Wesley Sonck neemt afscheid van Club Brugge

Al maanden geeft Wesley Sonck (31) geen interviews. Da's een oude gewoonte van hem: niet spelen staat gelijk aan zwijgen. Alleen is het nog maar zelden gebeurd dat hij zó lang niet speelde. Met dank aan Adrie Koster, de trainer van Club Brugge, die hem had vastgeschroefd op de bank. Daar komt herrie van, voorspelden voetbalkenners, maar ze vergisten zich. Sonck, Ninoviet van het meest explosieve soort, bleef stil.

Ondertussen is hij een vrije speler - hij heeft zijn contract bij Club niet verlengd. Maar spelen doet hij nog altijd niet, zelfs niet in oefenwedstrijden, want hij heeft geen ploeg. In principe zou hij dus nog altijd zijn mond moeten houden, maar gelukkig heeft hij ook nog ándere principes. Half maart hadden we dit interview aangevraagd, en in mei nog eens. 'Na het seizoen,' zei hij telkens. 'Beloofd.' Toen we hem onlangs aan die belofte herinnerden, zuchtte hij eens diep en sprak: 'Ik ben een man van mijn woord.'

HUMO Begint het nog niet te jeuken, beste Wesley?

Wesley Sonck «Absoluut niet.»

HUMO Zou je dan niet beter met pensioen gaan?

Sonck «Ik heb ongelofelijk veel goesting om te shotten, ik ben klaar om er weer helemaal in te vliegen, maar ik heb een doel nodig. Zolang ik geen club heb, kan ik nog wel efkes zonder. Maar ik houd me fit: ik loop, ik fiets, ik tennis, ik golf, en ik werk een trainingsprogramma af dat Lieven Maesschalck voor me heeft opgesteld. Ik speel ook snooker en darts, maar dat telt niet, zeker? (lacht)»

HUMO Je bent niet ongerust dat je nog geen club hebt?

Sonck «Helemaal niet. Transfers worden tegenwoordig steeds later in de zomer beklonken, en het WK zorgt nog voor extra vertraging. 't Is wachten op een paar supertransfers bij topploegen, en dan gaat de bal aan 't rollen. Tot ze uiteindelijk bij spelers zoals ik terechtkomen (lacht).

»Er is interesse. Ik kon naar China, ik kon naar Azerbeidzjan, er hebben zich al vijftig makelaars aangediend... Die mannen ruiken geld, hè? En als ik de kranten mag geloven, ben ik bij ongeveer alle Belgische clubs genoemd: Gent, Genk, Lokeren, Eupen... Terwijl ik alleen met Zulte Waregem heb gesproken.»

HUMO De dag na dat gesprek zei voorzitter Willy Naessens in de krant: 'Sonck is te duur voor ons.'

Sonck «Dat vond ik wel straf. Ze hebben me nooit een echt voorstel gedaan: hoe kunnen ze dan weten of ik te duur ben?

»Trouwens, ik bén al een koopje, want ik ben transfervrij. Ik vind dat daar qua salaris iets tegenover mag staan. Ik heb risico's genomen waar mijn nieuwe club van zal profiteren. Je contract niet verlengen is een gok: stel dat je je op het eind van het seizoen blesseert, dan heb je niks. Maar in mijn laatste wedstrijd voor Club, tegen Anderlecht, heb ik nog alles gegeven. Ik heb zelfs gescoord, want ik wilde er alles aan doen om Anderlecht te kloppen. Toen ik inviel, zei ik tegen Juhász: 'Ik ga een goal maken.' 'Ik denk het niet,' zei hij nog. Na die match heb ik tegen mezelf gezegd: 'Gij debiel, u zo smijten!' 't Is sterker dan mezelf: ik wil altijd winnen.»

HUMO Als ik het goed heb begrepen, had Willy Naessens gelijk: je bént niet goedkoop.

Sonck «Het is me niet om het geld te doen. Anders had ik gewoon bijgetekend. Club heeft me een contract voorgesteld waarvan ik bijna zeker ben dat het in de top drie van België zit.»

HUMO Voor een speler van 31 die een heel seizoen op de bank heeft gezeten?

Sonck «En toch is het zo, vraag maar aan Luc Devroe (manager van Club Brugge, red.). Echt een topcontract. Niet vergeten: als Brugge morgen een nieuwe trainer neemt, en die heeft het niet voor de spitsen waar Koster graag mee werkt, dan zitten ze daar, hè.

»Maar het was een contract voor één jaar, en ik vroeg er twee. Het loon mocht voor mij nog omlaag, maar ik wilde wel die zekerheid. Devroe heeft nog geprobeerd, maar hij heeft niet het hele bestuur kunnen overtuigen. Anders had ik zeker getekend.»

HUMO Waarom wou je per se twee jaar?

Sonck «Omdat ik anders na volgend seizoen in hetzelfde schuitje zou hebben gezeten als nu - met dat verschil dat ik dan weer een jaar ouder zou zijn en dat ik misschien al twéé seizoenen op de bank zou hebben gezeten. Dat risico wilde ik niet lopen. Voor twee jaar had ik wél getekend, omdat ik dan wellicht langer dan bij Club zou zijn gebleven dan Koster. Daar ga ik toch van uit. Je mag een club nooit verlaten omdat de trainer je niet bevalt. Trainers gooien ze buiten, spelers niet. Je moet geduldig blijven.

»Ook nu blijf ik rustig afwachten. Ik heb één keer een overhaaste beslissing genomen, toen ik van Ajax naar Mönchengladbach ging (in 2005, red.), en dat is me slecht bekomen.»

HUMO Aan welke voorwaarden moet je nieuwe club voldoen?

Sonck «Het mag een buitenlandse club zijn, maar het liefst zou ik voor een ambitieuze ploeg in België spelen. Niet voor de centen, maar omdat ik zelf ook nog altijd even ambitieus ben. Ik heb, op die periode in Duitsland na, altijd voor de prijzen gespeeld, en ik kan daar nog geen afscheid van nemen. Daar doe ik het voor.

»Misschien moet ik mijn ambities over een paar weken wel bijstellen, dat kan. Ik weet ook wel dat clubs zullen twijfelen: een spits van 32 van wie ze niet weten of hij wel fit is, gene gemakkelijke zogezegd... Maar ik bén fit, en ik ben ook niet moeilijk. Eerlijk en recht door zee, dat wel. Wie daar niet mee overweg kan, die heeft een lastige klant aan mij.»

HUMO Standard wou je al deze winter, jij hebt bedankt.

Sonck «Dat had niks met Standard te maken. Ik ben destijds in de winter naar Mönchengladbach verhuisd, en dat doe ik nooit meer. Om in je eerste seizoen bij een nieuwe club te slagen, móét je de voorbereiding in de zomer meemaken. Nu, sindsdien heb ik van Standard niks meer gehoord. Raar, hè?»

Het volledige interview leest u in Humo 3645 van dinsdag 13 juli 2010.