'Voetbal is big business, maar in crisissituaties heeft het de laagste prioriteit’

'Ik ben blij dat ik nog eens met iemand anders heb kunnen praten dan mijn verloofde.' In een anderhalf uur durend videogesprek bewijst Anderlecht-doelman en Rode Duivel Hendrik Van Crombrugge (26) waarom zijn medespelers hem 'Wikipedia' noemen: we hebben het over Bourgondiërs, archeologie, Vincent Kompany, Vlaamse leuzen en wiskundebuizen. Maar ook over - hoe kan het anders - corona en de wraak van Moeder Natuur. 'Voetbal de belangrijkste bijzaak ter wereld? Wat een cliché: ik ben het daar nooit mee eens geweest.'

HUMO Hoe houdt een technisch werkloze doelman zich zoal bezig?

HENDRIK VAN CROMBRUGGE «Mijn dagen zijn goed gevuld. Vanochtend ben ik samen met mijn zoon (de 4-jarige Matheo, red.) en mijn vader begonnen met de aanleg van een grote moestuin op het stuk bouwgrond dat we onlangs hebben gekocht.»

HUMO Drie generaties samen: mag dat wel?

VAN CROMBRUGGE «Wees gerust: die bouwgrond is zó groot dat we meer dan voldoende afstand konden houden (lacht).

»Veel mensen vragen zich nu af hoe ze hun dagen moeten vullen, maar dat probleem heb ik niet. Integendeel. Ik sta wat meer stil bij alles en doe dingen waar ik anders geen tijd voor heb. Thuis hebben we goede afspraken: het huis is nog nooit zo proper en ordelijk geweest. Bovendien moet de tuin in deze periode van het jaar in orde gebracht worden. Ideaal: ik heb groene vingers.»

HUMO Ben je ook nog voetballer?

VAN CROMBRUGGE «Eerlijk? Nee, ik voel me absoluut geen voetballer nu. We hebben een zwaar trainingsschema meegekregen, 35 pagina's dik. Via een online applicatie volgen de conditietrainers ons van nabij op. Eén keer per dag trek ik anderhalf uur uit voor mijn oefeningen.»

HUMO Lukt dat?

VAN CROMBRUGGE «Onze salarissen en verantwoordelijkheden verplichten ons daartoe: we moeten zo professioneel mogelijk met deze situatie omgaan. Maar ik ben iemand die de adrenaline en de stress van een competitie nodig heeft. Alleen dan haal ik mijn beste niveau. Op dit ogenblik lukt het nog, maar hoe langer dit duurt, hoe meer de zelfdiscipline zal wegebben. Niet alleen bij mij, maar bij veel spelers.»

HUMO Wat doe je precies?

VAN CROMBRUGGE «Met kruiwagens zeulen! (lacht) Geen betere krachttraining dan in de moestuin werken - ik raad het iedereen aan.

»Ik heb wel wat trainingsmateriaal staan thuis: een springtouw en hekjes om over te springen - dingen die ik 's zomers tijdens het tussenseizoen ook gebruik. En van mijn buren heb ik een mountainbike mogen lenen. Het Hageland leent zich perfect voor mooie tochtjes. Ik trek er geregeld op uit. Heel tof, én een goede training.»

HUMO Pak je ook ballen?

VAN CROMBRUGGE «Dát is voor een keeper het moeilijkste: het balgevoel behouden. Ik heb een speciale trampoline thuis, waar ik een bal in kan gooien, of ik kan hem tegen de muur werpen en opvangen. Maar een schot van 100 km per uur tegenhouden, dat is nog wat anders.»

HUMO Anderlecht maakte vorige week bekend dat alle spelers een maandloon inleveren. Hoe is dat gegaan: onder zachte dwang of in overleg?

VAN CROMBRUGGE «In overleg. Tijdens een videoconferentie heeft Vincent (Kompany, red.) ons met de neus op de feiten gedrukt: we moesten ons voorbereiden op de impact van het coronavirus op de voetbalwereld. Dan weet je: ze gaan een inspanning vragen aan de spelers. Hij heeft ons enkele scenario's voorgelegd, waarvan we er met de spelersgroep één gekozen hebben. We vonden snel een akkoord.»

HUMO Vond je het gerechtvaardigd?

VAN CROMBRUGGE «Jan en Jeanine, die de was voor ons doen, zijn nu technisch werkloos omdat we niet meer kunnen voetballen. Als wij - die sowieso al meer betaald krijgen - wél verder betaald worden, op hún kap: daar zou ik me niet goed bij voelen. Vincent heeft ons duidelijk gemaakt dat het een kwestie van solidariteit was. Daarbij: wat is nu één maandloon inleveren als je nog drie jaar contract hebt? Ik vind het niet meer dan normaal in deze crisistijd, geen seconde heb ik erover moeten nadenken.»

HUMO Je verloofde Tanja verklapte onlangs in een interview dat je 1.300 euro per maand verdiende toen je zes jaar geleden voor Eupen in de tweede klasse ging voetballen. Ik vermoed dat je nog geen fortuin bij elkaar hebt gevoetbald.

VAN CROMBRUGGE «Artikels over wat de gemiddelde voetballer verdient, kunnen een vertekend beeld geven: heus niet iedereen schept zoveel geld. Maar ik klaag niet. Ik ben niet iemand die het geld door ramen en deuren gooit: ik ben altijd voorbereid op het worstcasescenario - dat heb ik van mijn moeder.»

HUMO Waren jullie geraadpleegd toen Anderlecht eerder besloot de groepstrainingen op te schorten?

VAN CROMBRUGGE «Niet echt. Toen de laatste speeldag van de reguliere competitie werd afgelast, schakelde ook de club een versnelling hoger. Eerst ging het nog geleidelijk: handen geven was uit den boze, kussen ook. Vuistjes mochten wel nog, maar dat werden ellebogen, tot uiteindelijk elk fysiek contact verboden werd en ook de groepstrainingen werden stopgezet.»

HUMO Al je dagelijkse routine viel weg.

VAN CROMBRUGGE «Ik vergelijk het graag met school. De hele week bereid je je voor op een toets. Maar nu studeer je thuis en volgt er geen toets. Waar werk je dan voor? Om fit te blijven, ja. Maar mentaal wedstrijdklaar raken of automatismen onderhouden: dat lukt niet zonder groepstrainingen.»

HUMO Het lijkt steeds onwaarschijnlijker dat er dit seizoen nog gevoetbald wordt. In Nederland ligt het kampioenschap minstens al tot 1 juni stil.

VAN CROMBRUGGE «Er is niemand die het op dit ogenblik zeker weet. We zullen ons moeten neerleggen bij wat de overheid en de Pro League beslissen. Ik vang op dat er zeker tot oktober niet gevoetbald zal worden, toch niet met publiek in de stadions. Het lijkt me zelfs realistisch dat dat voor heel 2020 het geval zal zijn. De angst om besmet te raken zal de bevolking nog lang weghouden van massa-evenementen. Wanneer kun je met 100 procent zekerheid zeggen dat het virus verslagen is? De kans dat het opnieuw uitbreekt, is heel reëel.»

HUMO Logisch dat het Europees kampioenschap met een jaar is uitgesteld.

VAN CROMBRUGGE «Alle begrip daarvoor. Je kunt maar beter meteen zo'n radicale beslissing nemen dan ze voor je uit te blijven schuiven.»

HUMO Maken we van de huidige rangschikking dan ook niet beter de definitieve eindstand, met Club Brugge als kampioen?

VAN CROMBRUGGE «Dat zou veel weerstand oproepen, omdat je die play-offs nog hebt.

»In de Premier League zou iedereen vrede hebben met zo'n beslissing: Liverpool is niet meer bij te halen. Maar bij ons ligt mathematisch alles nog open. Dan kun je er gif op innemen dat de kritiek zal losbarsten. Maar goed, de huidige situatie vereist beslissingen waar niemand ervaring mee heeft.»

MAMA'S-KINDJE

HUMO 'Voetbal is geen zaak van leven en dood, het is veel belangrijker dan dat', dixit Bill Shankly, de legendarische trainer van Liverpool. Wordt het nu, in tijden van crisis, niet herleid tot wat het echt is: een vorm van vermaak en zeker niet van levensbelang?

VAN CROMBRUGGE «Ik bekijk het voetbal heel zakelijk, met zo weinig mogelijk emotie. Dat het de belangrijkste bijzaak ter wereld is, is een zwaar cliché: ik ben het er nooit mee eens geweest. Er zijn beroepen die honderd - wat zeg ik: dúízend - keer belangrijker zijn. Voetbal is big business, een economie waar enorm veel geld in omgaat. Een uitlaatklep ook. Vertier. Amusement. Afleiding. Voor heel veel mensen. Maar in crisissituaties als deze staat het laag op de rangschikking der prioriteiten.»

HUMO Voor Anderlecht kwam het coronavirus erg ongelegen. Jullie waren in de winningmood en aasden nog op een plek in play-off 1.

VAN CROMBRUGGE «Wij zaten in de flow, absoluut. Tijdens een rotseizoen denk je weleens: 'Was het maar rap gedaan.' Bij ons was het omgekeerd, wij hadden een gevoel van: 'Het begint pas!' Dat daar abrupt een einde aan kwam, is zuur. Racing Genk en KV Mechelen, onze directe concurrenten, moesten op de laatste speeldag nog tegen elkaar spelen. Ik ben er rotsvast van overtuigd dat we play-off 1 hadden gehaald.»

HUMO Hoe kijk je terug op het seizoen?

VAN CROMBRUGGE «Het is niet het makkelijkste jaar geweest. Velen waanden ons dood. Dat we desondanks tot de laatste speeldag hebben meegedongen voor een plaats in play-off 1, had niemand verwacht. Ik weet zeker dat veel clubs nu al bang zijn voor het Anderlecht van volgend seizoen.

»Persoonlijk mag ik niet klagen. Ik ben van de club met de minste media-aandacht (Eupen, red.) naar die met de meeste getrokken. Plots lag ik onder een vergrootglas. Maar de aanpassing is wonderwel verlopen.

»Mensen zeggen dat ik me in de schijnwerpers heb kunnen spelen omdat ik veel werk op te knappen had. Dóé het maar, denk ik dan. Veel werk hebben als keeper betekent ook: veel momenten dat je in de fout kunt gaan. Op de wedstrijd tegen Oostende na is dat niet gebeurd, denk ik.»

HUMO Vriend en vijand heeft jouw lof gezongen. Dat moet deugd doen voor iemand die niet altijd goed in het wereldje lijkt te passen.

VAN CROMBRUGGE «Mij is vaak gezegd dat ik te goed ben voor de voetbalwereld. Om het cru te zeggen: de klootzakjes schoppen het vaak verder dan wie recht in zijn schoenen staat. Eén van mijn kwaliteiten, maar tegelijk ook minpunten, is dat ik veel empathie heb. Té veel soms. Ik heb moeten leren dat het voetbal een piramide is: hoe hoger je komt, hoe minder plaats er is. Om daar te raken, moet je egoïstisch zijn.»

HUMO Het is een wonder dat het je gelukt is. Op jonge leeftijd al ben je genadeloos hard met de meedogenloosheid van het voetbal geconfronteerd.

VAN CROMBRUGGE «Klopt. Twee gebeurtenissen hebben een cruciale rol gespeeld.

»Als jeugdspelertje al kon ik naar grotere clubs - Westerlo, Lierse, STVV. Mijn ouders hebben die boot lang afgehouden. Ik heb drie broers en een zus: die hadden ook allemaal hobby's. Dat maakte het voor mijn ouders onmogelijk om mij vier keer per week van Sint-Joris-Winge naar Sint-Truiden te brengen voor de trainingen. Vanaf het middelbaar ben ik dan maar op internaat gegaan, zodat ik wel naar een grote club kon. Eerst drie jaar in Sint-Truiden, daarna drie jaar in Luik, om voor Standard te spelen. Een harde tijd, onderschat het niet. Toby Alderweireld is er ook altijd heel openlijk voor uitgekomen dat hij verging van de heimwee. Ik was een mama's-kindje en heb enorm afgezien. Vooral de eerste twee jaar. Toen heb ik een pact gesloten met mezelf: al het verdriet, al de tranen die ik daar liet, mochten niet voor niets zijn. Ik móést het maken als voetballer.

»Het tweede sleutelmoment was toen STVV me zes maanden lang naar de C-kern heeft gestuurd. Ik werd bij het vuilnis gezet, zeg maar. Die vernedering heeft me geleerd om te relativeren. Ik zal nooit naast mijn schoenen gaan lopen, omdat ik weet: in 24 uur kun je zomaar van hero naar zero gaan.»

HUMO Je was 18 toen je uit het niets voor de leeuwen werd gegooid tegen Racing Genk. Genk won met 3-4, en jij ging pijnlijk de mist in.

VAN CROMBRUGGE «Die wedstrijd was een hel. Ik was enorm gestrest en al na twee minuten ging ik in de fout. We herpakten ons en leken nog te gaan winnen, tot ik op het eind weer in de fout ging. Toen ik de volgende ochtend de kranten opensloeg, las ik niets over mijn droom die ik had waargemaakt: debuteren in eerste klasse. Alleen maar dat ik niet goed genoeg was en het nooit zou maken. Erg confronterend, hoor.»

HUMO Hoe ben je dat te boven gekomen?

VAN CROMBRUGGE «Dat heeft best lang geduurd. Na die wedstrijd raakte ik geblesseerd en heb ik een paar knieoperaties ondergaan. Daarop volgde de ene na de andere dreun. STVV degradeerde en mijn contract werd verbroken. Door een gelukkig toeval kon ik bij de beloften van KV Mechelen meetrainen. Na anderhalf jaar in de hel heb ik daar het plezier in het spelletje teruggevonden. Maar een contract zat er niet in en maandenlang bleef ik zonder club. Tot ik bij Eupen mocht testen.»

KASTELEN BEZOEKEN

HUMO Je drie broers voetbalden ook.

VAN CROMBRUGGE «En mijn zusje! Iederéén voetbalde. Sport was belangrijk thuis, maar we waren zeker geen traditionele voetbalfamilie. We woonden in Leuven omdat mijn vader als prof aan de universiteit werkte. Nadien hebben mijn ouders iets gekocht in Sint-Joris-Winge, op het platteland. We zijn beginnen te voetballen om ons te integreren in het dorpsleven.»

HUMO Je passages bij STVV en Standard verraadden wel ambitie.

VAN CROMBRUGGE «Ik had talent, anders word je niet voor de nationale jeugdploegen geselecteerd. Maar ik moest het vooral hebben van mijn leergierigheid.

»(Denkt na) Ik was een softie. Bij de nationale jeugdploegen zag ik leeftijdsgenoten die veel meer durfden dan ik, die stouter waren. In Luik volgde ik Franstalig onderwijs in een school waar de Luikse bourgeoisie d'r kinderen heen stuurde. Als de schoolbel ging, reden de Mercedessen en de BMW's voor. De neerbuigendheid waartegen ik heb moeten opboksen: daar zijn geen woorden voor. De keren dat ik 'sale flamand' naar mijn kop geslingerd heb gekregen, zijn niet te tellen. Dat heeft mijn karakter gestaald.»

HUMO Je vader, een bekend pedagoog en gezinswetenschapper, deed onderzoek naar de druk waarmee ouders hun voetballende kinderen belasten en het gebrek aan begeleiding bij veel clubs. Hoe was het voor hem om zijn zoon bijna ten onder te zien gaan?

VAN CROMBRUGGE «Ik heb het voorrecht dat ik het project-Kompany bij Anderlecht heb leren kennen. Vanop de eerste rij maak ik nu mee hoe de ideale jeugdopleiding eruitziet. Standard in mijn tijd was een fabriek: spelers hadden geen naam, maar waren een product.

»Nu, ik kan me daar geen diepgaande gesprekken met mijn vader over herinneren. Ik was een stevig puberende kerel die geregeld overhoop lag met zijn ouders. Dan is er geen ruimte voor zulke gesprekken.»

HUMO Je hebt je humaniora niet afgemaakt.

VAN CROMBRUGGE «Als me gevraagd wordt waar ik mij het meest voor schaam, is het dat. Zonder arrogant te willen klinken: veel mensen kunnen het zich niet voorstellen dat de intelligente Hendrik Van Crombrugge geen diploma heeft. Laat ik het erop houden dat het aan de koppigheid lag die zo typisch is voor onze familie.

»Ik had altijd goede resultaten, behalve voor één vak: wiskunde. Altijd gebuisd. Drie jaar lang had ik dezelfde leerkracht, op een korte periode na. Bij de vervangleerkracht was ik wél altijd geslaagd. Dat nam voor mij elke twijfel weg: het lag aan haar, niet aan mij. Voor het laatste wiskunde-examen had ik niet eens gestudeerd. Waarom zou ik? Achter elke vraag waarop ik het antwoord niet wist, schreef ik pro-Vlaamse leuzen en persoonlijke verwijten aan haar adres. In het Nederlands. Niet slim natuurlijk, want ze liet het vertalen. Ik kreeg een laatste kans: als ik me verontschuldigde, kreeg ik een herexamen. Ik heb geweigerd, uit principe.

»Mijn geluk was dat Standard me net in die periode terug richting STVV duwde. Tijdens die onderhandelingen, over een eerste profcontract, heeft mijn vader de beslissing genomen dat ik een sabbatjaar nam op school en alles op het voetbal zou zetten. Dat ene sabbatjaar zijn er ondertussen acht of negen geworden (lacht).»

HUMO Je spreekt vloeiend Nederlands, Frans, Duits - de taal van je verloofde - en Engels. Een talenknobbel heb je wel.

VAN CROMBRUGGE «Dat was net mijn frustratie: ik zat in een talenrichting, maar ik moest zittenblijven voor wiskunde. Het Belgische schoolsysteem is in mijn ogen toe aan een kleine verandering. Men zou meer moeten focussen op talent.»

HUMO Waar komen je fascinatie voor geschiedenis en archeologie vandaan?

VAN CROMBRUGGE «Als kind snuffelde ik vaak in de boekenkast van mijn vader. Ik was verslingerd aan films als 'Ben-Hur’ en 'Ivanhoe', en met mijn peter - de broer van mijn vader - trok ik er één keer per jaar enkele dagen op uit om kastelen te bezoeken.»

HUMO Bij Anderlecht noemen ze je 'Wikipedia', vanwege je brede interesses. Kun je die in coronatijden ook botvieren?

VAN CROMBRUGGE «Alle musea zijn gesloten en ook op archeologische sites zie je mij nu niet, al zou dat in principe geen kwaad kunnen: het zijn geen plekken waar je doorgaans massatoerisme aantreft. Lezen is nu één van mijn favoriete bezigheden. Momenteel ben ik bezig in 'De Bourgondiërs' van Bart Van Loo. Het leest zo vlot - op Spotify heb ik alle afleveringen van zijn podcast al beluisterd - dat ik er snel door zal zijn. Ik zal nieuwe boeken moeten inslaan.»

GROOT HOOFD

HUMO Je broers heten Lieven, Joris en Marnix, je zus Machteld. Vlaamser kan haast niet. Zegt dat iets over je opvoeding?

VAN CROMBRUGGE «Dat zijn oer-Vlaamse namen, hè. Ik ben er blij mee. Er zijn wel wat Vlaamsgezinden in de familie - en dan druk ik me nog voorzichtig uit - maar mijn ouders verdenk ik daar niet van.»

HUMO Ben je streng opgevoed?

VAN CROMBRUGGE «Heel streng. Mijn vader is een rechtlijnige man. Iemand met principes en waarden, waar hij heel trouw aan is. Hij zíét er ook streng uit, wat volgens velen ook van mij gezegd kan worden. Maar wie hem beter kent - en ook dat geldt voor mij - ontdekt achter die façade iemand met een groot gevoel voor humor.»

HUMO Volgens je verloofde was jij vroeger 'een clown'.

VAN CROMBRUGGE «In het begin van onze relatie is haar vaak gevraagd waarom ik haar zo intrigeerde. 'Omdat hij zo gek is', zei ze dan. Ik kom intelligent over, maar vergis je niet: ik moet ook kunnen loosgaan. Ik deins niet terug voor wat kattenkwaad (lacht).»

HUMO Het sluit ook aan bij de 'showkeeper' die je naar eigen zeggen vroeger was.

VAN CROMBRUGGE «Toen ik naar Standard ging, werd ik geconfronteerd met een mentaliteit die ik tot dan niet kende: oorbellen, sacochen, veel blingbling en show, zowel op als naast het veld. Dan is het een normale reactie - zeker voor een onzekere gast als ik - om dat na te apen, in de hoop er toch maar bij te horen. Bij STVV had ik nadien een keeperstrainer van de oude stempel. Het heeft vaak gebotst tussen ons: ik was in bijna alles zijn tegenpool. Maar als er één ding is dat ik van hem heb geleerd, dan wel dat normaal doen al moeilijk genoeg is.»

HUMO Pas in Eupen ben je de moderne, meevoetballende doelman geworden die je nu bent.

VAN CROMBRUGGE «Ik had direct een klik met Javier Ruiz, de Spaanse keeperstrainer. Hij herkende veel van hem in mij. Hij is zelf keeper geweest, maar is jong moeten stoppen: 'Ik heb domme fouten gemaakt, ik ga ervoor zorgen dat jij ze niet maakt!' Hij is als een broer voor mij. Nog altijd hebben we dagelijks contact, hij analyseert al mijn wedstrijden. Door hem weet ik nu al: na mijn carrière word ik keeperstrainer.

»Javier heeft de kunst van het keepen gerevolutioneerd. Ik had een oldskool opleiding genoten, maar hij behoorde tot de generatie nieuwlichters. Hij gebruikte een formule die ik nooit vergeet: (talent + kennis) x attitude. Hoeveel talent je ook hebt en hoeveel kennis je ook opneemt van je trainers, als je ingesteldheid niet goed is, red je het niet. Niet voor niets had hij een master in de psychologie.»

HUMO Hij noemde je hoofd je grootste kwaliteit.

VAN CROMBRUGGE «Ik héb een groot hoofd, er kan veel in (lacht). Nee, serieus: het is het grootst denkbare compliment. Kun je honderd keer na elkaar een meter hoog springen? Prima. Maar als je niet weet wannéér je moet springen, heeft het geen zin. Bij veldspelers weegt de fysieke paraatheid zwaar door, bij keepers is het mentale aspect doorslaggevend.»

HUMO Daarom wilde Vincent Kompany je erbij in Anderlecht.

VAN CROMBRUGGE «Klopt. De eerste keer dat ik voor de nationale ploeg werd opgeroepen, was ik nog een speler van Eupen. Een nobody, dus. Aan tafel zat ik niet ver van Kompany. Hij was een groepje spelers - Benteke, Januzaj en nog een paar anderen - met behulp van potjes ketchup en mayonaise een hele strategie uit de doeken aan het doen over hoe je je geld moet beleggen. Ik weet nog dat hij me in zijn ooghoek in de gaten hield. Op zeker ogenblik had hij door dat ik aan het meeluisteren was. Hij stelde een vraag waarop de anderen niet konden antwoorden. Ik wel. Waarop hij me zei: 'Hendrik, you have the brains!'»

SPECIALE KERSTBAL

HUMO Even terug nog naar de realiteit van vandaag. Hoe hoopvol ben je over de wereld waarin we na corona wakker zullen worden?

VAN CROMBRUGGE «Je moet altijd hoopvol zijn. Maar het is niet vijf voor twaalf, maar vijf óver twaalf.

»Europa heeft altijd geluk gehad. Nu wij ook getroffen zijn, beseffen we beter wat ze in Afrika met ebola en in Azië met SARS hebben doorgemaakt. Als dit allemaal achter de rug is, zullen velen wakker geschud zijn - tenminste, dat hoop ik. Pandemieën zullen blijvend deel gaan uitmaken van onze geglobaliseerde wereld. Als we sneller willen kunnen anticiperen en reageren, zal de bestrijding van ziektes, het beheersen van de luchtvaart en vele andere problemen globaal aangepakt moeten worden. Ik geloof dat we naar een andere wereldorde zullen gaan, zowel in de sport als op economisch en maatschappelijk vlak.»

HUMO Het is vijf óver twaalf, zeg je. Waarom?

VAN CROMBRUGGE «Neem de opwarming van de aarde: de scenario's zijn bekend, maar we zijn zover doorgeschoten dat niet alles nog goed te maken is. Ik ben geen fanatieke ecologist, maar dat het niet goed gaat met de planeet: daar ben ik me ten volle van bewust. Moeder Natuur heeft haar manieren om ons dat duidelijk te maken. Deze pandemie is daar een voorbeeld van.

»Een complexe samenleving als de onze vraagt complexe maatregelen. Misschien moeten we een voorbeeld nemen aan Aziatische landen, waar de samenleving een pak rechtlijniger is, waardoor er ook doortastender gereageerd kan worden.»

HUMO Vaak gaat het om autoritaire regimes. De vraag is of we dat hier ook willen.

VAN CROMBRUGGE «Soms heb je geen andere keuze. Trouwens, in crisissituaties hebben mensen meer begrip voor autoritaire beslissingen: volgens mij zaten velen te wachten op deze lockdown.»

HUMO In de zomer van 2021 trouw je. Tenminste, als het verplaatste EK geen stokken in de wielen steekt.

VAN CROMBRUGGE (lacht) «Dat zien we dan wel. Op dit ogenblik zijn we vooral met onze bouwplannen bezig. Sowieso wordt het geen huwelijk dat breed uitgesmeerd zal worden in de boekjes. We houden het simpel, en petit comité.»

HUMO Je verloofde Tanja is dertien jaar ouder.

VAN CROMBRUGGE «Da's vrij uitzonderlijk, ja. Maar de meeste mensen schatten mij ouder in, en van haar denken ze vaak dat ze jonger is. Dan heft het elkaar op, zeker? (lacht)»

HUMO Je huwelijksaanzoek zat, zo las ik, ingenieus in elkaar.

VAN CROMBRUGGE «Ik ben geen romanticus. Maar op de momenten die ertoe doen, ben ik wel attent.

»Op kerstavond werden we met de hele familie bij mijn ouders verwacht. Tanja en ik hadden afgesproken onze cadeautjes thuis al aan elkaar te geven. Het mijne was een raadsel, maar toen ze dat had opgelost, was ze teleurgesteld: haar cadeautje hing bij mijn ouders in de kerstboom. Dat was net wat ze niet had gewild: haar cadeau moeten uitpakken met iedereen erbij. Als een zuurpruim is ze in de auto gestapt. Bij mijn ouders bleek er een speciale kerstbal in de boom te hangen. Toen ze hem opende, bleek er een gedicht in te zitten, waarin ik haar ten huwelijk vroeg. In nog een andere bal zat de verlovingsring verstopt.»

HUMO Zeg je nu dat je gedichten schrijft?

VAN CROMBRUGGE «Af en toe pleeg ik een gedichtje, ja. Ik zou graag boeken schrijven - ik ben er al een paar keer aan begonnen - maar het is moeilijker dan ik dacht. Ik ben een grote fan van Bart Van Loo. Maar als ik hoor dat hij drie à vier jaar doet over één boek, zinkt de moed me al in de schoenen. Ik vrees dat ik er nooit het geduld voor zal hebben.»