Vince Staples - Summertime ’06

Vorige week nog het Fenomenale Grote Kendrick Lamar-interview in Humo, deze week alweer een rapper uit de Golden State. Vince Staples (22) is young, gifted and black. Hij represents de buurt rond Ramona Park in North Side Long Beach, die ook Norf blijkt te heten. ‘Norf Norf’ is zelfs een songtitel. Denk: een getto zó gevaarlijk dat Staples ons er twee keer voor waarschuwt.

Aan Staples’ lijf geen drugs meer: kennelijk heeft hij al genoeg spul binnen, want hij herbeleefde tot in z’n tienerjaren ’s nachts de toevallen die hij als crackbaby had. Het is één piepklein detail uit ‘Summertime ’06’. Gangtattoos wil Staples ook niet, want ‘als in de zomer de hemdjes worden uitgetrokken en de tattoos zichtbaar worden, vallen altijd de meeste doden’. De man is nochtans midden in de Crips-gang geboren. Hij meldt het ons via een terloops double entendre: ‘We crabs in a bucket’ slaat op die bende.

Wie de hokjes ‘hard’, ‘harder’ en ‘hardst’ even groot wil timmeren, merkt na een vol uur ‘Summertime ’06’ dat het ‘hardst’-hokje te klein is bemeten. Klank én tekst lopen namelijk over van de grimmige berichten. Dat akelige pianootje van ‘Señorita’ alleen al! Of die eerste zinnen van ‘Lift Me Up’: ‘Hey, I’m just a nigga, until I fill my pockets / And then I’m Mista Nigga, they follow me while shopping’.

Hoofdproducer No I.D. houdt de plaat coherent, de beats minimaal en de hemel overal grijs. Het geheel is soms meer Burial, Joy Division en Tricky dan trap en p-funk. In een verhaal dat vertrekt bij 13 jaar oud zijn in de zomer van 2006 en voor het eerst voelen dat de wereld verbrokkelt, weet Staples niet zo veel, maar hij weet heel goed dat hij niet veel weet. Het Auto-Tunerige stemmetje in ‘Summertime’ is het schrijnendste moment. Staples heeft het hier over de liefde, die hem meer verscheurt dan troost. Hij lijst een aantal romantische clichés op en meldt dan aan zijn vlam: ‘They never taught me how to be a man / Only how to be a shooter’. Een vreemde plek om plots vol te schieten, en toch gebeurt het.

Een paar songs hadden langer gemogen, een paar mindere hadden niet gehoeven. Maar een zin als deze veegt alle detailkritiek weg: ‘Blacks don’t own no grounds to stand on / So we stand on our words’. Naar ‘Summertime ’06’ luisteren is beseffen ver van deze wereld te wonen. En het daarna belangrijk vinden dat goed te beseffen.