Vrouwen over seksisme en seksuele intimidatie

Het debat is geopend, zoveel is duidelijk. Jarenlang was het behoorlijk stil rond seksisme en seksuele intimidatie in onze grootsteden, maar nadat Sofie Peeters in 'Femme de la rue' een ontluisterend fresco van vulgaire opmerkingen, hopeloze versierpogingen en regelrechte intimidatie in de straten van Brussel schetste, komen de meningen van links en van rechts.

Maar hoe moet het nu verder? We vroegen zes vrouwen uit Brussel en Antwerpen naar hun persoonlijke ervaringen met vuilbekkende testosteronbommetjes. Ze ontleden het probleem, en zoeken vooral het antwoord op één vraag: wat nu?

Eerste vaststelling: voor geen van de zes interviewees is de problematiek een ver van mijn bed-show.

A «Wat ik bij mijn vriendinnen merk, is dat iedereen de straat anders beleeft. De één ergert zich dood, terwijl een ander er weinig last van heeft. Ik loop en fiets altijd in rokjes en...»

HUMO En wat doe jij als iemand roept: 'Sale pute!'

Persoons «Ik heb dat nog nooit meegemaakt. Ik woon nochtans in een multiculturele wijk aan het kanaal. 'Tu es charmante.' Dat roepen ze wel. Dan zeg ik gewoon 'Merci' en loop door. Want het is wel zo dat zo'n mannen lastig worden als je niet reageert.

»Dat je hen afwijst kunnen ze vaak moeilijk verkroppen. Ze roepen ook weleens minder aardige dingen, maar dan schreeuw ik terug: 'Zwijgen jij! Dit is ook mijn wijk.' En dan is het ook gedaan.»

Dorothée Van Den Berghe «Ik loop veel door Brussel en draag ook hele korte rokjes. Als ik over die Stalingradlaan wandel, roepen de mannen daar altijd wel iets, maar ik vind dat deel uitmaken van het spel tussen mannen en vrouwen.

»Mannen kijken en fluiten nu eenmaal. Er zijn ook vrouwen die dat aangenaam vinden. Zolang het niet hardnekkig en bedreigend wordt, heb ik er geen problemen mee.

»In de metro is er ook altijd dat blikkenspel. Misschien dat het in de Arabische cultuur wel nog iets sterker aanwezig is, dat vrouwen daar nog meer het hof worden gemaakt. De Marokkaanse meisjes in de metro zien er, vind ik, ook altijd zo verleidelijk uit.

»Die hoofddoek legt heel erg de nadruk op hun ogen en hun lippen, en ze hebben vaak heel lange nagels. Zij spelen dat spel van de verleiding ook ongelofelijk goed mee.

»Wat ik wil zeggen is dat ik de discussie dubbel vind: vrouwen willen ook dat er naar hen wordt gekeken.»

Yasmina El Messaoudi «Vaak krijg je te horen dat het allemaal niet zo erg is, dat we ons daarover moeten zetten. Maar elke vrouw heeft toch haar grenzen van wat ze kan verdragen? Iemand zomaar voor hoer uitschelden is sowieso niet oké.»

Van Den Berghe «Natuurlijk is er een verschil tussen hofmakerij en gescheld. En ik begrijp ook dat het voor homo's vaak veel moeilijker is. Ik ontken niet dat er dingen mislopen.

»Ik geef les aan Sint-Lukas in het Noordkwartier: in mijn klas zit een heel mooi meisje dat haar kledingstijl niet aanpast aan de buurt. Wel, zij voelt zich daar echt niet op haar gemak.»

Yamila Idrissi «Ik maak het zelf ook weleens mee. Mannen die naast me komen wandelen en opmerkingen beginnen te geven, gaande van: 'Tu es jolie' tot echt gore praat. En dan moet je een strategie uitdokteren: wat ga ik doen? Lief zijn? Of die gasten afblaffen en de bitch uithangen. Wat denk je? Zou dat gevaarlijk zijn of niet? Het is een gedoe.»

Zuhal Demir «Wie in Antwerpen woont weet: loop door de Brederodestraat of passeer het Kiel, en er wordt gefloten en geroepen. Maar soms komt het ook als een complete verrassing. Een goeie twee jaar geleden wilde ik net mijn kantoor binnengaan, toen ik plots keihard in de kont geknepen werd. Ik draaide me om en zag nog net twee jongens weglopen. Dat choqueerde me echt.»

Saskia De Coster «Ik woon nu in Borgerhout, en daar overkomt het me soms nog, maar ik heb lange tijd in Brussel gewoond en daar was het toch erger. In sommige buurten – Saint-Josse, bijvoorbeeld – wist je dat het altijd prijs was, daar zette ik mijn stekels al bij voorbaat op. En tijdens de ramadan is het nog erger: dan zien ze scheel van de honger, zijn ze geprikkeld, gefrustreerd.»