Waarom thuisonderwijs geen straf is voor Joy (15): ‘Ik leefde helemaal op’

Veel kinderen (en misschien vooral ouders) kijken uit naar de verdere heropening van de middelbare scholen, maar bij lang niet elke leerling gaat de vlag uit. Voor sommige kinderen was het verplichte thuisonderwijs in de coronacrisis juist een zegen. ‘Plots haalde ik een 8, en anders maar 5,5.’

Vandaag moet Joy Holwijn (15) uit Den Haag voor het eerst weer naar school. De voorbije weken heeft ze vanuit bed de lessen kunnen volgen, en dat zou ze graag kunnen blijven doen. Door haar astma en een huidallergie is naar school soms een lijdensweg. Ze is snel uitgeput. Concentreren is dan lastig en eigenlijk wil ze dan het liefst alleen maar slapen. ‘Mijn lichaam is elke dag keihard aan het werk om mij goed te laten functioneren en dat belemmert mij vaak om naar school te gaan, omdat ik geen energie meer over heb.’

De afgelopen maanden dat ze verplicht thuis moest zitten, waren voor Joy dan ook zeker geen straf. Sterker, ze leefde helemaal op. Al vaker had ze op school aangekaart of ze lessen online vanuit huis kon volgen omdat ze te moe was om naar school te gaan, maar dat was eerder nooit mogelijk. Ze kreeg bijles om gemiste uren toch in te halen.

Maar nu de hele school door de coronacrisis thuis zat, kon het niet anders. Elke dag volgde Joy met een videoverbinding de lessen vanachter haar computer. Het hielp. Voor het eerst haalde ze een 8 voor haar Frans, terwijl ze normaal niet hoger scoorde dan een 5,5.

Thuiswerken was voor Joy een enorme opluchting. Eindelijk nam ze dezelfde stof tot zich als de andere kinderen in haar klas. Tegelijkertijd bleef ze fitter dan ooit omdat ze niet een uur heen en weer moest fietsen en niet trap op, trap af naar de klassen hoefde. ‘Als ik mij ’s ochtends niet goed voelde, maar ’s avonds wel, dan maakte ik dan mijn huiswerk. Maar het belangrijkste was dat ik niets miste wat klassikaal gebeurde.’

Geen hoofdpijn meer

Zoals Joy Holwijn zijn er velen, ontdekte Kinderombudsvrouw Margrite Kalverboer nadat 556 Nederlandse jongeren een vragenlijst invulden over hoe zij de coronacrisis zijn doorgekomen. Opvallend veel kinderen zeiden dat ze baat hadden bij het thuis zijn. Ze merkten nu pas hoeveel stress naar school gaan gaf, dat ze blij waren met hun vrije tijd, het fijn vonden dat ze hun ouders meer zagen en op hun eigen plek konden zijn. Dat was zo bij groepen waarmee het al goed ging, maar ook bij jongeren die problemen hadden. ‘Als een kind schrijft dat ze nu geen hoofdpijn meer heeft, dan krijg ik daar een knoop van in mijn buik. Wij hadden het niet verwacht, maar we zien dat een deel van de kinderen in een stramien zit wat helemaal niet bij ze past en die nu pas beseffen hoeveel last ze daar eigenlijk van hebben.’

Kalverboer had gedacht dat kwetsbare kinderen een stuk ongelukkiger zouden worden van thuis zitten. En er zijn absoluut kinderen die thuis slechter af zijn, bijvoorbeeld omdat ze er niet veilig zijn. ‘Maar gemiddeld genomen is dat niet zo en voelen kinderen zich gelukkiger dan twee jaar geleden.’

De Kinderombudsvrouw hoopt dat scholen nu echt dingen anders gaan doen. ‘De meeste kinderen redden zich wel. Maar als je hen wil blijven uitdagen en motiveren op alle niveaus, dan moet je iets met de ervaringen uit deze crisis. Iedereen heeft door het thuiswerken gemerkt dat er veel meer mogelijk is dan gedacht. Leerkrachten weten nu ook beter dan ooit hoe ze online lessen kunnen geven. Dat moet de kwaliteit van het onderwijs ten goede komen. Waarmee ik niet zeg dat iedereen maar thuis onderwijs moet krijgen. Er zullen kinderen blijven die baat hebben bij veel op school zijn. Maar sommige kinderen help je er wel enorm mee.’

En daar is Joy Holwijn het helemaal mee eens. Zij hoopt van harte dat haar school haar ook na de crisis op afstand wil blijven betrekken bij de klassikale lessen, als ze de energie niet heeft om naar school te gaan. ‘Als de leraar zijn webcam van de laptop aanzet, kan ik de les gewoon volgen. Hoeveel moeite is dat?’

(AD)