Vranckx: Radyo Bakdaw
In ‘Vranckx’, het puike reportageprogramma van de gelijknamige Rudi, wordt vanavond het verhaal verteld van Radyo Bakdaw, een soortement pop-upzender die eind vorig jaar in zeven haasten werd opgericht nadat tyfoon Haiyan over de Filipijnen was geraasd, en een halfjaar later weer werd opgedoekt. De grote man achter Radyo Bakdaw (letterlijk: Radio Sta Op) luistert naar de niet bijster Filipijns klinkende naam Stijn Aelbers.
Stijn Aelbers «Ik werk voor Internews, een ngo die zich onder meer bezighoudt met het ondersteunen van media in landen waar dat niet zo evident is, of waar er een humanitaire crisis heerst. Samen met een radiotechnicus ben ik net na de doortocht van Haiyan, of Yolanda zoals ze daar zeggen, naar de Filipijnen gevlogen om in het stadje Guiuan een tijdelijke noodradio op te richten. Dat was meer dan nodig, want er was daar echt níéts meer: geen televisie, geen internet, geen kranten, amper gsm-verkeer, en dus ook geen radio – op de FM-band klonk er enkel geruis. Sowieso lag het gebouw van het lokale radiostation tegen de grond, net zoals alle andere huizen in het getroffen gebied. De mensen wisten dus helemaal niks, zelfs niet hoe het met hun broer of tante was die twee dorpen verderop woonde – er reden uiteraard ook geen bussen meer. Met een heel simpele opstelling hebben we daar dan Radyo Bakdaw opgericht, om enerzijds de bevolking te informeren – over waar ze water, dokters en tenten konden vinden, bijvoorbeeld. Anderzijds konden de mensen er op hun beurt hun verhaal kwijt. De allereerste sms nadat we ons telefoonnummer bekend hadden gemaakt, kwam van een man die vroeg of we aan zijn familie konden vertellen dat hij nog leefde. Op dat moment beseften we: we zitten hier op onze plek.»
HUMO Draaiden jullie ook plaatjes?
Aelbers «O ja, heel veel. Dat was voor de meeste mensen nog de grootste opluchting: héhé, eindelijk nog eens wat muziek.
»Toen ik en mijn radiotechnicus op weg naar Guiuan een tussenstop maakten in Manilla, zijn we nog eventjes naar een grote shopping mall geweest. Ineens zagen we daar een reusachtig karaoketoestel staan – niet meteen iets wat op mijn boodschappenlijstje stond, maar hoe gaat dat: je kijkt elkaar eens lacherig aan en je besluit het ding toch maar te kopen. Iedere vrijdagnamiddag hielden we vervolgens een karaokecompetitie: we zetten dat ding simpelweg voor de deur van onze piepkleine radiostudio, en van heinde en verre kwamen ze erop af om te zingen – weken aan een stuk was onze karaokecompetitie het enige entertainment dat in de regio voorhanden was. Heel straf hoor, om dat mee te maken: je ziet mensen compleet uit hun dak gaan, want ze nemen karaoke daar allemaal heel serieus. Het staat natuurlijk ver van de comfortabele ironische houding af die wij er in België op nahouden, maar op het moment zelf kon ik het ook niet relativeren – ’t was pure magie.»
HUMO In de weken na orkaan Katrina, in 2005, draaiden alle radiostations in New Orleans een oud nummer van Randy Newman grijs, over een grote overstroming van tachtig jaar eerder: ‘Louisiana 1927’. Hadden jullie ook zo’n nummer?
Aelbers «’t Is te zeggen, toen ik de muziek die op mijn laptop stond aan mijn radio-dj’s liet horen, pikten ze daar nogal snel ‘Alors on danse’ van Stromae uit. Ik ben een beetje bang om het in Humo te vertellen want ik weet niet hoe het zit met de auteursrechten, maar ze hebben dat nummer vervolgens echt beláchelijk veel gespeeld (lacht). Hij zal het zelf wellicht niet weten, maar Stromae heeft dus ook op de Filipijnen een hit gescoord.»
Bekijk de trailer:
