Woodkid - The Golden Age
Trop is te veel: als kitsch, heroïek en bombast elkaar voor de voeten gaan lopen, verlangen wij al gauw naar stilte. Hoe luid connaisseurs (hipsters noemt men niet bij naam) ook mogen schreeuwen dat Woodkid popgeschiedenis gaat schrijven. Van iemand die veel belooft en weinig biedt, aanvaarden we geen excuses.
Aan talent nochtans geen gebrek bij Woodkid, die als Yoann Lemoine z'n belastingen invult: zijn videowerk voor onder anderen Lana Del Rey en Katy Perry doet onze ballen ineenkrimpen van jaloezie, en zijn eerste single ‘Iron’ was geweldig; minimalistische pop met vlijmscherpe uithalen.
Debuut ‘The Golden Age’ verraadt een voorliefde voor gebroken mannen: ‘Boat Song’ klinkt als Antony Hegarty zonder begeestering of Johnsons, ‘Where I Live’ is Patrick Watson die zijn bitterzoete weemoed ergens heeft laten liggen, en ‘Run Boy Run’ perst ‘Hidden’ van These New Puritans samen in drie minuten. Bezwerend en fris, maar toch te zwak om te blijven hangen. Zo ook ‘The Great Escape’, waarin Lemoine wel aardig loopt, maar de nodige horden weigert te nemen.
Een wereldplaat voor mensen met een zwak voor robuuste beats en plastieken arrangementen, zware turf voor ieder ander. Ken uzelf, en kom achteraf niet klagen.
