Wanneer snurken je nachten beheerst: ‘Die beugel was een godsgeschenk voor mijn liefdesleven’

Hebt u weleens naast een snurker geslapen? Geen gezellig snurkbeertje, maar een agressieve drilboor die non-stop in uw oren blaast en snuift? De kans wordt almaar groter, want er mag stilaan van een snurkpandemie gewaagd worden. Steeds meer mannen, vrouwen en zelfs kinderen produceren buitensporig veel decibels in de slaapkamer. Gelukkig zijn er manieren om te stoppen met snurken en in één moeite door uw relatie te redden: ‘Apart slapen is de beste beslissing die we ooit hebben genomen.’

Vijf jaar geleden schoot Peter (36) voor het eerst zwetend wakker. Overdag voelde hij zich neerslachtig, hij had vaak hoofdpijn en zijn weerstand werd zienderogen slechter. Zijn toenmalige vriendin was al snel de wanhoop nabij, want elke nacht snurkte Peter een beetje luider.

HUMO Heb je lang geaarzeld voor je hulp durfde te zoeken?

PETER «Ik heb eerst alle Tante Kaat-achtige adviezen geprobeerd. Een tennisbal op mijn rug bevestigen was redelijk efficiënt, want op mijn zij snurkte ik minder hard, maar comfortabel was het niet. Ik heb me vooral laten vangen aan dure onlinegadgets die geen enkel effect hebben, zoals een product op basis van maïsolie – dat flesje was ook belachelijk klein.

»Na een paar maanden ben ik naar de huisarts gegaan, en hij heeft me doorverwezen naar de slaapkliniek van het Gentse UZ. Ik moest er een nacht blijven, zodat ze me konden monitoren tijdens mijn slaap. Ze plakten elektroden op mijn hoofd en mijn borst en bewegingssensoren op mijn armen en benen. Rond mijn borstkas kreeg ik elastische banden, waarmee ze mijn ademhaling konden volgen. In de kamer hingen ook een infraroodcamera en een geluidssysteem, waarmee ze me tijdens mijn slaap filmden.»

HUMO Wat hebben de dokters ontdekt?

PETER «Ik leed aan slaapapneu: per minuut stopte ik elf keer met ademen. Soms duurde zo’n adempauze wel 30 seconden. Geen wonder dat ik ’s morgens amper uit bed raakte.

»Sindsdien draag ik een snurkbeugel, dat is een mondprothese die mijn onderkaak lichtjes naar voren duwt. Daardoor blijven mijn zacht gehemelte en mijn huig op hun plaats, en blijft mijn keelholte open. Die beugel draag ik nu al vijf jaar elke nacht.»

HUMO Snurk je nog?

PETER «Nee. Mijn ademhaling stokt niet meer, mijn zweetaanvallen zijn bijna verdwenen en ik heb geen rusteloze benen meer. Naar het schijnt snurk ik alleen nog maar als ik wat gedronken heb. Ik ben ondertussen ook vermagerd. Als ik minder dan 80 kilo weeg, hoor je me helemaal niet meer.

»Kort nadat ik die beugel had gekregen, zijn mijn vriendin en ik uit elkaar gegaan. Ik heb ondertussen een nieuwe partner en zij is erg blij dat ze niet naast een drilboor hoeft te slapen. De beugel is wat onhandig als ik haar een kusje wil geven, want er steekt een schroef uit, maar ik ben blij dat ik me niet langer ongemakkelijk of schuldig voel. Die beugel is een godsgeschenk voor mijn liefdesleven.»

HUMO Je levenskwaliteit is erop vooruitgegaan?

PETER «Zeker. Ik sta aan het hoofd van een bedrijf in de engineeringsector, met een tachtigtal mensen onder mij. Vroeger werd ik snel bits tijdens discussies. Ik voelde me moe en het duurde soms een eeuwigheid voor ik een dossier had doorgenomen. Ik zat vaak gefrustreerd achter mijn bureau. Als ik een stresserende taak moest uitvoeren, kreeg ik meteen bonkende hoofdpijn. Nu ben ik veel aangenamer in de omgang, hoor ik. Bovendien kan ik makkelijker mijn aandacht bij het werk houden. Het voelt bijna alsof ik extra hersencapaciteit heb.»

HUMO Hoe groot is het taboe op snurken?

PETER «Koppels lachen het vaak weg: ‘Hij heeft vannacht weer een heel bos omgezaagd!’ Maar de impact is veel groter dan ze laten uitschijnen. Ik zeg niet dat het de enige reden was voor de breuk met mijn ex, maar het was wel munitie als we discussieerden. Zelf kon ik er weinig aan doen, behalve dan vermageren en geen alcohol drinken, maar mijn ex moest het gesnurk ondertussen wel verdragen, en haar geduld was natuurlijk niet oneindig.

»Op mijn werk heb ik mijn probleem niet aan de grote klok gehangen, maar ik heb er wel over gepraat met vrienden die ook snurkten. Eén van hen heb ik kunnen overhalen om zelf een slaaponderzoek te ondergaan. Hij draagt sinds kort ook een beugel.»

Idyllisch ronken

Toen Kathy (51) zichzelf voor de zoveelste keer wakker snurkte op vakantie, ondernam ook zij actie.

KATHY «Tot twee jaar geleden sliep ik zo stil als een muis. Mijn man vergat soms dat ik bij hem in bed lag. Dus toen hij me ’s nachts plots wakker stampte, begreep ik er niets van. Maar ik bleek te snurken, en niet zo’n klein beetje ook. Na een tijdje snurkte ik mezelf wakker.

»De nachten werden een hel. Mijn man kon niet slapen door mij, en ik niet door hem. Soms maakte hij me zeven of acht keer per nacht wakker. Op den duur sliep ik zo licht dat ik al stopte met snurken voor hij me nog maar had aangeraakt. In het weekend sliep ik vaak in m’n eentje uit om toch wat slaap te kunnen inhalen.

»De wake-upcall kwam er op vakantie. We lagen op een strand in Spanje en ik was zo moe dat ik vrijwel meteen in slaap viel. Wéér werd ik wakker van mijn eigen gesnurk. Ik keek omhoog en zag de blik van mijn man, die het midden hield tussen amusement en irritatie. Zelfs op een idyllisch stukje strand, met alleen het ruisen van de zee, was er toch weer mijn gesnurk.»

HUMO Toen jullie thuiskwamen, heb je je meteen laten testen?

KATHY «Ik was de wanhoop nabij. Was het de menopauze? Een afwijkende lichaamsbouw? Bij de neus-, keel- en oorarts werd ik heel even in slaap gebracht om te zien hoe hard ik snurk, en in welke posities. Of ik nu op mijn rug of mijn zij lag, mijn tong gleed altijd in mijn keel. Ik kreeg toen een mondbeugel mee naar huis. De eerste nacht voelde die erg oncomfortabel aan. Na twee uur haalde ik hem uit mijn mond. Daarna heb ik me laten begeleiden door een tandarts-expert, en drie nachten later kon ik de beugel al zes uur inhouden. Nu is het geen enkel probleem meer.»

HUMO En hoe voel je je?

KATHY «Mijn leven is veel aangenamer geworden. Als ik ’s morgens opsta, ben ik echt wakker. Vroeger voelde ik me rot. Ook mijn relatie is verbeterd. Ik heb een heel brave echtgenoot, maar het slaapgebrek heeft onze relatie ondermijnd. Soms ging hij apart slapen, maar na 32 jaar huwelijk voelde dat heel onnatuurlijk aan.

»Ik schaamde me ook voor mijn gesnurk. Heel elegant is dat niet, hè? Maar als ik er met anderen over praat, hoor ik veel verhalen van vrouwen die ermee sukkelen. Ik probeer hen te overtuigen om hulp te zoeken.»

Terreur

We spreken zelden over ons snurkgedrag of dat van onze partner. Veel mensen schamen zich ervoor en blijven er jarenlang mee zitten, terwijl hun gezondheid eronder lijdt. Dr. Miche De Meyer, verbonden aan het AZ Jan Palfijn in Gent en de slaapkliniek van UZ Brussel, heeft er een doctoraatsonderzoek aan gewijd.

HUMO U hebt het daarin over een heuse snurkpandemie?

MICHE DE MEYER «We maken een onderscheid tussen medisch snurken en niet-medisch snurken. In ons land zijn er ongeveer 580.000 medische snurkers, mensen die tijdens hun slaap meermaals per minuut stoppen met ademen. Zo’n apneu of ademstilstand kan tot 60 seconden duren. De spieren ter hoogte van de bovenste luchtwegen ontspannen zich dan, waardoor de keelholte nauwer wordt en de ingeademde lucht meer weerstand ondervindt. Bij elke apneu schiet je even wakker, meestal zonder dat je je ervan bewust bent. Maar het leidt op termijn wel tot extreme vermoeidheid, concentratiestoornissen, overgewicht, diabetes en zelfs hart- en vaatziekten. Bij elke ademstilstand neemt de druk in de longslagader toe, waardoor de rechterhartkamer overbelast wordt. Door onze ongezonde levensstijl, met weinig beweging, zal het aantal zware snurkers alleen maar toenemen.»

HUMO En wat moeten we begrijpen onder niet-medisch snurken?

DE MEYER «Dan stop je minder dan vijf keer per minuut met ademen. Naar schatting vier miljard mensen tussen 20 en 80 jaar hebben daar last van, of toch vooral de partner. Die neemt niet zelden zijn toevlucht tot oordopjes of zelfs slaappillen.

»In sommige culturen is snurken een troostend geluid of een teken van veiligheid, maar je kunt het ook vergelijken met onopzettelijke psychologische terreur. Iemand die rustig in- en uitademt, produceert 25 tot 30 decibel. Het snurkrecord ligt op 93 decibel: dat is alsof er een haardroger naast je oor ligt te blazen. Meestal negeren vrouwen het gesnurk voor de lieve vrede. Voor alles en nog wat sturen ze hun partner snel naar de dokter, maar niet voor een snurkprobleem, mogelijk omdat ze zich schamen. Snurken wordt te weinig besproken, zowel binnen de relatie als bij de huisarts of de relatietherapeut.»

HUMO Snurken mannen meer?

DE MEYER «Ja, omdat ze minder oestrogeen aanmaken, een hormoon dat onder meer het weefsel in de bovenste luchtwegen strakker houdt.»

HUMO Snurken vrouwen plots wél meer in de menopauze?

DE MEYER «Precies. De oestrogeenproductie daalt tijdens de menopauze, en dat gaat meestal gepaard met een afname van de spiermassa, een minder snelle stofwisseling en een toename van het lichaamsvet. Dat kan zich ook rond en in de spieren van de bovenste luchtwegen nestelen. Het gevolg is dat die spieren minder strak worden.»

HUMO Is snurken erfelijk?

DE MEYER «De stand tussen de onder- en bovenkaak, de vorm van het gehemelte en de sterkte van de spieren zijn grotendeels genetisch bepaald. Maar als je als kind een fervente duimzuiger was, kan dat ook een invloed hebben.»

HUMO Zijn apps die ons snurkgedrag in kaart brengen en bepalen of je een niet-medische snurker bent, betrouwbaar?

DE MEYER «Ze maken gebruik van algoritmes om geluiden te identificeren, maar wiskundige formules kunnen een slaaponderzoek niet vervangen. Zo’n app is zeker nuttig voor wie alleen slaapt en zich zorgen maakt over mogelijke ademstilstanden, maar je kunt er geen sluitende diagnose mee stellen.

»De basisregel is: zodra jij of je partner meer dan vijf of zes dagen op rij snurkt en je niet verkouden bent of sinusitis hebt, ga je beter naar de dokter. Die kan jullie verder helpen. En als je ja antwoordt op de vragen ‘Snurk je?’ en ‘Ben je overdag geregeld vermoeid?’, zit je mogelijk in de gevarenzone.»

HUMO Er bestaan ook oefeningen tegen snurken. Zo zou elke dag gorgelen nuttig zijn.

DE MEYER «Gorgelen kan helpen om de keelspieren te verstevigen, maar ik zou dan eerder een myofunctionele therapie aanraden, waarmee je je orale spieren versterkt. Didgeridoo spelen zou trouwens hetzelfde effect hebben.

»Je hoort weleens dat een kinband kan helpen, die werd al in de klassieke oudheid gebruikt. Die band snoert je dan de mond, maar als je een neusobstructie hebt, kun je niet meer ademen. Al die oliën tegen snurken werken ook niet, wat er ook over wordt beweerd.»

HUMO Wat wel helpt: afvallen, geen alcohol drinken en stoppen met roken.

DE MEYER «Klopt. Alcohol verslapt de spieren, ook die in je keel. Vet in de keel kan dan weer tegen de bovenste luchtwegen duwen, maar door af te vallen kun je die obstructie wegnemen. Ook stoppen met roken kan helpen, want de rook irriteert de luchtwegen en slijmvliezen en kan ze doen ontsteken. Daardoor ontstaan vernauwingen in de neus en de keel en kan de lucht die je inademt, minder makkelijk passeren.»

HUMO Kan iedereen van snurken verlost worden?

DE MEYER «Het lukt niet altijd, maar je weet al meer na een onderzoek in een slaapkliniek. Het eerste onderzoek krijg je terugbetaald, maar er zijn lange wachttijden, zeker sinds de start van de coronapandemie. Je kunt intussen wel mogelijke anatomische oorzaken laten opsporen door een tandarts of een nko-arts.»

HUMO U helpt patiënten met een CPAP-toestel of met een mondbeugel. Hoe werken die?

DE MEYER «Vanaf vijftien ademstilstanden per minuut raden we een CPAP-toestel aan. Dat is een mond- en neusmasker dat de luchtweg openhoudt met luchtdruk. Zo’n toestel is erg efficiënt, maar sommige mensen vinden het zo oncomfortabel dat ze niet in slaap kunnen raken. Er kunnen ook bijwerkingen zoals neusverstoppingen optreden, omdat het neusslijmvlies zwelt door de continue luchtstroom. Een CPAP-toestel moet je bovendien meer dan vier uur per nacht ophouden, anders heeft het weinig nut (fabrikant Philips heeft in de VS ook vier miljoen toestellen vervangen omdat er schadelijke stoffen konden vrijkomen, red.).

»De beugel is een mondprothese die de onderkaak en de tong lichtjes in een voorwaartse positie duwt, waardoor het zacht gehemelte, de huig en de spieren van de bovenste luchtwegen gestretcht worden en de keelholte openblijft. Die beugel wordt op maat gemaakt en is makkelijker te verdragen.»

Implantaat in tong

Als die apparaten niet helpen, kan een chirurgische ingreep soelaas bieden.

SABINE LEPERCQUE (nko-arts AZ Jan Palfijn Gent) «Eerst moeten we het probleem lokaliseren: waar komt het snurkgeluid vandaan? Waar zijn de bovenste luchtwegen vernauwd? Een nko-arts voert een endoscopie uit om na te gaan wat er gebeurt als de spieren verslappen tijdens een korte slaap. De patiënt krijgt daarvoor eerst een slaapmiddel toegediend door een anesthesist.

»Als het het probleem wordt veroorzaakt door een scheefstaand neustussenschot, kunnen we dat op een eenvoudige manier chirurgisch oplossen. En staat de onderkaak te ver naar achteren, dan kan de kaakchirurg die een centimeter naar voren brengen om de luchtweg te verbreden.»

HUMO Er zijn de laatste jaren ook nieuwe chirurgische technieken ontwikkeld, zoals thermotherapie. Is die efficiënt?

LEPERCQUE «Als de tongbasis of de huig te zwaar is, kan het een oplossing zijn. Die techniek verhit de weefsels heel kort met radiofrequente energie, waardoor ze verkleinen en de ingeademde lucht minder weerstand ondervindt.

»Voorts wordt ook de therapie met neurostimulatoren voortdurend verfijnd. Bij elke ademstilstand stuurt een implantaat in het tonggebied elektrische impulsen naar de tongzenuw, zodat de luchtweg openblijft. De ademstilstand wordt gedetecteerd door een sensor in de borstkas. De patiënt kan het systeem zelf inschakelen voor het slapengaan en ’s ochtends uitschakelen.»

Lager IQ

Volwassenen zijn niet de enigen die snurken: ook één op de tien kinderen doet het.

STIJN VERHULST (kinderarts UZA) «Bij peuters en kleuters heeft het vaak te maken met vergrote neuspoliepen en keelamandelen, maar overgewicht speelt ook een belangrijke rol. Maar liefst de helft van de kinderen met obesitas lijdt aan slaapapneu.»

HUMO Wat zijn de gevolgen van slaapapneu bij kinderen?

VERHULST «Volwassenen met slaapapneu zijn overdag slaperig, maar bij kinderen zien we het omgekeerde: zij vechten tegen de slaperigheid, wat vaak leidt tot prikkelbaar gedrag, ADHD en mogelijk ook een lager IQ en slechtere schoolresultaten. Kinderen die niet in een diepe slaap raken, maken onvoldoende groeihormoon aan, waardoor ze een groeiachterstand ontwikkelen en moeilijk op gewicht blijven. Bovendien kunnen de bloedvaten aangetast worden, wat tot aderverkalking kan leiden. Daarom hebben een vroege diagnose en behandeling ook voordelen op lange termijn.»

HUMO Hoe behandelen jullie kinderen met apneu?

VERHULST «Een operatie kan helpen, maar niet altijd. Als we de keelamandelen weghalen, zien we een zeer goed resultaat bij kinderen met een normaal gewicht, maar bij obese kinderen zakken de slaagkansen naar 50 procent.

»Als een chirurgische ingreep of afvallen niet helpt, behandelen we kinderen en zelfs baby’s met een CPAP-toestel. Hoe jonger ze zijn, hoe sneller ze doorhebben dat zo’n toestel hen helpt om makkelijker te ademen. Ze hoeven dat gelukkig geen jaren te dragen. Naarmate ze opgroeien, vergroten de neus- en keelholte en worden hun ademhalingsspieren en weefsels vanzelf sterker.»

De prins snurkt

Niet alleen de snurker heeft last van lichamelijke en mentale klachten, ook de partner lijdt eronder. Monique (47) leerde haar man Dirk zeventien jaar geleden kennen in de bar van de plaatselijke tennisclub. Ze werd halsoverkop verliefd, maar haar grote liefde bleek ’s nachts een zware snurker. Ze slapen al zestien jaar apart.

MONIQUE «Met zijn brede schouders en dikke snor was Dirk helemaal mijn type. Ik viel als een blok voor hem, en een paar dagen later lagen we samen in bed. Ik voelde me als een prinses, maar nog geen vijf minuten nadat Dirk het licht had uitgedaan, begon mijn prince charming het geluid van een boorhamer te maken. Hij stopte telkens een halve minuut met ademen en barstte dan uit als een vulkaan. Ik raakte met de minuut geïrriteerder en vroeg me af waar het aan kon liggen: heeft hij een allergie? Of komt het door dat laatste pintje? Ook de volgende nachten maakte hij erg veel geluid. Ik duwde mijn hoofdkussen over mijn oren en probeerde oordopjes, maar dat hielp allemaal niet. Ik had geen idee dat je iets kunt doen tegen snurken, dus ik onderging het maar. ’s Morgens voelde ik me vaak een norse zombie. Ik probeerde het probleem wel aan te kaarten, maar hij wuifde mijn frustratie telkens weg: ‘Zo erg kan het toch niet zijn?’»

HUMO Dodelijk voor de verliefdheid, lijkt me.

MONIQUE «Mijn schroom om hem ’s nachts wakker te maken heb ik snel laten varen (lacht). Bijna elke nacht kneep ik een paar keer in zijn neus, net genoeg om hem wakker te maken. Als Dirk zich omdraaide, deed ik alsof ik sliep. Héél passief-agressief van mij, ik weet het, maar hij snurkte werkelijk in alle mogelijke posities: op zijn rug, zijn zij én zijn buik. En hij begon eraan zodra zijn hoofd het kussen raakte. Ik had geen tijd om vóór hem in slaap te vallen. Ik raakte uren vóór bedtijd al gestrest omdat ik wist dat ik weer slecht zou slapen. Na een jaar was ik doodop. Ik ergerde me aan alles: hoe hij ademde als hij in de zetel zat, of de manier waarop hij at.

»Ik duwde hem vaak uit bed, maar als hij beneden in de zetel sliep, hoorde ik hem door de houten vloer heen. Soms leek het alsof hij met zijn gesnurk lag op te scheppen: ‘Nou, ik vertoef al lekker in dromenland, hoor! En jij?’ Ik heb vaak gedroomd dat ik hem met een pan het hoofd insloeg. Erg, hè.»

HUMO En toen werd jullie eerste kindje geboren.

MONIQUE «Ik raakte zwanger toen we één jaar samen waren. Saar was een ongelukje, maar ze was erg welkom. De zwangerschap verliep niet zo vlot. Ik was maandenlang misselijk en supermoe. Ik had mijn rust echt nodig, dus besloten Dirk en ik om apart te slapen tot Saartje er was. Maar we hebben sindsdien nooit meer in één bed geslapen. Ik hoorde door de muren heen dat zijn gesnurk nog luider was geworden en kon me er niet toe brengen om in hetzelfde bed te kruipen. Toen Saartje 5 jaar was, kroop ze ’s nachts weleens uit haar bedje en ging ze aan de deur van papa’s slaapkamer staan: ze vroeg zich af wie of wat in hemelsnaam dat geluid maakte.»

HUMO Jullie slapen nu zestien jaar apart. Lijdt jullie relatie daar niet onder?

MONIQUE «Gek genoeg niet. Net omdat we apart slapen, hebben we meer aandacht voor ons seksleven.

»Ik ben ook een lichte slaper: het liefst slaap ik alleen, zonder een wroeter naast me, laat staan een snurker. Als ik Dirk vraag om iets aan zijn gesnurk te doen, weigert hij. De dokter heeft intussen slaapapneu bij hem vastgesteld en hij heeft een CPAP-toestel mee naar huis gekregen, maar hij heeft er welgeteld twee nachten mee geslapen. Hij vindt het te oncomfortabel.

»Hij heeft ook strips en neussprays geprobeerd, maar die brachten geen zoden aan de dijk. Hij heeft het opgegeven en neemt er zijn vermoeidheid bij. Ik maak me zorgen om zijn gezondheid. En bovenal neem ik hem kwalijk dat hij zo weinig moeite wil doen voor een probleem waar we allebei van afzien. Ik mis het om naast hem te slapen, maar wat me het meest pijn doet, is dat hij geen oplossing wil vinden.»

Weg Seks

Apart slapen hoeft geen doodvonnis te zijn voor een relatie. Waarom rust er dan zo’n groot taboe op? En hoe pak je zoiets het best aan?

RIKA PONNET (relatiedeskundige) «Onze slaapkwaliteit verhoogt als we alleen slapen, maar als koppels tevreden zijn over hun relatie, slapen ze het liefst samen. Zelfs als de slaapkwaliteit eronder lijdt. Daar bestaat een evolutionaire verklaring voor: als je slaapt, ben je erg kwetsbaar. De aanwezigheid van iemand anders geeft je een geborgen gevoel. Daarom ook bestaan er langwerpige kussens die je de indruk geven dat er iemand tegen je aan ligt.»

HUMO Als we apart willen slapen, zegt dat dus iets over de kwaliteit van onze relatie?

PONNET «We steken het bijna altijd op het snurkgedrag van de partner, maar soms spelen er andere factoren, zeker als die decibels vroeger nooit als problematisch werden ervaren. Meestal scheelt er wat aan de verbondenheid of de intimiteit, waardoor samen slapen ongemakkelijk aanvoelt. Als je niet meer bereid bent om in hetzelfde bed te slapen, vertelt dat toch iets over de mate waarin je nog wilt investeren in jullie verbondenheid. Op den duur verdwijnt de seksuele component volledig, of steekt die hooguit op vakantie nog eens de kop op, wanneer de partners min of meer gedwongen zijn om samen te slapen.

»Tegelijk zal ik zeker niet ontkennen dat aandoeningen als ernstige apneu de situatie onleefbaar kunnen maken voor de partner. Als je een slaaptekort opbouwt, kun je minder makkelijk om met stress en staat je relatie vanzelf onder druk. Apart slapen kan dus zeker, zolang de emotionele band maar intact blijft.»

Neusring en stokjes

Martin (62) en Alain (54) zweren al jaren bij apart slapen. Ze zijn gelukkig in hun relatie, maar de negatieve reacties uit hun omgeving hadden ze niet verwacht.

MARTIN «Ik heb Alain twintig jaar geleden leren kennen op een feestje van vrienden. We zaten nog in de honeymoonfase toen ik in de gaten kreeg dat Alain geen stille slaper is. Hij snurkt zodra hij zijn hoofd neerlegt. In de zomer staat ons raam open en horen zelfs de buren hem tekeergaan. Maar hij heeft geen last van ademstilstand, dus hij wordt wel elke ochtend uitgerust wakker.

»De eerste jaren heb ik zijn gesnurk bedekt met de mantel der liefde, maar na een tijdje ging ik eronderdoor. Ik stond doodmoe op en viel in slaap op mijn werk. Ik was prikkelbaar en kon nog maar weinig verdragen, zeker van Alain.

»We besloten er iets aan te doen, maar zelfs in de slaapkliniek konden ze ons niet helpen. Door zijn grote borstomvang zuigt Alain veel lucht naar binnen, en daar is niets aan te doen. We hebben speciale kussens gekocht, een soort neusring en zelfs geurstokjes, maar die stonken zo erg dat we allebei niet in slaap konden raken.»

HUMO Jullie waren tien jaar samen toen jullie besloten om toch apart te slapen.

MARTIN «We moesten wel íéts doen. Ik was vaak slechtgezind, en Alain voelde zich schuldig omdat hij me wakker hield. Meestal ging ik vroeg naar bed en bleef hij twee uur langer op, zodat ik toch een paar uur rust had. Maar ik kon toch moeilijk elke avond om acht uur gaan slapen? Na een opmerking van een collega over de wallen onder mijn ogen beslisten we om van de logeerkamer mijn slaapkamer te maken. Het was de beste beslissing die we ooit hebben genomen.»

HUMO Er wordt gezegd dat apart slapen een nefaste invloed heeft op de intimiteit van een koppel.

MARTIN «Bij ons is het net omgekeerd. Het is zalig om ’s morgens uitgerust bij elkaar in bed te kunnen kruipen. Van onze vrienden kregen we wel veel negatieve reacties: ‘Gaan jullie uit elkaar? Gaat het niet meer zo goed?’ Er rust duidelijk nog een taboe op apart slapen. Toen wij er openlijk voor uitkwamen, gaven sommige koppels toe dat ze dat ook doen.»