Wielertoeristen in Vlaanderen
Ze zijn er weer, in groten getale: de wielertoeristen. Steeds meer mannen en vrouwen springen op de koersfiets, en nemen de zadelpijn er voor lief bij. Bij Wielerbond Vlaanderen hebben ze intussen 22.725 leden, bij de Vlaamse Wielrijdersbond zowaar zelfs 60.132 (de helft méér dan vorig jaar!). Hoeveel mensen op pad gaan zonder een aansluiting bij één van de twee bonden weet niemand.
De reden voor het succes? De gezondheidshype, zegt de ene. Het voorbeeld van wielrennen op tv, zegt de andere - vorig jaar reden 19.000 mannen en vrouwen daags voor Tom Boonen en Stijn Devolder hún Ronde van Vlaanderen voor wielertoeristen, en volgende week zaterdag zullen minstens zoveel zich reutelend over Koppenberg, Berendries en Muur van Geraardsbergen slepen.
Of heeft Rob Vanoudenhoven gelijk? 'Twintig jaar geleden moest je homo worden om hip te zijn, nu is fietsen hip en trendy. Politici en BV's schamen zich niet meer om in koerstenue over straat te rijden.' Wij vroegen vier hippe en trendy BV's waarom dat fietsen nu zo fijn is: Rob Vanoudenhoven, econoom Geert Noels, voetbaltrainer Hugo Broos en Zita Swoon-frontman Stef Kamil Carlens.
Enkele quotes uit het interview
Stef Kamil Carlens «Ik heb vier fietsen: mijn koersfiets, een bakfiets om te winkelen, een chopper voor de lol en een oude koersfiets als ik snel in 't stad moet zijn. Ik probeer zo weinig mogelijk de auto te gebruiken. Groene jongen, hè. Als ik voor een korte afstand de auto moet nemen, voel ik me al schuldig.»
Stef Kamil Carlens «Als het mooi weer is en ik moet ergens naartoe, ook al is het in Leuven of Gent of Brussel, dan neem ik de fiets. Ik ben zelfs al vanuit Antwerpen naar Kortrijk en Brugge gereden. Twee jaar geleden speelde ik met Zita Swoon heel veel op zomerfestivals: toen ging ik altijd met de fiets. 's Avonds keerde ik dan wel terug met de camionette. Zomaar vertrekken voor een tochtje doe ik nooit: dan voel ik me schuldig dat ik niet werk, snap je.»
Geert Noels «Ik probeer toch altijd bij de hele goeien te eindigen. Ik ben niet meer van de jongsten, maar ik ben lang de eerste van de niet-geschoren benen geweest. Maar vorig jaar had ik me laten overtuigen om ze tóch maar te scheren. Heel eigenaardig, ik voelde me voor het eerst écht wielrenner. En: ik was niet meer de lelijkste van het peloton (lacht).»
Hugo Broos «Nooit stoppen om te drinken onderweg - behalve van je eigen bidon! Ik heb daar één keer tegen gezondigd. In de Van Petegem Classic was de bevoorrading bij de brouwerij van Roman, in de buurt van Oudenaarde. Ik dronk daar één pint bruin bier - ik weet niet meer wat het precies was - en vijfentwintig kilometer voor het einde kreeg ik krampen van in mijn haar tot in mijn tenen! Zelfs achteraf drinken we niks. Dat hebben we zo afgesproken: fietsen is geen excuus om te pintelieren.»
Rob Vanoudenhoven «Als ik echt gezond wil leven, moet ik eerst stoppen met roken. Dus nee, ik kruip niet op mijn fiets met het idee 'nu ga ik iets aan mijn conditie doen'. Maar onbewust doe ik meer sport dan ik denk. Elk jaar gaan we met de maten een zotte weddenschap aan. Vorig jaar wilden we een kwarttriatlon doen - geen wedstrijd, gewoon onder ons. Maar 60 baantjes zwemmen, 40 kilometer fietsen en 10 kilometer lopen, dat is een calvarie als je niet een béétje traint. Dit jaar doen we mee aan de Dodentocht in Bornem: daar moet je ook niet zomaar aan beginnen. (Droog) Dus ga ik af en toe een serieuze wandeling maken met de hond.»
Geert Noels «Mijn vrouw en kinderen lachen me ermee uit, maar als we op vakantie iemand op de fiets zien, zeg ik altijd: 'Kijk daar, een gelukkige mens.' Het is toch zo? Op de fiets maak je alleen gelukkige momenten mee. De eerste tien minuten zijn wat moeilijk, maar daarna wordt het alleen maar aangenamer.»
Het volledige interview leest u in Humo 3630 van dinsdag 30 maart 2010.
