Warhola (AB)

Welkom op de releaseshow van ons debuutalbum! Die plaat is eindelijk af, maar gaan we wel nog niet releasen, hoor. Daar zal je nog een jaar op moeten wachten. De tweede cd van Bazart zal zelfs nog eerder verschijnen dan ons debuut. Maar dus: onze releaseshow in de AB!

'De grens tussen pop en experiment is haarfijn, maar Warhola wist ze keer op keer te vinden'

‘Het publiek consumeert vandaag snel. Door de releases van mijn nieuwe nummers te spreiden kan ik er een grotere campagne van maken,’ vertelde Oliver Symons, bezieler van Warhola en geluidsarchitect bij Bazart, ons aan de vooravond van zijn optreden in de AB. Oké, maar dan was het toch een beetje oneerlijk om dit optreden in de AB te promoten als een releaseshow.

Maar genoeg over marketingstrategieën, want Warhola maakt liedjes. Bloedmooie exemplaren, zo bleek in de AB. Soms waren het melancholische liedjes gemaakt uit maanlicht en glitterballen. Maar even vaak sloeg de droom om in een nachtmerrie. Synths floten als theepotten, of deden de aarde trillen met diepe bassen. Drums kriebelden en kletterden. En Oliver zong het ene moment loepzuiver, het andere moment – dankzij allerhande stemeffecten – als een tinnen man wanhopig op zoek naar een hart. De grens tussen pop en experiment is haarfijn, maar Warhola wist ze keer op keer te vinden.

Waah-waah-waah-wah-wah. Meer had Warhola niet nodig om de AB al na een kwartier te doen ontploffen. ‘Jewels’ is dan ook de ultieme Warhola-song. Even nerveus als aanstekelijk. Wiegen met de heupen, de vuisten gebald. ‘Red’ kwam nog harder binnen. We voelden ons als een kikker in een pan met water dat langzaam maar zeker naar een kookpunt wordt gebracht. In onze notities staat: ‘Ontspoord. Massive Attack. Calvin Harris. Beklijvende dubstep. Oli klinkt als een doorgeslagen Donald Duck.’ We kunnen ons niet eens meer voorstellen wat we daarmee bedoelden, maar het klonk geweldig.

undefined

De nagelnieuwe nummers kon je gemakkelijk herkennen: minder blits, elektronisch en duister dan de songs op de EP ‘Aura’ uit 2016 – tot vandaag de enige collectie nummers die Warhola officieel uitbracht. Radiovriendelijker? Zeker, maar zelfs aan de toegankelijkste liedjes van de avond was een hoek af. Vielen op: ‘Drive’, een traag en verleidelijk duet met gastzangeres Tessa Dixson – zeker opzoeken, in 2022 jaar kun je dan zeggen: ‘Ontdek jij nu pas Tessa Dixson? Ik volg haar al jaren!’ – en ‘Sportcar’, zwanger van Frank Ocean-melancholie. En ‘Promise’ bleek de ideale afsluiter: met zijn funky pianoriff en zonnige vibes bewees het zich als de Belgische ‘California Love’.

In de studio is Warhola vooral Oliver Symons. Op het podium heeft hij zijn elite task force mee: twee drummers die elkaar een uur lang intens in de ogen keken en twee toetsenmannen/toverorgelisten waarvan één ook een potje gitaar speelde. Geen enkele song klonk exact zoals op plaat, de meesten duurden ook langer, en toch speelde Warhola re-te-strak. Hulde!

Maar de ster van de avond was Oli. Vorig jaar in de AB leek het alsof hij liever in bed had blijven liggen. Deze keer had hij honger als een leeuw. Hij sprong tweemaal in het publiek, bepotelde zijn microstatief – honderden jongens en meisjes waren stikjaloers – en danste alsof hij morgen zonder gevoel in de benen wakker zal worden. Maar waar wij vooral van opkeken was zijn stem. Kneedbaar als klei, áltijd raak. Toen hij op zijn eentje achter een klein orgel ging zitten voor het bisnummer ‘Summer’ werd en bleef het muisstil in de zaal. Je durfde amper adem te halen, uit angst de magie te doorbreken.

Je zou het bijna vergeten, maar toen Warhola in 2014 Humo’s Rock Rally won, had Max Colombie nog niet zijn debuut als Oscar & The Wolf uitgebracht en waren de jongens van Bazart nog aan het prutsen met akoestische gitaren. Warhola verkoopt met zijn indie-r&b geen Sportpaleizen uit en dat hoeft ook niet. Was het niet Andy Warhol die ooit zei: ‘The idea is not to live forever, it is to create something that will’?

Het moment

Toen Oliver met AutoTune meezong met een zweverige gitaarsolo in het midden van ‘Sportcar’. Kippenvel.

Quote

Oliver is geen spraakwaterval, dus laten we het podium aan jullie:

Toeschouwer 1 – ‘Olieeeeee!’

Toeschouwer 2 – ‘Hij heeft precies de badjas van Oscar & The Wolf aan.’

Toeschouwer 3 – ‘Ik heb hem aangeraakt! Ik heb hem aangeraakt!’

Toeschouwer 4 – ‘Zeg, ik herken die kerel van ergens. Heeft hij niet ooit eens meegedaan aan Eurosong For Kids?’

Tweet