Waarom Nafi Thiam het in 'Die huis' als enige drooghoudt

Zou dit de eerste aflevering van ‘Die huis / Het huis’ kunnen zijn waarin de praatgast het zelfs in de kinderkamer onberispelijk drooghoudt? Atletiekkoningin Nafi Thiam (23) laat, ondanks verwoed trekken en sleuren door Eric Goens (geef die man een Olympische medaille!), amper in haar kaarten kijken in zijn Zuid-Afrikaanse lusthof. Wat ze in ‘Die huis’ wél wil vertellen, is waarom ze eigenlijk niets wil vertellen.

'Er is zoveel druk van buitenaf dat ik mentaal wel helemaal in balans móét zijn'

Nafi Thiam «Ik begrijp dat mensen geïnteresseerd zijn in de persoon achter de atlete. Maar ik heb er nooit voor getekend om een ster te zijn, en om de mensen alles te laten weten over mijn privéleven. Ik doe aan sport, en dat doe ik zo goed mogelijk: dat volstaat toch? Voor mij voelt het gewoon niet natuurlijk aan om over mezelf te praten tegen mensen die ik niet ken. Hoewel ik er al een beetje beter in ben geworden sinds de Spelen in Rio.»

- Na je gouden medaille in Rio dook in de kranten het verhaal op dat je Senegalese vader sinds je geboorte nooit meer naar je heeft omgekeken.

Thiam «Het stoort me dat men zomaar van alles over mijn privéleven beweert zonder me eerst te vragen of het wel klopt. Want er is veel gezegd en geschreven, en vaak waren het onwaarheden. Het zit zo: mijn ouders zijn gescheiden toen ik nog klein was (Thiam was 2, red.), en daarna ben ik door mijn moeder opgevoed. Mijn vader zag ik sindsdien wat minder, alleen af en toe in de weekends of tijdens de vakantie. Voilà.»

- Jij bent het derde kind in een gezin van vier. Het moet niet makkelijk geweest zijn voor je moeder om in haar eentje vier kinderen op te voeden.

Thiam «Ik denk dat ze veel heeft moeten rennen. Temeer omdat we in een dorpje dicht bij Namen woonden, terwijl ze in Brussel werkte. Enfin, eigenlijk ben ik geboren in Brussel – pas na de scheiding zijn we verhuisd naar dat dorpje, omdat mijn moeder liever daar haar kinderen wilde opvoeden dan in de grote stad. Voor ons was het wel heel tof om de ruimte te hebben.»

- Jullie waren wellicht de enige gekleurde kinderen in het dorp. Werd je nooit met racisme geconfronteerd?

Thiam «Nee, nooit. ’t Is pas sinds ik bekend ben dat ik met racisme te maken krijg. Niet op straat of zo, maar wel op de socialenetwerksites: daar lees ik weleens dat ik geen goeie vertegenwoordiger van België ben, omdat ik niet blank ben. Ik vind zulke uitspraken dwaas, maar wakker zal ik er niet van liggen. Wat kan ik eraan doen?»

- Je carrière is tot nog toe een aaneenschakeling van hoogtepunten geweest, maar je hebt ook één grote ontgoocheling gekend: in 2013 verbrak je op het Belgisch Kampioenschap in Gent het wereldrecord voor junioren, maar dat wereldrecord werd niet gehomologeerd.

Thiam «Na een wereldrecord moet er altijd een dopingcontrole gebeuren, alleen was er op dat moment geen Vlaamse controleur aanwezig – volgens de Belgische wet moest het een Vlaamse controleur zijn, aangezien het record in Vlaanderen was verbroken. ‘Geen probleem,’ hebben ze me toen gezegd, ‘als we het morgen vóór de middag bij jou thuis doen, dan is het ook nog goed.’ De volgende ochtend werd ik dus gecontroleerd, waarna ik onbezorgd naar het EK in Zweden ben vertrokken. Maar toen ik terugkwam, werd me verteld dat er toch een probleem was: de controle had wel degelijk ter plekke moeten gebeuren. Dat was voor mij een grote slag. Ik had geen motivatie meer om te trainen, omdat ik me afvroeg: ‘Waarom doe ik dit eigenlijk nog allemaal?’ Maar ik heb me er na een tijdje toch bij kunnen neerleggen. Ik besefte: ‘Ik ben toch maar in staat geweest om het wereldrecord te verbreken. Wie weet wat de toekomst nog in petto heeft?’ Een paar maanden later werd ik Europees kampioen in de Italiaanse stad Rieti: dat heeft me enorm geholpen om die affaire te verteren.»

- Wat ik me nu al de hele tijd afvraag: waar zit het mentale onevenwicht in jou? Maar volgens mij ís dat er niet, en ben jij simpelweg een volkomen evenwichtig persoon.

Thiam «Ik moet wel. Er is in mijn leven zoveel druk van buitenaf – nu meer dan ooit – dat ik gek zou worden als ik mentaal niet in balans zou zijn. Mijn voeten op de grond houden: dat is wat ik moet doen.»