Wild Rose
They call her the Wild Rose.
undefined
U dacht dat de superhelden de bioscoopzalen domineren? Fout, het zijn de zangeressen! Na ‘A Star Is Born’ en ‘Teen Spirit’ neemt in ‘Wild Rose’ opnieuw een meisje plaats achter het microfoonstatief. Opnieuw wordt er gesmacht naar een plekje onder de spotlights; opnieuw krijgt u de onvermijdelijke close-ups van vrienden en familieleden die in de zaal met vochtige ogen naar het door hart en ziel klievende gekwinkeleer van het hoofdpersonage zitten te luisteren. De wilde roos uit de titel is Rose-Lynne (de puike Jessie Buckley), een pas uit de lik vrijgelaten, met een vuistdik Schots accent pratende poetsvrouw die droomt van een carrière in Nashville en zich steevast hult in een cowboyjasje met slierten onder de armen. Country zal wel nooit ons favoriete genre worden (al willen we zo’n linedance weleens onder de knie krijgen), maar het siert de makers dat ze in de finale grauw realisme verkiezen boven crowdpleasende voorspelbaarheid.
