Wielerlegende Raymond Poulidor is overleden. Kleinzoon Mathieu Van der Poel: 'Voor ons is hij gewoon onze opa'
Oud-wielrenner Raymond Poulidor, schoonvader van Adrie en grootvader van Mathieu en David van der Poel, is overleden op 83-jarige leeftijd. 'Poupou' was immens populair in de jaren zestig en zeventig. Hij kreeg de bijnaam 'de eeuwige tweede' omdat hij er nooit in slaagde de Tour te winnen. Hij haalde wel acht keer het eindpodium. In 2014 sprak Humo met Poulidor, vader Adrie en de kleinzonen. Herlees hier het interview.
(Verschenen in Humo 3827 in januari 2014)
Het wielrennen is rijk aan dynastieën, maar deze is wel heel bijzonder: David en Mathieu van der Poel zijn het wettige kroost van Adrie, één van de beste Nederlandse renners, en hun grootvader is de Franse wielerlegende Raymond Poulidor. De genen hebben hun werk gedaan, want het zijn twee geboren wielertalenten, maar ze belichamen vooral passie.
Raymond Poulidor (77) stoot me aan: ‘Kijk, ze komen allemaal voor hen, en niet voor mij, hè.’ We zijn op de wereldbekercross veldrijden in Zolder en fotografen en cameraploegen verdringen elkaar als Mathieu (18) en David van der Poel (21) uit hun camper komen. De ogen van Poupou blinken van trots. Met zijn jaarlijkse kerstbezoek lijkt het familietafereel compleet. Vader Adrie is druk doende de fietsen af te stellen. Moeder Corinne Poulidor zorgt voor de rest. Ze is een charmante Française die liever op de achtergrond blijft. ‘Er eindigt altijd één zoon voor de andere, dat valt me zwaar als moeder,’ vertrouwde ze me onlangs toe, terwijl ze achter een podium met een washandje het gezicht van Mathieu schoonveegde.
Raymond Poulidor «Corinne zwoer nooit met een wielrenner te trouwen, want ik was nooit thuis en ik heb haar nauwelijks zien opgroeien. Tot ze Adrie leerde kennen op Martinique – ze wist niet eens dat hij een wielrenner was. En zie, nu beginnen haar zonen aan hun carrière.
»Het verbaast me telkens hoe ontspannen ze zijn, en de koers gaat zo van start. Ongelofelijk!»
We dalen even af in het verleden: Poulidor vertelt me hoe hij op de leeftijd van zijn kleinzonen als soldaat aan het front diende in de Algerijnse onafhankelijkheidsoorlog. En hoe hij als arme boerenzoon met een overwinning in de koers evenveel verdiende als zijn vader in een heel jaar. Op het toppunt van zijn roem kregen rivaal Jacques Anquetil en hij zelfs startpremies ‘waarmee je een nieuwe Mercedes kon kopen’. Op de vraag welke raad hij Mathieu en David zoal meegeeft, moet hij hartelijk lachen.
Poulidor «Ik weet niet eens of ze zelfs nog raad van hun vader aannemen. Het is veeleer omgekeerd, denk ik, ze weten heel goed wat ze willen. Het doet me vooral plezier dat ze als broers zo goed overeenkomen; ze motiveren elkaar. Ze verschillen wel erg van karakter: Mathieu heeft een hevig temperament – daarin lijkt hij op Adrie – terwijl David de rustige natuur van zijn moeder heeft.»
Mathieu van der Poel is nu al uitgegroeid tot een fenomeen: vorig jaar won hij elke koers waaraan hij deelnam en werd hij bij de juniores zowel wereldkampioen in het veld als op de weg – als eerste in de wielergeschiedenis. Ook als eerstejaarsbelofte wint hij bijna waar hij wil. David is Nederlands beloftekampioen, en ook hij strijdt in elke koers vooraan. Pas in de koers zie je duidelijk wiens evenbeeld ze zijn. David, met dezelfde lichaamsbouw en gelaatstrekken als zijn opa, zit als gegoten op zijn fiets. Mathieu dendert rond in dezelfde stijl als vader Adrie, hij durft iets meer te harken en blijkt ook vandaag ongenaakbaar. David heeft een mindere dag, maar hij eindigt toch zesde.
Opa Raymond Poulidor geeft kleinzoon Mathieu een knuffel na zijn zege: ‘Een hevig temperament, net als zijn vader Adrie.’
Op het podium drukt Raymond zijn kleinzoon Mathieu tegen zijn wang. Wanneer de menigte toestroomt voor de veldrit van de profs, wordt Poulidor massaal herkend en moet hij met iedereen op de foto. Ik hoor iemand tegen zijn zoontje zeggen: ‘Die meneer daar kon nooit winnen, altijd eindigde hij tweede.’
Dubbelganger
Enkele dagen later, in de fraaie villa van de Van der Poels in de bossen van Kapellen, vlakbij de Nederlandse grens. Poulidor is naar huis vertrokken, en dat valt de kleinzonen zwaar. David van der Poel «Het is altijd aangenaam als papy hier is, jammer dat mamy er deze keer niet bij was. Ik zou liever hebben dat ze maar op een kwartiertje van ons woonden, zodat hij elke keer mee kan naar de cross. Nu moeten ze acht uur rijden.»
Mathieu van der Poel «Vlak voor de cross in Namen stond hij voor de deur van de camper, ons ma had verzwegen dat hij ons kwam bezoeken. Dat was echt een leuke verrassing.»
undefined
'Ik weet niet of het zo gezond is om jezelf zo overhoop te rijden' Mathieu van Der Poel
David «Vanmorgen werd hij echt emotioneel omdat hij moest vertrekken. Ik vind het mooi om te zien hoe hij van elk bezoek geniet en met trots over ons praat. Met hem heb
ben we het niet zo veel over de koers. Hij is onze opa, en niet Raymond Poulidor.»
HUMO David, jij lijkt uiterlijk veel op hem.
David «Ze zeggen dat, ik zie dat zelf niet.»
Mathieu «Jawel, zeker als je kijkt naar die foto’s van hem als 25jarige.»
David «Mathieu lijkt dan weer sprekend op ons vader.»
HUMO Qua karakter verschillen jullie veel van elkaar, heb ik me laten vertellen.
David «We zijn totaal anders (lacht).»
Mathieu «David is in alles rustiger, terwijl het bij mij vooruit moet gaan, of ik nu met de auto rijd of over de balkjes spring.»
David «Zijn karakter is vuriger, ik denk wat meer na. Mathieu is ook aanhankelijker: hij wil altijd mensen vastpakken. ’s Avonds gaat hij bij ons pa in bed liggen en begint hij hem te knuffelen – en dat ligt nu net niet in diens aard (lacht).»
Mathieu «Ik heb dat als enige in huis. Vast mijn speelse karakter, denk ik.»
HUMO Zijn hier tastbare herinneringen aan de carrière van jullie vader?
David «Wat bekers en foto’s, maar voor de rest weinig. Toen hij stopte, waren we vijf en acht, nette jong om mee te gaan in die beleving. En we speelden toen allebei voetbal op een degelijk niveau. Maar we hebben later zelf gekozen om te koersen, niemand heeft ons gepusht.»
HUMO Waren de genen te sterk?
Mathieu «Die zullen er zeker iets mee te maken hebben. Maar het is niet omdat je de juiste genen hebt, dat je niet meer moet trappen. Sommige mensen lijken dat te vergeten.»
HUMO Moeten jullie je veel ontzeggen?
Mathieu «Ja, maar je krijgt er veel voor terug. Het wielrennen geeft me veel voldoening.»
David «Ik heb het geluk dat uitgaan me niks zegt.»
Mathieu «Ik ga wel graag uit, hoewel ik het niet vaak doe – mijn vrienden zijn bijna allemaal zelf wielrenner. Ik heb nog wel vrienden van op school, maar er is steeds minder tijd om af te spreken.»
HUMO Sinds 1 januari zijn jullie prof. Verandert dat veel?
Mathieu «Nu krijgen we een maandloon.»
David «En nu moeten we ook belastingen betalen en zo. Maar we krijgen wel een ongelofelijke kans: we hebben voor vier jaar getekend bij BKCP-Powerplus, de ploeg van de Christoph en Philip Roodhooft. We blijven wel bij de beloften, we rijden niet meteen alleen maar profcrossen.»
Mathieu «We hebben nu eigenlijk een relaxed leven: in de winter trainen we niet zoveel, dan moeten we vooral onze conditie onderhouden. Als je dat vergelijkt met onze leeftijdsgenoten, die nu aan het studeren zijn, mogen we blij zijn dat we met onze hobby geld verdienen.»
HUMO Verder studeren was nooit een optie?
Mathieu «Voor mij niet. Zeker niet toen ik zag dat het bij David niks werd.»
David «Het was mentaal heel zwaar om na een training van vijf uur nog achter de boeken te kruipen. Ik was er na de humaniora ook wel klaar mee, moet ik zeggen. Maar die hebben we allebei probleemloos afgemaakt.»
HUMO Wat is die voldoening waarvan je sprak?
Mathieu «Winnen geeft je een geweldig gevoel, dat je moeilijk kunt omschrijven – vooral op de weg.»
David «In het veld weet je dat je gaat winnen. Op de weg blijft het spannend tot op het laatste moment en is de ontlading groter.»
Mathieu «Op de foto’s van mijn zege op het WK voor junioren in Firenze zie je goed hoe euforisch ik ben: één grote vreugdeuitbarsting.»
HUMO David, jou zag ik na de aankomst in Zolder over de dranghekken gebogen staan: jullie gaan echt wel diep.
David «Ik had een slechte dag, en dan ga ik over de limiet om toch te proberen een goed resultaat neer te zetten.»
Mathieu «Bij mij is het net het tegenovergestelde: als ik goed ben, kan ik mezelf echt pijn doen. In een tijdrit bijvoorbeeld rijd ik me helemaal leeg en moet ik tien minuten op de grond gaan liggen om er weer bovenop te komen. Ik weet eigenlijk niet of het zo gezond is om jezelf zo overhoop te rijden.»
David «Je lichaam went eraan om altijd dieper en dieper te gaan.»
HUMO Mathieu, jij eindigde dit seizoen al twee keer tweede bij de profs. Naar het schijnt moest Niels Albert in Sint-Niklaas zo diep gaan om jou in de sprint te verslaan dat hij bij de volgende cross nog niet gerecupereerd was.
David (lacht) «Dat lijkt me overdreven.»
Mathieu «We zijn ploegmaats en ik had hem gevraagd mij zeker niet te laten winnen. In de laatste ronde ging hij keihard en deed hij er alles aan om me eraf te rijden, maar ik kon toch aanklampen – dát gaf pas voldoening.»
HUMO Het waren je eerste wedstrijden bij de profs. Waar was je benieuwd naar?
Mathieu «Ik wilde vooral weten hoe hard ze reden: voor hetzelfde geld gaan ze vijf per uur te snel voor mij. Mijn vader wilde eerst niet dat ik meereed, de teleurstelling zou misschien te groot geweest zijn.»
David «De beloftenreeks waar wij in rijden, is heel sterk. Als die jongens straks overstappen, zullen de profs het nog lastig krijgen.»
Mathieu «Toen ik startte in de Scheldecross in Antwerpen, zaten er al meteen een paar in mijn wiel. Ik voelde dat ze het me, euh, niet makkelijk zouden maken. Ik had vooraf gezegd dat ik bij mijn eerste profkoers niemand onderuit zou duwen. Dus heb ik ze laten wringen en daarna ben ik ze gewoon voorbijgereden.»
Eeuwige winnaar
HUMO Mathieu, voor jou worden de grootste superlatieven gebruikt. David, jij moet dan meteen lachen.
David «Ja, ik zie de krantenkoppen ook, hè. Onlangs las ik: ‘Kleinzoon van Poulidor wordt eeuwige winnaar’.»
HUMO Terecht?
David «Ik vind van wel. Er wordt veel overdreven, maar hij is wellicht het grootste talent van de voorbije tien jaar. Kijk, nu begin ik zelf superlatieven te gebruiken, maar wat wil je: hij is wereldkampioen op de weg én in het veld in hetzelfde jaar.»
HUMO Hoe denk jij daarover, Mathieu?
Mathieu «Ik sta daar weinig bij stil. Ik ben de eerste in de geschiedenis die zoiets voor elkaar krijgt, dat klopt. Als iemand anders het had gedaan, zou ik het heel straf gevonden hebben. Maar je kunt zoiets moeilijk van jezelf zeggen, hè.»
David «Zijn erelijst is echt niet normaal: elke cross waaraan hij vorig jaar deelnam, heeft hij gewonnen, en daarnaast was hij nog 23 keer eerste op de weg. Nu is hij nog maar pas bij de beloften en hij heeft al negen koersen gewonnen.»
Mathieu «Het lijkt soms al vanzelfsprekend. Mijn mooiste zege was vorige zomer in de klimkoers van Harzé: ik had vierenhalve minuut voorsprong op het peloton. Als ze dan met dat bordje op die motor naast jou komen rijden, voel je je echt fantastisch. Zulke dingen blijven je bij – net zoals het WK in Firenze.»
HUMO Verbaas je je jezelf?
Mathieu «Eigenlijk wel. Als we bergop rijden, zie ik de rest soms afzien terwijl het bij mij vanzelf gaat. Daar doe je het voor. Maar ik zal de laatste zijn om te zeggen dat het uitzonderlijk is wat ik al heb gepresteerd. Ik wil echt vermijden dat ik het etiket van dikke nek zou krijgen.»
HUMO David, jouw prestaties raken ondergesneeuwd door al die overwinningen van je broer, maar jij bent wel kampioen veldrijden van Nederland bij de beloften.
David «Dat klopt, maar het is logisch dat ik in de schaduw sta. Bij de junioren was ik een veelwinnaar: toen was ik ook nationaal kampioen en won ik de wereldbeker. Bij de beloften gaat het moeilijker, de top is veel breder. Maar ik klaag niet, ik ken mijn capaciteiten. Soms vloek ik weleens als Mathieu alles uit elkaar rijdt, net wanneer ik bij de kopgroep kom aansluiten (lacht).»
Mathieu «Dat weet ik op dat moment niet, hè. Soms wachten we ook op elkaar.»
HUMO Is het hard voor jou dat je broer getalenteerder is?
David «Nee. Als hij wint, kan ik alleen maar trots zijn. In onze speelkamer hangen acht truien van hem en maar drie van mij. Ik vind dat niet erg, ik ben blij dat we goed zijn in wat we doen. En als ik zelf goed rijd, ben ik dubbel zo blij.»
Mathieu «Hij beseft gewoon niet dat hij 66k veel talent heeft.»
David «Ik had soms wel graag dezelfde kansen gekregen – om het WK op de weg te rijden, bijvoorbeeld.»
HUMO Hoe belangrijk is het voor jullie om samen te blijven?
Mathieu «Heel belangrijk. Het is een geruststelling dat ik altijd op David kan rekenen, en omgekeerd. Andere ploeggenoten willen vooral voor zichzelf rijden.»
David «Ik zie mezelf nooit een kloof met Mathieu dichtrijden. In Essen heb ik hem laten voorbijsteken en liet ik een podiumplaats aan hem – hij kan de punten voor het klassement beter gebruiken. Alleen voor mijn broer zie ik me zoiets doen.»
HUMO In het wielermagazine Bahamontes las ik dat het je nog wat aan lef ontbreekt.
David «Dat is ondertussen verbeterd. Ik rijd met genoeg vertrouwen en karakter, en ik durf afentoezelfeen kwaktegeven.>) Mathieu «Bij mij moeten ze niet proberen om onsportief te rijden, ik presenteer ze meteen de rekening: ik ben niet bang om iemand de hekken in te rijden. In Ronse wilden ze me niet laten voorbijgaan en reden ze tegen mijn voeten. Wel, dat heeft niet lang geduurd.»
Frietloos leven
HUMO Hebben jullie al plannen om het ouderlijke huis te verlaten?
David «Nee, we zitten hier perfect: ons ma kookt voor ons en doet de was. We zijn hier gewoon erg graag, en in deze tijden lijkt het me verstandiger om eerst te sparen.»
HUMO Hoe belangrijk is geld voor jullie?
Mathieu «Je koerst niet voor het geld, maar je bent er wel mee bezig. Sommige vrienden moeten saaie jobs doen om iets te verdienen. Zij zeggen dat ik veel geluk heb om op jonge leeftijd al zo veel te verdienen.»
HUMO Wat doen jullie ermee?
Mathieu «Van alles kopen, zoals een iPhone, bijvoorbeeld. Ik wil wel een mooie sportwagen, een BMW M1 of M3, maar binnenkort krijgen we een auto van de ploeg, dus dat kan nog even wachten.»
David «Daar moet je ook eerst een flink bedrag voor sparen, en dan zou ik er toch liever een huis of appartement mee kopen.»
HUMO Hebben jullie een vriendin?
David «Alleen ik. We zijn al vier jaar samen. Ook voor haar is het niet makkelijk om een renner als vriend te hebben: een dagje rondslenteren in Antwerpen of mee uitgaan met haar vriendinnen en hun vriendjes zit er niet in. Maar ze begint eraan te wennen.»
HUMO Krijg jij veel aanzoeken, Mathieu?
Mathieu «Dat gebeurt (lacht).»
HUMO Klopt het dat jullie niet meer luisteren naar de raad van jullie vader?
Mathieu «Dat valt wel mee. We komen goed overeen, maar het is plezant om hem op te jagen door tegendraads te doen (lacht).»
David «Het is moeilijk om je vader als coach te hebben, je spreekt hem veel makkelijker tegen. Nu, hij laat ons zelf aanvoelen wat het beste voor ons is. Alleen wat onze voeding betreft, is hij streng: hij vindt dat we daar niet genoeg op letten.»
Mathieu «In vergelijking met onze leeftijdsgenoten is dat de grootste opoffering. We eten allebei heel graag, maar een zak chips of een pak frieten: dat mag niet. Ik weet nog hoe ik vorig jaar op school mijn boterhammen zat te eten, terwijl de rest naar de frituur ging.»
HUMO Dus toch sociale outcasts?
Mathieu «Ik heb al vaak nee moeten zeggen. Voetballen doe ik ook graag, maar het risico op een blessure is te groot.»
Pillenpakker
HUMO Hebben jullie idolen?
Mathieu «Bij mij was dat eerst Sven Nys, daarna Lars Boom, Zdenek Stybar en Niels Albert. En op de weg Fabian Cancellara: die maakt de koers door gewoon op kop te rijden en niet meer om te kijken.»
David «Ik heb nooit idolen gehad, laat staan posters op mijn kamer. Maar er zijn wel renners voor wie ik veel respect kan opbrengen. Ik heb in de Ronde van België bijvoorbeeld naast Tom Boonen gereden, dat is speciaal. Zeker als je samen een massasprint induikt, iets wat ik goed kan.»
HUMO Zijn die dopingbekentenissen van de afgelopen jaren een gespreksonderwerp bij de jonge generatie?
Mathieu «We hebben het er wel over, maar bij ons speelt dat minder: je kunt je niet voorstellen dat je iets zou nemen, want vroeg of laat word je toch betrapt.»
David «Ik vind het goed dat Lance Armstrong alles heeft opgebiecht, maar uitslagen van zoveel jaar geleden schrappen vind ik erover. En dan de ene wel schrappen en de andere niet...»
HUMO Zijn er helden van hun sokkel gevallen?
Mathieu «Voor mij blijft Armstrong een groot renner.»
David «Ook al heeft hij smerige dingen gedaan. Mensen die niks van koers kennen, denken: ‘Je zet een spuit en je rijdt tien per uur sneller.’ Zo makkelijk is het niet. Hij moest wel keihard blijven trainen en ervoor leven, want iedereen deed het.
»Voor types als Bernhard Kohl en Riccardo Riccò, die alles één keer overhoop komen rijden, heb ik echter geen respect.»
Mathieu «Wielrenners worden nog altijd geviseerd, vind ik. Ik heb niet het gevoel dat het er in het voetbal of de atletiek anders aan toegaat.»
HUMO Kreeg je als wielrenner op school af te rekenen met spottende opmerkingen?
Mathieu «Toen ik eens bloed had laten nemen en de plakker nog op mijn arm kleefde, klonk het: ‘Weer epo gespoten, zeker?’ Dat was voor de grap, maar ze zeggen het toch maar.» David «We lezen vaak de reacties op artikels over de cyclocross op hln.be. Zeker nu er geregeld iets over Mathieu verschijnt. Onlangs stond er: ‘Ik hoop dat hij niet zo’n pillenpakker is als zijn vader vroeger.’ Daar moeten we hard om lachen. Dat zijn dan wielerfans, en toch zitten die met zulke opgekropte gevoelens. Waarom kijk je er nog naar, vraag ik me dan af.»
De Ronde en de Tour
HUMO Hoe zien jullie je carrière evolueren: blijven jullie in het veld of kiezen jullie toch voor de weg?
Mathieu «Ik rijd op dit moment honderd keer liever in het veld. Vooral het technische aspect spreekt me erg aan, maar ik kan me er ook meer voor motiveren. Als ik een wegkoers van 120 kilometer rijd, verveel ik me de eerste uren. Het wringt ook met mijn koersmentaliteit: ik val graag aan van bij de start (lacht).»
David «Elk weekend die competitie: daar kan echt niets aan tippen. Als de winter eraan komt, denk ik: ‘Eindelijk cross, heerlijk!’»
Mathieu «Toegegeven, na mijn wereldtitel op de weg ben ik wel beginnen na te denken. Natuurlijk wil ik graag eens de Tour rijden. Maar er is een verschil tussen meedoen en hem drie weken lang als topfavoriet rijden.
»De klassiekers moeten mij wel liggen, zeker als je ziet hoe Stybar het daarin doet. Voor mij mag er wel wat klimwerk in zitten.»
HUMO David, jij bent snel: een kwaliteit op de weg.
David «Ja, bij de junioren lag de Ronde van Vlaanderen me erg goed.»
Mathieu «De hellingen liggen er wel ver van de finish. Ik kwam met een minuut voorsprong boven op de Patersberg, maar dan had ik nog 90 kilometer te gaan, en dat lukt niet in je eentje op die vlakke wegen. Ik werd pas twintigste, jammer.»
HUMO Stel dat er op een dag een grote ploeg zoals Team Sky komt aankloppen, wat doe je dan?
David «Ik zou het wel vet vinden om in een Pro Tourploeg te rijden en in Australië en Canada te koersen. Zo’n kans zou ik nooit laten schieten. Maar tegenwoordig kun je ook in het veldrijden een mooie carrière uitbouwen. En we zitten prima bij onze huidige ploeg.»
Mathieu «Op het WK in Firenze heeft Team Alonso eens vaag gepolst, maar daar is het bij gebleven.
»Ik zou het moeilijk hebben om zo veel van huis weg te zijn – als ik hoor hoeveel dagen Stybar per jaar weg is... Ik ga zelfs niet graag op vakantie.»
HUMO Tot slot: vinden jullie de namen van jullie vader en grootvader een last?
Mathieu «Nee. Het is alleen vervelend dat elk artikel begint met ‘zoon van’ of ‘kleinzoon van’.»
HUMO Tja, jullie grootvader was niet zomaar een renner: hij schreef mee de geschiedenis van het wielrennen.
Mathieu «Ja, daar staan we eigenlijk niet bij stil. Sommigen zouden geld geven om een dag met hem te kunnen doorbrengen. Hier thuis besef je dat niet: hij is gewoon onze opa.»
David «In de Tour is het echt niet te doen. Als we met hem in het startdorp rondlopen, heeft hij voor vijftig meter een uur nodig, bij wijze van spreken. Iedereen roept naar hem, zowel jong als oud: niet normaal.»
Vrienden en meelopers
Ik praat nog even na met Adrie van der Poel, de nuchterheid zelve – een familietrek van de Van der Poels. Hij vertelt hoe hij zijn kinderen het liefst zelf alles laat ontdekken, en dat het hem vooral om het plezier gaat. Van uitgebalanceerde trainingsschema’s is nog geen sprake. David doet alles stap per stap, hij zal het nog ver brengen. En ja, Mathieu heeft ook zijn vader verbaasd met zijn prestaties.
Van der Poel «Maar de ene dag ben je een held, en de volgende dag word je afgebroken. Zo leert hij de mensen kennen, de echte vrienden en de meelopers..»
HUMO Hij heeft jouw talent voor eendagskoersen en dat van Poulidor voor het rondewerk. Iedereen voorspelt Mathieu een grote toekomst. Sommigen zien hem zelfs de Tour winnen.
Adrie van der Poel «Laat hem de volgende vier jaar rustig crossen, dan is hij nog altijd maar 22. Als je naar de weg overschakelt, moet je er meteen staan en mag je je niet in een knechtenrol laten duwen. Je wordt toch geen prof om een heel leven te knechten? Je mag best wat eigenwijs zijn. En als je het meteen kunt afmaken, krijg je respect.»
undefined
'Soms vloek ik weleens als Mathieu alles uit elkaar rijdt, net wanneer ik bij de kopgroep kom aansluiten' David van der Poel
HUMO Had jij dat meteen: ieders respect?
Adrie «Ik won als eerstejaars gelijk een rit in Parijs-Nice, en zo mocht ik meteen mee de finales rijden in de klassiekers. Eigenlijk wilde ik architect worden, maar toen kreeg ik de kans om het als profwielrenner te proberen en die wilde ik me niet laten ontglippen. Mijn vader was een eenvoudige boer, en ik had al snel gezien dat dat niks voor mij was. Ik dacht: ‘Ik probeer het twee jaar.’ Voor ik het wist, waren er twintig jaar voorbij.»
HUMO Je gezinsleven staat nu wéér helemaal in het teken van het wielrennen.
Adrie «Ach, David en Mathieu zitten hier goed. Ik ben zelf tot mijn dertigste thuis blijven wonen – ik was toch voortdurend weg. Ze beleven nu de mooiste periode uit hun leven: geen zorgen aan hun hoofd, doen wat ze graag doen én waar ze goed in zijn. Nee, deze momenten zullen ze nooit vergeten, dat weet ik wel zeker.»
