Vlaanderen krijgt een nieuw magazine: ‘Een breedhoeklens op ons land, ver buiten de Wetstraat’

Donderdag ligt er een nieuw magazine in de krantenwinkel: Wilfried, de Nederlandstalige tegenhanger van het gelijknamige Franstalige blad. Wat willen hoofdredacteur Pascal Verbeken en zijn kompanen bereiken?

‘De raconteur van België’, luidt de baseline van Wilfried. Wat moeten we daar onder verstaan?

Verbeken «‘Raconteur’ is een mooi oud woord, maar het vat het goed samen. We willen narratieve, dus verhalende journalistiek brengen. Onder diezelfde missie is het blad drie jaar geleden in Franstalig België ontstaan. Enkele journalisten wilden de geschreven pers ginds opschudden en langere verhalen en fotojournalistiek een plek geven. Dat komt ook wel omdat er in Franstalig België geen zaken zijn zoals de weekendedities van kranten zoals Zeno of Standaard Weekblad, of toch enkel in minder ontwikkelde vormen.»

Daarnaast focust het blad expliciet op de Belgische context, niet de Vlaamse. Waarom is dat?

Verbeken «Die focus was er al van in het begin bij de Franstalige Wilfried. Op die manier is de idee gerijpt om de stap naar Vlaanderen te zetten, vanuit de vaststelling dat het in de media toch aan inzicht ontbreekt in de overkant. Voor veel Vlamingen staat Wallonië gelijk aan de Ardennen en de oude industrie. Maar daarnaast is er nog zoveel meer.»

«Zoals ik in mijn editoriaal schrijf, is het bij mijn weten nog nooit gebeurd dat journalisten van over heel België, van Virton tot in De Haan, in hetzelfde medium naar het land kijken. En om de vraag alvast te counteren: neen, wij zijn geen belgicistisch clubje. (lacht) Maar ik denk wel dat we allemaal belgofielen zijn, nieuwsgierig naar de landschappen, steden en mensen die bij ons land horen.»

Is er dan nood aan zo’n Belgische invalshoek?

Verbeken «Heel veel van het nieuws over Franstalige België dat ons bereikt, passeert via de Wetstraatjournalistiek. Maar de Wetstraat is een slagveld. Door daar de telelens op te richten, krijgen we de indruk dat we in een onmogelijk land leven waar een burgeroorlog nabij is. Eenmaal buiten de Wetstraat blijkt dat beeld niet te kloppen. Daarom dat wij een breedhoeklens willen richten op ons land, en op het gewone leven.»

«Een voorbeeld? Wij vallen in Vlaanderen misschien te makkelijk achterover als we de verkiezingsresultaten zien en merken dat Walen massaal op de PS en PTB gestemd hebben. Dat kan je pas begrijpen als je ook meekrijgt hoe de economische crisis in de jaren 70 tot 90 voor een enorme sociale ontwrichting gezorgd heeft in Franstalig België.»

Is de Nederlandstalige Wilfried een vertaling van de Franstalige versie van het blad?

Verbeken «Ongeveer de helft van de stukken wordt overgenomen, langs beide kanten. Dus het is zeker geen een-op-eenrelatie. De Franstalige Wilfried heeft bijvoorbeeld een erg politieke inslag. Wij zijn dan weer meer een algemeen, maatschappelijk-cultureel blad met aandacht voor fotojournalistiek. Politiek zit daar minder prominent in.»

Is het überhaupt realistisch een nieuw papieren blad op te richten op een moment dat alles digitaal gaat?

Verbeken «Het is een waagstuk, zeker in deze tijden. Anderzijds is de kostenstructuur van ons blad totaal anders. Wij hebben geen vast redactielokaal bijvoorbeeld, wij zijn een redactie van nomaden met laptops. En inderdaad, de focus ligt vooral op papier. Al zullen enkele stukken uit het blad wel online komen, net als enkele grote politieke interviews.»

(DM)