‘Wat had hij dat ik niet had? Die snor, uiteraard’: de mooiste bijdragen uit het huldeboek voor Guy Mortier

De afwezigen hadden ongelijk, gisteren op ‘De man van taal’, de avond in de Antwerpse Bourla die helemaal in het teken stond van de bijna tachtigjarige Guy Mortier. Een hele stoet vrienden en (ex-)collega’s kwam op geheel eigenzinnige wijze hulde brengen aan het instituut Guy Mortier. Wij bundelden voor u de mooiste, opvallendste, meest ontroerende of ronduit meest hilarische passages uit het exclusieve huldeboek.

Mark Uytterhoeven: ‘Gekozen voor de minimumbijdrage’

Het spreekt vanzelf dat men in deze tijden niet meer de verantwoordelijkheid wenst te dragen om zélf een vriendschapsverklaring in elkaar te boksen, men zal maar eens onbedoeld onhandig op zere tenen trappen, nee, men laat werk en rekenschap vrij en vrolijk over aan instituten als ChatGPT, of in dit geval aan beta.openai.com, waar men toegang kan krijgen tot varianten van GPT-3, betalend, en aangezien niet in een auteursbudget wordt voorzien voor een liber amicorum, is hier gekozen voor de minimumbijdrage.

Dientengevolge was het aantal in te brengen gegevens en opdrachten ten zeerste gelimiteerd.

De opdracht luidde: schrijf een mooie en ontroerende vriendschapsverklaring aan Guy Mortier, met een streepje humor, en toon tekenen van uitmuntende taalbeheersing.

Lees hier de volledige bijdrage van Mark Uytterhoeven.

Erik Van Looy: ‘Wat had hij dat ik niet had, verdorie? Een snor, uiteraard, maar dat vond in 2004 niemand nog sexy’

Het was nog altijd 2004, ‘Wie zou u uit de kleren willen zien gaan?’ was, lang voor de woketijden, nog een onverdachte rubriek in Humo’s Pop Poll. Heel eerlijk en onbescheiden: met mijn sexappeal van toen dacht ik een kans te maken om het goed te doen in die rubriek. Voor Ann Van Elsen, Greet Op de Beeck, Roos Van Acker en Katja Retsin was ik logischerwijs geen partij: dames wonnen altijd. Maar Tom Boonen en Koen De Bouw moest ik met een beetje geluk toch kunnen kloppen. En zo geschiedde. Ik eindigde als zesde in die voor mij levensbelangrijke rangschikking, vóór Tom en Koen, met 478 stemmen. Maar wat bleek: Guy Mortier eindigde voor mij, met 645 stemmen! Plots was de hemel weer ver weg, en eindigde 2004 met een serieuze domper. Want zo ben ik als ik aan het leven deelneem: ik wil álles winnen.

Guy Mortier. Wat had hij dat ik niet had, verdorie?! Die snor, uiteraard, maar wat stelde een snor nog voor in 2004? De rijkswacht was drie jaar tevoren al ontbonden en Frank Zappa was al elf jaar dood! Niemand vond een snor nog sexy, anders had ik er ook wel één gehad. En toch won hij, die toen 61-jarige man met de enigmatische persoonlijkheid.

Lees hier de volledige bijdrage van Erik Van Looy.

Herman Van Molle: ‘Een nuttige mens’

Geachte heer Mortier,

Het zal u misschien verwonderen, maar u bent een nuttig mens.

U draagt bij tot de voor onze planeet o zo belangrijke biodiversiteit en dit met name op uw bovenlip.

Daar huizen bij de homo sapiens stafylokokken, virussen, gisten en mijten.

Uit die laatste groep geleedpotigen lichten wij de Demodex folliculorum of haarfollikelmijt.

Zijn natuurlijke habitat zijn de haarzakjes van de snor. Daar eet, kakt en vermenigvuldigt hij zich. Dat laatste trouwens op zeer geëmancipeerde wijze, want zijn penis groeit op zijn rug. Het mijtwijfje moet op hem hurken. En ze kunnen mekaar niet in de ogen kijken, wat in sommige gevallen grote voordelen biedt.

Lees hier de volledige bijdrage van Herman Van Molle.

Tom Lanoye: ‘Hoe doet hij dat? Al meer dan tachtig jaren?’

Hoe doet hij het? Al meer dan tachtig jaren?
Geboren en getogen met een snor
Te zijn, en toch – geen mens kan het verklaren –
Meer fans te kweken dan de wielerspor.
Ja zelfs qua sexappeal de halvegaren
Te overstijgen die zulk vak bedrijven…
Hoe doet hij dat? Al meer dan tachtig jaren?
(En ’t is zelfs zo gebleven toen zijn knevel –
Zoals wel meer bij drukke regelneven –
Nooit aan de Côte d’Or of Périgor
Afdoende werd gelucht en dus, zodoende,
Meer stof en grijze pluizen ging vergaren
Dan er soms huizen in een vliegenhor
Vol opgedroogde snot en kattenharen.)

Lees hier de volledige bijdrage van Tom Lanoye.