‘We zitten dit jaar met een sociopaat in ‘De mol’. Voortreffelijk gekleed, maar wel een sociopaat’

Behoudens alweer een breuk, spierscheur of onfortuinlijk getimede komeetinslag, is het straks dan toch zover: de finale van het tiende seizoen van ‘De mol’. Het jubeljaar had soms meer weg van een annus horribilis, met twee kandidaten die geblesseerd uitvielen en één mol die het loden gewicht van zijn ambt niet meer getild kreeg. Maar de finale – uitzonderlijk in Paleis 12 – belooft veel goed te maken. Eerst gaan we echter te rade bij enkele vaste klanten van de praatbarak ‘Café De mol’. Wat is hen bijgebleven? ‘Oké, ik zat volledig verkeerd, maar dat is ‘De mol’. En bij uitbreiding: het leven.’

Soe Nsuki: ‘Een beetje aandikken’

Het was ongezien: een mol die nog voor de ontmaskering besluit de handdoek in de ring te gooien. Philippe bezweek onder de mentale druk, maar gelukkig waren de schouderklopjes na zijn beslissing talrijk. Eén daarvan kwam van Soe Nsuki, die als mollenjager aanwezig was in de aflevering van ‘Café De mol’ waarin Philippe zijn vertrek kwam toelichten.

HUMO Je prees Philippe als erg moedig.

SOE NSUKI «Wat hij heeft meegemaakt, was heel herkenbaar, ook voor mij. We zitten allemaal weleens in een stressvolle situatie waarin je je echt niet goed voelt, terwijl je weet dat je mensen zult teleurstellen als je voor jezelf kiest. Philippe heeft het toch aangedurfd, en dat vind ik bewonderenswaardig. In onze maatschappij wordt er nog altijd neergekeken op mensen die hun grenzen aangeven. Opgeven wordt per definitie gezien als iets slechts. Terwijl er niks mis mee is als je merkt dat het slecht met je gaat. We willen met z’n allen te lang volhouden, vind ik. De hoge burn-outcijfers bewijzen dat. Om dan als mol te durven zeggen dat je het niet meer ziet zitten voor al die crewleden, kijkers en deelnemers: dat vond ik magnifiek.»

HUMO Kun jij als tooghanger in ‘Café De mol’ terugvallen op een gedegen mensenkennis?

NSUKI «Ik denk graag van wel. Ik probeer alleszins altijd om mensen te lezen, want dat hoort bij de job van een comedian. Als mensen in de zaal op de eerste rij allemaal met een bakkes tot op de grond zitten, moet je dat gezien hebben, want dan ben je niet goed bezig.»

HUMO Dat Bert aan yoga deed, vond je een teken dat hij wel betrouwbaar móést zijn.

NSUKI (lacht) «Inderdaad. Dat slaat natuurlijk nergens op, maar ik dacht: ik gooi het in de groep.»

HUMO Laat je verhelderende licht eens schijnen op de rest van de groep?

NSUKI «Ik vond het een grave verzameling mensen. Het verbaast me altijd weer hoe ze er bij ‘De mol’ in slagen om mensen te vinden die tegelijk ook personages zijn. En altijd leveren ze vuurwerk op als je ze samenzet. Het leken me ook allemaal heel oprechte mensen. Enfin, behalve de mol dan.»

HUMO Is het stiekem geen droom van je om zelf eens mee te doen?

NSUKI «Oei, nee. Pas op, ik zou heel goed zijn in de fysieke proeven. Maar tactisch denken? Dat ligt me niet. Mijn vriend is verzot op bordspellen: heel tof, maar het wordt al snel te moeilijk voor mij. Ik voel bijvoorbeeld nooit aan wanneer ik een strategisch voordeel heb, en ik denk dat dat me zuur zou opbreken bij ‘De mol’.»

HUMO Je lijkt me inderdaad het prototype van de kandidaat die er eerst hard in vliegt en achteraf pas de schade opmeet.

NSUKI «Absoluut. Ik zou me rot amuseren, maar ik zou het niet ver brengen, vrees ik.»

HUMO Laten we het eens omdraaien: welke kandidaat vond je níét betrouwbaar?

NSUKI «Aha, Sven! Een joviale en grappige gast, maar als je hem in die interviews aan het woord hoort, dan is het net of je Hannibal Lecter ziet praten. Dóódernstig is hij dan. En Yens vertrouw ik ook al niet. Hij ziet er nogal wazig uit, maar dat is volgens mij een rolletje.»

HUMO Ik noteer: Sven en Yens. Maar vond je eerder Emanuelle ook al niet verdacht?

NSUKI «Die kon zó goed liegen. Neem nu die keer dat ze in paniek raakte bij het duiken. Daar zal wel iets van aan geweest zijn, maar toch: ik verdacht haar er toen van die angst wat aangedikt te hebben. De beste leugenaars doen dat: de waarheid gewoon wat aandikken.»

HUMO Interessante theorie, maar zat Philippe toen niet nog in het spel als mol?

NSUKI «Jawel. Ik had het dus volledig bij het verkeerde eind (lacht). Ach ja, ook dat is ‘De mol’. En bij uitbreiding: het leven.»

William Boeva: ‘Levende meme’

Er schuilt een vreemd genoegen in toekijken hoe William Boeva met slechts zijdelings zorgwekkende gusto zijn theorieën over de identiteit van de mol toelicht in ‘Café De mol’, zelfgetekende schema’s incluis. Zou hij thuis ook met het schuim op de lippen zitten te kijken?

WILLIAM BOEVA «Als ik niet in ‘Café De mol’ zit, kijk ik gewoon thuis met mijn vriendin. Zij is een al even grote fanaat als ik. Dan zitten we daar, allebei met ons molboekje in de aanslag, te noteren wie verdacht overkomt en wat waar fout loopt.»

HUMO Ik zag je eerder al met een boekje zwaaien in ‘Café De mol’, maar dat was niet voor het dramatische effect?

BOEVA «Nee, daar zit ik ook echt in te schrijven tijdens de afleveringen. Maar het klinkt allemaal gestructureerder dan het is, ik krabbel ook maar wat. Aan een soort systeem ben ik nog altijd niet toegekomen. Ik neem achteraf ook vaak de muziek door die tijdens de afleveringen te horen is, om na te gaan of er geen tip in zit. Níéts is toevallig in ‘De mol’, daar moet je van uitgaan.»

HUMO Spreek ik met het soort fan dat na elke aflevering de internetfora en fangroepen afschuimt, op zoek naar dat ene detail dat hij heeft gemist?

BOEVA «Nee, dat niet. Ik wil me niet te veel laten beïnvloeden door al wat online te vinden is. Voor mij zit de lol net in zélf zoeken.»

HUMO In het begin van het seizoen heb ik je een theorie horen uitleggen in ‘Café De mol’. Ik begreep er eerlijk gezegd niet alles van.

BOEVA «Die klopte nochtans! In de eerste aflevering zag je vier mensen samen in een taxi zitten – het bordje ‘Taxi’ kwam ook duidelijk in beeld. Welnu, als je de letters van ‘taxi’ rangschikte volgens de manier waarop de deelnemers in de auto zaten, dan kwam je bij Philippe bij de ‘x’ uit. En wat is ‘x’ in het Latijn? Tien! En het hoeveelste seizoen van ‘De mol’ is dit? Het tíénde.»

HUMO Of het nu toeval was of niet: Philippe was wel degelijk de mol.

BOEVA «Voilà. Het kán natuurlijk toeval zijn, maar dat is het leuke aan ‘De mol’: geen enkele theorie is té vergezocht. Hoe maf ook. Kijk naar dat seizoen waarin die pastoor de mol was (­Pieter ­Delanoy, red.). Alsof het toeval was dat ‘De mol’ net dát jaar op zondag te zien was. Zondag, een priester… Enfin, je snapt me wel.»

HUMO Eerlijkheidshalve moe­ten we er wel bij vertellen dat je één aflevering later een andere theorie had, over waarom Bert de mol was.

BOEVA «Euh, ja. Ik geef toe, die was misschien iets minder onderbouwd (lacht).»

HUMO Fijne groep gezien dit jaar?

BOEVA «Het was vooral een heel diverse groep, waarbij opviel dat de luidere types al snel naar huis moesten. Daardoor bleven de iets stillere, mysterieuzere deelnemers over. Neem nu Yens, die liep in de laatste afleveringen echt in de kijker.»

HUMO Eerder zag je ook al een sociopaat in hem.

BOEVA «Maar dan een aimabele sociopaat (lacht). Heerlijke mens, toch? Yens is een levende meme, je kunt niet níét van hem houden. Voortreffelijk gekleed ook. Maar inderdaad, hij zou zomaar eens een sociopaat kunnen zijn.»

HUMO Welke proeven dragen jouw voorkeur weg, de fysie­ke krachtmetingen of de psychologische steekspelen?

BOEVA «Bij de psychologische opdrachten ga ik altijd wat rechter zitten, merk ik. Door de manier waarop ze in elkaar zitten, is er bij de fysieke proeven namelijk vanzelf al een grote kans dat die mislukken, met of zonder sabotage. Bij de psychologische testen is het anders. Dáár laat de ware mol zich zien, volgens mij.»

Celine Van Ouytsel: ‘Botten breken’

Zekerheden bestaan niet in ‘De mol’, maar zelfs dan is het nooit een slecht idee om af en toe stil te staan bij de vraag ‘Oké, maar wat zou Celine hiervan denken?’ Vorig jaar liet ex-Miss België Celine Van Ouytsel immers in dit prachtblad ­optekenen dat ze ‘die Lennart voor geen haar vertrouwde’ – terecht, zo bleek – en dit jaar verdacht ze na één aflevering al Philippe. Ze veranderde niet meer van mening tot zijn vertrek.

HUMO Hoe dóé je het, Celine?

CELINE VAN OUYTSEL «Ik moet je teleurstellen, het komt voor 90 procent op geluk neer. Al heb ik wel een methode tijdens het kijken. Ten eerste denk ik: wat zou ík doen als mol? En daarna: wat zouden de makers kunnen doen om de mol uit de wind te zetten? Ik noteer ook trouw van alles in mijn molboekje. (Bladert) Voor de eerste aflevering heb ik zes pagina’s volgeschreven. Op die manier kwam ik in het begin uit bij Philippe, en nu dus bij Yens.»

HUMO Je hebt er aanleg voor, lijkt het wel.

VAN OUYTSEL «Ik voel het alleszins aan als iemand niet zuiver op de graat is. Pas op, ik probeer in iedereen het goede te zien. Maar het is in het dagelijkse leven toch al een paar keer voorgevallen dat ik iemand niet vertrouw, om redenen die ik zelf niet snap, en dat die dan inderdaad geen al te beste bedoelingen had. Is dat mensenkennis? Misschien wel.»

HUMO Waar je alleszins over kunt meespreken: elle­boog­breuken, zoals Anke er enkele weken geleden één opliep bij het bungeespringen. Jij hebt min of meer hetzelfde meegemaakt, en ook al voor de camera.

VAN OUYTSEL «Het was niet bij een bungeesprong, maar toen ik haar beelden zag, voelde ik meteen de plaatsvervangende pijn door mijn arm schieten.»

HUMO Hoe is het gebeurd bij jou?

VAN OUYTSEL «Eind december had ik een dag bij een ontstoppingsdienst gewerkt voor ‘De vuilste job VIPS’. Aan het eind van de werkdag bediende ik de machine die de darm oprolde. Plots raakte ik verstrikt, en mijn arm werd mee op de haspel getrokken. Ik hóórde mijn botten breken. Op een pijnschaal van nul tot tien: toch een mooie negen. Het pijnlijkste wat ik al meegemaakt heb. Ik ben de dag erna geopereerd: ze hebben er twee platen en elf bouten in gestoken. Nog een geluk dat elf mijn geluksgetal is (lacht).»

‘De mol: de finale’, Play4, zondag 8 mei, 19.55