Water Lilies
Het mixed aroma van chloor, bubbelgum en oestrogeen golft door 'Water Lilies', het fragiele portret van drie in een Parijse voorstad rondfladderende meisjes van vijftien die te kampen hebben met een ontluikende innerlijke klimaatopwarming.
Anne, die naar eigen zeggen nog geen seks wil maar op het vlak van kussen heelwat achterstand heeft in te halen; Floriane, een zich sletterig gedragende fille fatale die graag manipulatieve spelletjes speelt; en de stille Marie, die de vlinders in de buik voelt synchroonzwemmen. Met veel respect en met een opmerkelijke cinematografische elegantie - check hoe ze de zwembadtaferelen in beeld zet - doorpluist de jonge regisseuse Céline Sciamma de onzekerheid, de twijfels, maar ook de wreedheid van dit naar liefde en seks hunkerende drietal. 'Water Lilies' ademt een zilverpoederige sensualiteit uit - niets is aandoenlijker dan een meisje van vijftien dat de kracht van lipstick ontdekt - maar vergeleken met de tienernimfjestopper 'Fucking Amal' valt het verhaal à la limite misschien toch een beetje te lichtroze uit.
