Vivian Girls - Vivian Girls
Er is rammen, en dan is er rammelen. Vivian Girls proberen op hun 21 minuten durende debuut dapper het eerste, komen haast onveranderlijk uit bij het tweede, en pakken ons onderweg genadeloos in met een mix van drieakkoordenpunk, The Jesus and Mary Chain-achtige noise en girl group magic.
Wie de drie dames onlangs aan het werk zag in 4AD of Trix, zal getuigen: echt spelen kunnen ze niet. De tweenotensolo's van gitariste Cassie Ramone zullen Joe Satriani niet meteen doen blozen, en het mag een wonder heten dat Frankie Rose met haar stokjes op haar drumstel sloeg en niet andersom.
Maar daar stond een handvol in al hun eenvoud briljante songs tegenover, en die staan ook op dit terecht bejubelde debuut. Passeren de revue: 'All the Time', 'No' en 'I Believe in Nothing', drie keer vingervlugge garagerock die klinkt alsof de meiden het genre zelf hebben uitgevonden; 'Wild Eyes', de single die elke verliefde tiener op zijn iPod moet hebben; 'Tell the World', dat op een geweldige, naar smeerolie geurende groove steunt, terwijl zang en thema (I'll tell the world of the love that I've found) zo uit onze Phil Spector-verzamelbox ontsnapt lijken; en buitenbeentje 'Where Do You Run To', waarin de noise voor één keer achterwege wordt gelaten: wat overblijft staat met één been in de vroege jaren zestig en met het andere in het hier en nu, en is gezegend met heerlijk los-vaste harmonieën en één van die ijzersterke melodieën die op dit plaatje zo goed vertegenwoordigd zijn.
Dát, en niet hun technische onbenul, is de fort van Vivian Girls: een klasse zo achteloos dat het weer lijkt alsof iedere boerenlul met een gitaar en kennis van drie akkoorden een plaatje kan maken en er de wereld mee kan verblijden. Waar wacht u nog op?
