om mijn huis grondig aan te pakken. Zo heb ik zonnepanelen laten plaatsen, iets wat ik eigenlijk niet zo snel van plan was. Maar het is nu echt wel het moment. Heel vaak nemen wij een lening waarbij we in het begin enkel interesten betalen totdat de werken helemaal voltooid zijn en vanaf dan wordt ook het kapitaal mee betaald. Zo is het wat draaglijker.”

Vaes ging te raden bij een aantal experts voor tal van offertes en besliste om 30.000 à 50.000 euro in zijn woning te steken. “Wij hebben bijvoorbeeld een nieuwe trap geplaatst en de badkamer helemaal gerenoveerd. Plus dan nog die zonnepanelen. Wij beschikken ook over een elektrische wagen, die we thuis kunnen opladen en waarvoor we een vergoeding krijgen van de werkgever. Door die zonnepanelen is dat ook pure winst.”

Zoveel mogelijk geld lenen, lijkt dus de boodschap. “Maar ik zou toch aanraden om een kleine buffer op de spaarrekening te voorzien voor dringende uitgaven”, zegt Vaes. “Bij mij is dat er eentje van drie maanden loon. Verder kan ik momenteel niet zoveel sparen en beleggen, daar houd ik me ook niet zo mee bezig. Wij steken alles in ons huis. Wij hebben dat vijftien jaar geleden gekocht en de waarde neemt gestaag toe. Als de kinderen groot zijn – ze zijn nu 13 en 10 – en als we wat meer grijze haren hebben, dan kunnen we ons huis verkopen en wat kleiner gaan wonen.”

Vaes is accountmanager bij een consultancybedrijf, zijn vrouw is lerares in het middelbaar onderwijs. “Aanvankelijk had ik ook wel wat schrik om te lenen. Je moet de risico’s toch voldoende afwegen. Je kan altijd je job kwijtraken door omstandigheden. Bij een crisis kan het bedrijf in de problemen komen, en dan zit je daar met die leninglast. Maar goed, de voordelen zijn wat mij betreft nu zo groot dat ze de nadelen neutraliseren. Soms heb ik weleens een knoop in de maag door die extra verplichtingen. Je moet wel zien dat x euro elke maand op tafel ligt. Maar goed, als geld op de spaarrekening staat, dan ga je er soms eens van eten en dan is het ook op.”

Sarah Van Lent (33): ‘Mijn ouders hebben me afgeraden te beleggen, maar ik doe het toch’

Sarah Van Lent (33) is nog zo iemand die de stap naar het beleggen op een voorzichtige manier heeft gezet. “Ik had al enkele jaren een effectenrekening geopend voor mijn zoontje, voor mezelf heb ik lang getwijfeld”, zegt Van Lent. Zij is wetenschappelijk medewerker microbiologie bij het ZNA, Ziekenhuis Netwerk Antwerpen. “Enkele weken geleden heb ik me extra geïnformeerd of het een goed idee zijn. Ik heb toevallig allemaal artikels gelezen over beleggen en of dat slim is op het moment van een oorlog. Dan merk je wel meteen dat je beter nu kan aankopen dan zes maanden geleden omdat alles op een dieptepunt zit. Normaal gezien zullen de aandelen wel weer gaan stijgen.”

Niet toevallig heeft Van Lent er nu bij stilgestaan. “Omdat het spaargeld zoveel in waarde verliest, kan je weinig fout doen met wat geld op een effectenrekening. Ik ben daar heel erg voorzichtig in en probeer het risico te spreiden. Zo ga je het fluctuerend effect van hoger en lager tegen. Ik heb dat heel concreet gedaan bij Argenta, waar je minstens met 1.000 euro moet starten. Je betaalt enkel een initiële instapkost van 1 procent van het bedrag dat je stort, maar daarna zijn er geen kosten meer aan verbonden. Je kan zonder problemen en zonder kosten beslissen om het te stoppen en opnieuw te activeren. En je kan er ook steeds kosteloos geld uithalen. Samen met de bankier heb ik een bepaald risicoprofiel gekozen, dat heeft veel te maken met de leeftijd. Hoe langer je je geld kan missen, hoe hoger het rendement normaal gezien zal zijn. Ik spaar nu 50 euro op de effectenrekening van mijn zoon en 250 euro op die van mij. Ik heb specifiek gevraagd om aan duurzame beleggingen te doen. En recent heb ik toch ook gevraagd dat er zeker geen Russische energie tussenzit.”

Van Lent heeft ook al snel een appartement gekocht. “Een tip van mijn broer toen ik pas was begonnen aan mijn doctoraat. Dat appartement verhuur ik nu, zodat ik van die lening alvast niks ondervind.”

Zij voelde al snel het generatieverschil toen ze besliste om te gaan beleggen. “Het valt echt wel op dat mijn ouders en zelfs mijn broer het hebben afgeraden. Mijn ouders vonden het oude vertrouwde spaarboekje toch beter en mijn broer vond dan weer dat ik het geld best in vastgoed kon steken. Maar ik heb doorgezet omdat ik er zoveel over gelezen heb. En ik heb daar nog geen spijt van. Voor mensen die drempelvrees zouden hebben: zo ingewikkeld is het allemaal niet. De bank rekent alles voor je uit en maakt een bepaald profiel aan, zodat je zeker een goed gevoel overhoud aan deze investeringen. Want het is zeker niet de bedoeling dat je ervan wakker ligt.”

Gommaar D’Hulst (34): ‘Ik steek spaargeld in bitcoin, dat levert meer op dan beleggen’

Gommaar D’Hulst (34) is een ietwat atypische belegger: hij is een believer in de cryptomunten. En hij heeft daar zo zijn redenen voor. “Ik zet simpelweg elke week een deel euro’s om in bitcoin. Het is misschien een enigszins verrassende keuze, maar er zijn miljoenen mensen zoals ik, die hier echt wel brood inzien. Ik ben er in 2016 mee begonnen en heb dan ook al honderden procenten rendement gehaald. Momenteel heb ik nog helemaal niks verkocht van mijn bitcoins.”

Velen vertrouwen het zaakje niet en wijzen op de enorme schommelingen in de koers van bitcoin. Bestaat het risico dat je na verloop van tijd al je geld kwijt bent? “Nee, bekijk de hele geschiedenis van bitcoin: als je het over een horizon van minstens vier jaar bekijkt, dan is bitcoin alleen maar in waarde gestegen. Zelfs als je in 2017 had verkocht toen de bitcoin in een dipje zat. Vier jaar wachten, dat is toch niet onoverkomelijk.”

Die fluctuaties zullen er ook uitgaan, beweert D’Hulst. “Het is nog een heel immature markt, die nog maar twaalf jaar oud is. Er zijn nog een aantal mensen die heel veel bitcoins hebben en zo de markt op hun eentje kunnen moven. En er is geen enkele regulator. Bij de goudmarkt of op de Dow Jones is heel veel gereguleerd om het niveau stabiel te houden, bij bitcoin kan iedereen shorten of longen: het is allemaal algoritmisch. Maar hoe meer de handel in bitcoin zal toenemen, hoe meer ook die forse prijsschommelingen eruit zullen gaan.”

D’Hulst is als bioloog verbonden aan de ETH van Zurich, waar hij onderzoek doet. Hoeveel bitcoins hij momenteel heeft, wil hij liever niet zeggen. “Dat geeft eigenlijk niemand graag mee. Naast mijn bitcoins heb ik acht jaar geleden nog een appartement gekocht. Elke week zet ik een klein beetje van mijn loon online. Het gaat ongeveer over honderd euro. Net zoals bij gewone beleggingen moet je ook bij bitcoin het risico spreiden. En het gemiddeld rendement ligt veel hoger dan beleggingen of overheidsobligaties.”

D’Hulst hekelt de manier waarop bitcoin wordt voorgesteld. “De media zijn al enkele jaren bezig met het wegzetten van bitcoin als risicovol speculatiemechanisme, maar elke weldenkende persoon die meer dan tien minuten onderzoek heeft gedaan, weet dat dit kortzichtig is. Bitcoin is een open monetair, neutraal systeem waar iedereen op vrijwillige basis aan kan meedoen. De devaluatie van systemen door de overheden en centrale banken heeft het gebruik van bitcoin de laatste paar jaar nog extra in de verf gezet. Ik ben zelf hooggeschoold – geen speculant of gokker, maar gewoon iemand die bezorgd is over het geld van mijn kinderen. Ik weet ook wel dat het een soort belief-systeem is. En ik geloof er alvast in.”

Peter Schoonooghe (52): ‘Het lukt me nu net niet om de inflatie te counteren’

Peter Schoonooghe is al lange tijd in de financiële sector actief. Zestien jaar lang adviseerde hij zowel over bank als verzekeringen, sinds 2016 focust hij zich nog uitsluitend op verzekeringen. “Ik ben altijd wel bezig geweest met sparen. Zo heb ik aan pensioensparen gedaan vanaf het moment dat het kon. En dat is eigenlijk al een eerste goede manier geweest om het te leren. Terwijl je spaarrekening zeer liquide is – je kan er op elk moment geld afhalen – blik je met pensioensparen een heel stuk vooruit. Het is een goede manier om na je pensioen ook je levensstijl te behouden, dat zal niet lukken met het wettelijk pensioen.”

Dat vond Schoonooghe lange tijd voldoende. Maar door de hyperinflatie ging ook hij wat verder kijken dan zijn neus lang was. “Ik heb beslist om een groter bedrag in de Tak23-formules te steken. Je wordt anders elke dag armer. Dit is eigenlijk een levensverzekering gekoppeld aan beleggingsfondsen. Heel belangrijk is dat er geen kapitaal is en geen rendementsgarantie in tegenstelling tot het gewone pensioensparen. Je neemt dus een zekere mate van risico, maar dat is de enige mogelijkheid om een hoger rendement te halen. Gemiddeld ligt dat hier rond de 3 à 4 procent, toch veel meer dan de 0,11 procent die nu op het spaarboekje te verkrijgen is.”

Je gaat hier wel op de beurs, daar is altijd een zeker risico aan verbonden. “Maar dat wordt wel gemilderd omdat je investeert in een grote korf aan aandelen en obligaties. Vooral fiscaal zijn deze formules interessant, omdat ze niet onderworpen zijn aan de roerende voorheffing en er geen meerwaardetaks of beurstaks op verschuldigd is. Je moet wel minstens drie jaar zonder dat geld kunnen, beter is om een horizon van acht jaar te nemen.”

Schoonooghe zelf heeft een grotere som in één keer op een wachtrekening gezet, die dan via 24 maandelijkse stortingen is belegd in een aantal fondsen. “Zo wil ik het risico zoveel mogelijk spreiden. Je koopt dan zowel in goede als in kwade dagen en zo haal je de fluctuaties er al wat uit. Op dit moment lukt het me net niet om de inflatie te counteren, maar het is in ieder geval beter dan het spaarboekje. Daarop heb ik ongeveer zes maandlonen staan. Je moet altijd voorzien zijn op extra kosten, zoals een nieuwe wasmachine of kookfornuis.”

Schoonooghe en zijn echtgenote zijn intussen eigenaar van hun eigen woning. “Extra vastgoed kopen, daaraan heb ik eigenlijk nooit gedacht. Dat is zeker geen slechte manier om te sparen omdat de prijzen jaarlijks stijgen. Maar er zijn toch ook wel wat kosten aan verbonden voor de notaris of de registratierechten. En als je zo’n pand verhuurt, zijn er altijd wel herstellingen die de eigenaar moet dragen. Zonder dan nog te spreken over het feit dat je slechte huurders kan hebben.”

Ook bitcoin heeft Schoonooghe even geprobeerd. “Ik heb het ongeveer één jaar gedaan met een beperkt bedrag. Maar wat mij betreft is het veel te intensief om allemaal te volgen. Er zijn momenteel al meer dan tienduizend cryptovaluta op de markt aanwezig. Maak daar maar eens een keuze uit.”

(DM)