Vijftien jaar na de moord op Peter De Vleeschauwer: zijn broer Chris opent de doofpot

Op de avond van 14 november 1996 werd de toen 37-jarige rijkswachter Peter De Vleeschauwer uit het wachtlokaal van de kazerne van Sint-Niklaas ontvoerd. De lijkschouwing wees op een professionele liquidatie. Het onderzoeksdossier is inmiddels al meer dan 100.000 pagina’s dik.

Enkele quotes van Chris De Vleeschauwer:

De hypothese over de interne afrekening werd pas in 1999 onderzocht, nadat de familie het dossier een eerste keer had kunnen inkijken. Dat was niet alleen rijkelijk laat: volgens de familie werd dat onderzoek zó gevoerd dat er vooral niks kon worden gevonden.

De nabestaanden zijn ervan overtuigd: als de moord een inside job was, dan geldt dat des te meer voor het onderzoek, waarin potentiële verdachten aan de touwtjes trekken.

In mei 2009, na een lange procedurestrijd, haalde de familie dan toch een slag thuis. Na dertien jaar verhuisde het hele onderzoek van het parket van Dendermonde naar het parket-generaal van Gent.

Niemand minder dan Henri Heimans, bekend van het onderzoek naar Fortis-gate, werd als raadsheer-onderzoeksrechter aangesteld. Even laaide de hoop op een doorbraak op, maar bij de vijftiende verjaardag van de moord blijkt van die hoop bitter weinig over te schieten.

Namens de familie deed Chris De Vleeschauwer onlangs in de pers een dramatische oproep aan het parket: ‘Sluit het onderzoek af, want de waarheid zal toch nooit aan het licht komen.'

undefined

Chris De Vleeschauwer «De familie heeft aan de noodrem getrokken. Vijftien jaar, dat is precies de helft van de maximale onderzoekstermijn. We staan nergens, en als we op deze manier doorgaan, staan we bij de verjaring na dertig jaar nog altijd nergens. Aan de inzet of de bekwaamheid van de onderzoeksrechter ligt het niet, maar hij heeft onvoldoende middelen.
»Het Gentse parket-generaal spreekt dat tegen, en ook minister van Justitie Stefaan De Clerck schermt met de twee speurders van de federale gerechtelijke politie die op de zaak werden gezet. Maar twee speurders is niet genoeg, zeker als je weet dat die twee ook nog wachtdiensten moeten kloppen en nieuwe zaken in behandeling moeten nemen.
»Behalve het Gentse onderzoeksteam is in Brussel ook de cel misdaadanalyse aan de slag gegaan. Op papier lijkt het indrukwekkend. Volgens het parket zitten er zes analisten op het dossier, en ze werken met een softwarepakket van de FBI.
»Dat zou tot nieuwe inzichten moeten leiden, maar je ziet pas resultaat als het héle dossier is ingevoerd. Daar wringt de schoen: na tweeënhalf jaar is nog maar tien procent van het dossier verwerkt. Zo komen we er natuurlijk nooit.
»Het is ook niet alleen een kwestie van middelen. In feite staan de Gentse speurders voor een onmogelijke opdracht. Ze moeten een onderzoek redden dat al vanaf de eerste dag moedwillig kapot werd gemaakt.»

HUMO Zijn er in de loop van het Gentse onderzoek helemaal geen nieuwe elementen aan het licht gekomen?
De Vleeschauwer «Toch wel. We hebben eindelijk zicht gekregen op de carrière van één van de figuren uit onze nota van 1999. Laten we hem gemakshalve X. noemen. Na de moord ging X. met ziekteverlof, en daarna werd hij naar de federale gerechtelijke politie van Dendermonde overgeplaatst.
»Ons werd altijd verteld dat hij daar tot zijn pensioen een logistieke functie bekleedde en geen toegang had tot het onderzoek, maar eind 2008 ontvingen we een anonieme brief met een heel ander verhaal. X. was in Dendermonde jarenlang informantenbeheerder, een functie die door de wet op de bijzondere opsporingsmethoden in het leven was geroepen.
»Met andere woorden, hij zat in de cockpit van het onderzoek. De informantenbeheerder moet anonieme tips filteren en informanten op hun geloofwaardigheid beoordelen. Als iemand een onderzoek wil manipuleren, kan hij zich geen betere positie dromen.»

De Vleeschauwer «Wat mij zeer pessimistisch stemt, is de presentatie die ik in september vorig jaar met Walter Van Steenbrugge en Christine Mussche heb gegeven voor de hoofdrolspelers van het Gentse onderzoeksteam. We hadden er verdorie tijd en moeite in gestoken. Eerst had ik dagenlang in afzondering gezeten met Walter en Christine, toch twee druk bezette topadvocaten.
»Daarna heb ik zelf een hele maand gezwoegd om onze analyse in tweehonderd powerpointslides toe te lichten. De presentatie duurde vier uur, maar tot onze stomme verbazing werd er niet één vraag gesteld. En niemand van de aanwezigen vond het de moeite om notities te nemen.»

De Vleeschauwer «Het hele onderzoek staat bol van de ongerijmdheden. Men heeft zich bijvoorbeeld nooit afgevraagd wat voor iemand het in hemelsnaam in zijn hoofd haalt om een rijkswachter uit zijn kazerne te ontvoeren. Zelfs een doorgewinterde gangsterbende begint daar niet aan. Alles wees erop dat de ontvoerders met voorkennis opereerden.
»Ze kenden de structuur van het kazernegebouw, en ze wisten dat mijn broer daar op dat moment alleen aan zijn bureau in het wachtlokaal zou zitten. Het laat zich toch raden wie er aan dat profiel beantwoordt?»

HUMO Het besmeuren van Peters reputatie loopt als een rode draad door het verhaal.
De Vleeschauwer «Wat er na de ontvoering allemaal niet over mijn broer werd verteld! Oké, het ging niet zo best in zijn huwelijk, maar dat was geen reden om hem als de grootste vrouwenzot van het Waasland af te schilderen. Zowat alle vriendinnen van Ginda (de weduwe van Peter De Vleeschauwer, red.) zijn achteraf aan de tand gevoeld.
»Zelfs familie en vrienden moesten geloven dat Peter er in het geheim een liederlijk leven op na hield. Op een bepaald moment zoemde het rond dat hij iedere week met een grote blonde dame in het PB Hotel ging kameren. Die dame is uiteraard nooit gevonden, je mag drie keer raden uit welke kringen die roddel kwam.»

De Vleeschauwer «Officieel wordt een onderzoek geleid door de onderzoeksrechter, een neutrale instantie. Maar die is vaak machteloos: hij is de speelbal van het parket en de politie. Zij en niemand anders zitten aan de knoppen. En als de mensen aan de knoppen ook nog betrokken partij zijn in de onderzochte misdaad, dan krijg je een fiasco.
»De burgerlijke partij staat in zo’n scenario nergens, met of zonder wet-Franchimont, want ze heeft geen middelen om tegen de pletwals van justitie op te tornen. Onze hardnekkigheid is hoogst uitzonderlijk, een normale burgerlijke partij had al lang afgehaakt. Waarom is dit onderzoek al niet veel eerder een stille dood gestorven? Omdat ik er mijn gezondheid aan opgeofferd heb, en omdat we nagenoeg gratis worden geholpen door twee topadvocaten die deze zaak zelf als een testcase hebben geadopteerd.»

HUMO Gelooft u echt dat we nooit de waarheid zullen kennen?
De Vleeschauwer «Met mijn verstand zou ik ja moeten zeggen, maar ik wil niet toegeven aan mijn verstand. We geven het nog niet op, dat zijn we aan Peter en aan alle nabestaanden verplicht. Maar wellicht moeten we niet meer op het parket rekenen om de waarheid te kennen.
»Daarom deze oproep aan de politiek: onderwerp het onderzoek aan een externe audit, dat is de enige manier om vele disfuncties bloot te leggen. Er is een precedent: het rapport Fijnaut-Verstraeten over de Bende van Nijvel. Ik weet dat het veel gevraagd is, maar het gaat niet alleen om Peter. Misschien zullen we nooit weten wie hem heeft vermoord, maar we kunnen er wel voor zorgen dat anderen deze nachtmerrie niet meer moeten doorstaan.»

undefined