Vivian Gornick interpreteert in deze prikkelende essaybundel haar favoriete romans

De Amerikaanse journaliste en essayiste Vivian Gornick interpreteert in deze nieuwe essaybundel haar favoriete romans: boeken van D.H. Lawrence, Colette, Duras, Doris Lessing, schrijvers die ze las en herlas, met vele jaren ertussen. Als ‘sessies bij de psychiater’, zo functioneren deze herlezingen. Steeds weer zijn er nieuwe, soms verontrustende inzichten. Dat je haar geliefde (veelal Engelse) voorbeelden zelf niet hebt gelezen, deert niet. De manier waarop Gornick haar eigen leven, ervaringen en ideeën herziet via deze boeken, maakt de besprekingen spannend.

Fijn is bijvoorbeeld het hoofdstuk over ‘Particularly Cats’ van Doris Lessing, dat Gornick voor het eerst leest als ze uit verlangen naar een levend wezen in huis twee kittens heeft genomen, waarna ze zich ‘als Gulliver tussen de lilliputters’ voelt – niet op haar gemak, geen flauw idee wat te doen. Ze slaat er Doris Lessing op na, maar die biedt geen kattenzelfhulp. Bij herlezing jaren later is ze verbaasd over Lessings focus op de machtsstrijd tussen haar twee katten. Wat zegt dat over Doris?

‘Grote literatuur is geen weergave van de verworven heelheid van zijn, maar van de inspanningen die daarmee gemoeid zijn,’ schrijft Gornick in haar inleiding. Dit prikkelende boek legt die inspanningen secuur bloot.