Villa Vanthilt: Daan
Waarom zitten ze daar in 'Villa Vanthilt' eigenlijk elke dag aandacht te besteden aan 1969, vraagt u zich af? Was '89 niet goed genoeg misschien? In het kort: neen, omdat er in '89 geen Woodstock was, geen allereerste 'Monty Python's Flying Circus', geen eerste Tourzege van Eddy Merckx, geen 'Led Zeppelin I' of Jan Palach, en geen Neil Armstrong die uitcheckte of er iets te beleven viel op de maan. En ook een beetje omdat de programmamakers Daan Stuyven anders nooit zover hadden gekregen om zijn grofkorrelige stembanden uit te lenen.
HUMO Hoe zijn ze eigenlijk bij jou uitgekomen?
DAAN STUYVEN «Wellicht omdat iedereen mij tegenwoordig een midlifecrisis probeert aan te praten. Ik word veertig, en daarom staat in zowat elk interview dat ik van '69 ben. Ik neem aan dat ze zo op het idee zijn gekomen.
»'t Was een bijzonder jaar: de mensen waren nog een beetje aan het bekomen van de kater van mei '68, maar tegelijk hingen er voldoende goede vibes in de lucht. Het kon niet op: men dacht toen zelfs nog dat men iets op de máán kon gaan doen, en dat zotte, vrijgevochten optimisme weerspiegelt zich in alles.
»Eigenlijk ben ik er nog altijd niet goed van dat ik het geluk heb gehad om net toen geboren te zijn; 't is één groot fantastisch feest dat ik nu al vier decennia aan het vieren ben. Ik heb ook een soortement fascinatie ontwikkeld voor alles dat uit '69 komt: ik hou van de films, de boeken, de platen en vooral van de mensen.»
HUMO Stel dat je twee jaar later geboren was, zou je dan gek zijn van het jaar '71?
STUYVEN «Nee gij! Wie kan er nu enthousiast doen over '71? Ik heb bijzonder veel medelijden met mijn vrienden die in dat jaar geboren zijn (lacht). Te meer omdat die mensen nu 37 of 38 zijn, en dat is nog eens een heel ambetante leeftijd. Ik vind het stiekem ook gewoon tof om te kunnen zeggen dat ik de sixties nog meegemaakt heb. Hooguit drie maanden, maar toch.»
HUMO Je huis in de Ardennen heb je volgestouwd met fietsen uit '69, plus alle Playboys en Matchbox-miniatuurautootjes van dat jaar. Waarom net die dingen?
STUYVEN «Omdat ze heel schoon zijn, tiens. Ik sleur al mijn hele leven een overgewicht aan nostalgie mee, en dat uit zich in die verzamelwoede. '69 was trouwens het laatste jaar dat de Matchboxkes nog op iets trokken. Het jaar daarna hebben ze de fluokleuren geïntroduceerd, maar in '69 was het nog warm oranjegeel, wijnrood, zeeblauw... Dat is mijn palet, mijn referentie: dat zijn nog altijd de kleuren die ik gebruik voor mijn platenhoezen en videoclips.
»Bij de Playboys is het mij vooral om de advertenties te doen. Toen ik nog grafisch vormgever was, was dat mijn onuitputtelijke inspiratiebron. Ik heb die magazines letterlijk leeggeplunderd. Het cd-boekje van 'Profools', mijn eerste plaat, staat vol collages van oude '69-advertenties. Alleen heb ik er mijn kop tussengeplakt.
»En die fietsen haal ik op de rommelmarkt in Brussel. Je vindt ze er voor twintig, vijfentwintig euro. Tegenwoordig wordt alles verzameld, behalve fietsen blijkbaar. Vreemd: iedereen ziet er oude wrakken in, terwijl dat eigenlijk antiek is. Ik ben vooral zot van Peugeot-fietsen uit '69. Voor mijn zoon heb ik er ook eentje gekocht. Een exemplaar uit '74 weliswaar, maar bon, hij is jonger dan ik, dan mag dat (lacht). In mijn huis heb ik ook een grote lijst hangen met daarin allemaal oude fietszadels.»
HUMO Af en toe ga je daar eens goed voor zitten, met een Beatles-nummer op de achtergrond?
STUYVEN «Zot! Ik heb het niet zo voor die groep. Dan liever Cream, Aphrodite's Child of Jethro Tull. Nog een reden om '69 een fantastisch jaar te vinden: nog maar een jaartje wachten voor The Beatles gesplit waren!»
HUMO In navolging van The Stooges heb je een nummer geschreven dat '1969' heet. Daarin zing je dat je op dezelfde dag geboren bent als de Concorde. Is dat dichterlijke vrijheid? Jij zag het daglicht op 24 september, en volgens onze Wikipedia hing de Concorde al in januari '69 in de lucht.
STUYVEN «Dat zal dan wel een testvlucht geweest zijn. Ik heb een editie van De Standaard van de dag nadat ik geboren ben: op de voorpagina staat een grote foto van de Concorde, met een verslagje van zijn eerste vlucht. En als je De Standaard al niet meer mag geloven, wat dan nog wél? (lacht)
»Toen ik veertien was, deed ik archeologische fouilles in de overblijfselen van een Romeinse villa in Frankrijk. Die site lag pal onder het traject van de Concorde: elke dag vloog hij voorbij, een paar kilometer boven mijn hoofd. Fantastisch: de oude en de nieuwe wereld verenigd.»
HUMO Wanneer en hoe steekt je hang naar nostalgie verder nog de kop op?
STUYVEN «Wanneer niet? Ik heb een eeuwig weemoedige blik op het leven. 't Is zelfs zo dat, als ik fantastische momenten meemaak, ik ze in mijn hoofd al meteen in het vakje 'mooie souvenirs' stop. Dat ik denk: 'Wow, dit was schoon.' Waarop mijn vrienden doorgaans: 'Euh Daan, 't is nog gewoon bezig, hoor...' (lacht) Van dat soort proactieve nostalgie heb ik vrij vaak last: best vervelend eigenlijk. Ik probeer er vanaf te raken, alleen heb je met ouder worden alleen maar méér herinneringen, dus dat belooft nog moeilijk te worden.
»Het is een nooit eindigende wedstrijd tussen mezelf en mijn geheugen. Ik ga bewust op zoek naar geheugenverlies! Als iemand nog een goede methode kent, mogen ze het mij altijd laten weten.»
