Ymke, de vrouw van Lennert Coorevits: ‘Een vrouw van 35 die niet drinkt, kennelijk hét teken om te vragen of ze zwanger is’

Doorgaans is Compact Disk Dummy en ‘De ideale wereld’-habitué Lennert Coorevits (30) in de weer met een muziekcomputer of een gitaar, maar vandaag bedient hij zich van een kruiwagen. Hij heeft net een berg zand van de oprit van zijn huis weggeschept. Hij en zijn vrouw, styliste Ymke Vansteenbrugge (35), zijn sinds kort de trotse eigenaars van een lap grond met een seventiesbebouwing. De ideale pleisterplaats voor het koppel en hun onberispelijke smaak en feilloos gevoel voor stijl. ‘Een gouden blouse met pofmouwtjes en een decolleté? Die trekt Lennert gewillig aan.’

Van aan de voordeur, die ondanks twee jaar verbouwen een deurbel mist, komt ons de verfijnde smaak al toegewaaid. Binnen botsen we op een prachtige trap in groen marmer, een oase van pastelkleuren en een hippe mix van vintage meubels en unieke stuks.

YMKE VANSTEENBRUGGE «Lennert en ik zijn in maart 2021 getrouwd, maar dit huis kopen vond ik veel heftiger dan dat huwelijkscontract tekenen. Het voelde zo volwassen, terwijl volwassen worden niet bepaald iets is wat Lennert en ik nastreven.»

HUMO Jullie hebben de Gentse vastgoedmarkt binnenstebuiten moeten keren om dit huis te vinden.

VANSTEENBRUGGE «We hadden nooit gedacht iets als dit op de kop te kunnen tikken. Met ons budget waren we eerst op zoek naar een betaalbaar rijhuis in Gent, in het beste geval met een streepje tuin. Maar we kregen al snel in de gaten dat we naar de rand zouden moeten uitwijken: het centrum is onbetaalbaar geworden voor jonge mensen met een beperkt budget. Hier zitten we op twintig minuten fietsen van de binnenstad.

»We hadden al een paar keer een huis onder onze neus verkocht zien worden. Eén keer waren we op slag verliefd geworden op een architectenwoning met bakken charme. De verkoop verliep online via Biddit. Vreselijk! Vanachter je computer zit je tegen anderen op te bieden. Het gaat in sprongen van 1.000 euro en bij elke klik komt er weer een smak geld bij. Het voelt bijna als een computerspel. We waren budgettair tot het uiterste gegaan, maar op het eind bood de tegenpartij 1.000 euro meer en haalden zij het. Ik had er zoveel hartzeer van dat ik nog een brief in de bus ben gaan droppen voor de nieuwe eigenaars: of ze ons wilden verwittigen als ze nog van gedacht zouden veranderen. Zo wanhopig was ik. Niet veel later vonden we dit huis.»

HUMO Dit keer waren jullie de concurrentie te vlug af?

VANSTEENBRUGGE «Met dank aan een opmerkzame Isolde Lasoen en haar man. Ze wonen ook in deze straat en hadden ons laten weten dat het huis te koop zou worden aangeboden. We sloten een deal met de makelaar: hij verkocht het ons voor de vraagprijs, op voorwaarde dat we de oude inboedel zelf zouden opruimen.»

HUMO Dat was nogal wat?

VANSTEENBRUGGE «Het lag hier vol! Er had een tijd een kraker in gezeten. Voordien had het huis een paar jaar leeggestaan, nadat de bewoonster naar een woonzorgcentrum was verhuisd. Alles lag er nog bij zoals zij het had achtergelaten. Heel raar om iemands leven door je handen te zien gaan: oude rekeninguittreksels, speelgoed van de dochter van wie ze al jaren was vervreemd…»

HUMO Jullie moesten dus door de rommel heen kijken om de parel te zien.

VANSTEENBRUGGE «Ik zag meteen het potentieel. Ik wist dat er iets moois schuilging onder het bruine bloemetjesbehang. Lennert had er wat meer moeite mee, ik heb hem moeten overtuigen.

»We hebben een jaar op de bovenverdieping gewoond, terwijl beneden alles gesloopt en verbouwd werd. We hebben zoveel mogelijk zelf gedaan, met de hulp van Lennerts vader, die decorbouwer is.»

HUMO Hebben jullie de verbouwingen goed doorstaan?

VANSTEENBRUGGE «Wij maken zelden ruzie. Je hebt koppels die af en toe wat drama nodig hebben. Wij niet. Ik kan me geen enkele ruzie herinneren, tot we vorige maand dat wandrek probeerden op te hangen: toen ging het even mis (lacht).»

HUMO Jullie hele interieur ziet er zo stijlvol uit, over ieder voorwerp is nagedacht. Zijn jullie het altijd eens over wat er wél en niet in mag?

VANSTEENBRUGGE «Meestal wel. We hebben grosso modo dezelfde smaak. Als het van Lennert afhing, stonden hier vijf gitaren. Dan stel ik mijn veto: ‘Eentje is genoeg.’ Straks, als we de garage tot werkruimte hebben omgetoverd, hebben we plaats zat voor al die gitaren.

»Ik omring me graag met mooie dingen. Ik ben niet in staat iets te kopen dat louter functioneel maar niet mooi is. Onlangs heeft onze mixer het begeven. Ik heb toen twee uur zitten scrollen op het internet tot ik een mixer vond die precies in onze keuken paste. Dan kan ik wel gek worden van mezelf, maar Lennert is ook zo.»

HUMO Jullie kennen elkaar al heel lang.

VANSTEENBRUGGE «Ik zou zelfs niet kunnen zeggen wanneer we elkaar voor het eerst hebben gezien. We komen allebei uit Waregem. Hij uit Desselgem, ik uit Nieuwenhove, een deelgemeente die nóg kleiner is. We zaten allebei in de Chiro van ons dorp, maar af en toe deden die twee groepen iets samen. Ik ben zelfs nog leidster geweest op een zomerkamp waar Lennert ook was.»

HUMO Was er toen al sprake van verliefdheid?

VANSTEENBRUGGE «Lennert is vijf jaar jonger dan ik. Als je zelf 18 bent, is iemand van 13 nog een puber. Op die leeftijd lijkt dat verschil onoverkomelijk. Niet dat het hem er later van weerhield om contact te zoeken. Eerst nog subtiel, daarna iets minder (lacht).

»Toen hij ook in Gent kwam studeren, kwam hij weleens advies vragen. Ik had grafisch ontwerp gestudeerd, en hij is kleurenblind.»

HUMO Echt? Hij waagt zich nochtans aan avontuurlijke kleurencombinaties.

VANSTEENBRUGGE «Dat zei Jinte (Deprez, red.) van Balthazar ook toen Lennert hem vertelde dat hij kleurenblind is – Jinte is het zelf ook: ‘Maar jij draagt kleur! Ik draag vooral zwart of donkerblauw.’ Lennert zal kleur nooit mijden.»

HUMO Vraagt hij je elke ochtend of zijn outfit wel matcht?

VANSTEENBRUGGE «Nee. Heel af en toe zal hij iets vastpakken waarvan ik denk: doe dat maar niet. Maar vaak heeft hij een goed zicht op wat samen past, ook al ziet hij kleuren niet zoals wij ze zien. Pastelkleuren vindt hij heel mooi, maar tussen muntgroen en zalmroze ziet hij geen verschil.»

EINDELIJK TWINTIG

VANSTEENBRUGGE «Ik heb de boot lang afgehouden. Dat had alleen met dat leeftijdsverschil te maken. Het heeft even geduurd voor ik hem als een volwassen man kon zien, en niet als een jonkie.

»Tijdens onze eerste zomer als koppel wilden we samen op reis. Opeens zei hij: ‘Ik moet nog wel even vragen of ze het thuis goed vinden.’ Dat vond ik confronterend: mijn lief moest bij wijze van spreken toestemming vragen aan zijn ouders of hij met mij op reis mocht.

»Mijn vorige lieven waren allemaal ouder dan ik. Al moet ik toegeven: op emotioneel vlak torende Lennert toen al boven hen uit. Ik merkte al heel snel dat we goed konden praten. Het ging verder dan de oppervlakkige gesprekken die ik had met jongens van zijn leeftijd.»

HUMO Naar eigen zeggen omringt hij zich even vaak met vriendinnen als met vrienden.

VANSTEENBRUGGE «Dat is zo. Misschien had hij daarom al snel in de gaten dat vrouwen op zoek zijn naar wat diepgang. Hij heeft zijn vrouwelijke, zachte kant altijd omarmd. Dat had wel een effect op mij. Ik heb nooit begrepen wat vrouwen zien in stoere macho’s.

»Op een bepaald moment heb ik dat leeftijdsverschil losgelaten en ben ik ervoor gegaan. Maar ik was wel blij toen hij 20 werd: eindelijk hoefde ik niet meer aan mensen te zeggen dat mijn lief 19 was (lacht).»

HUMO Merk je nu nog dat hij jonger is?

VANSTEENBRUGGE «Nee. Het enige wat me soms stoort, is dat hij werkelijk álles vergeet, waardoor ik twee agenda’s moet bijhouden en de meeste verantwoordelijkheid in huis draag. Als hij de facturen moest bijhouden, betaalden we ons elke maand blauw aan boetes.»

HUMO Op zijn 19de had hij met Compact Disk Dummies al Humo’s Rock Rally gewonnen.

VANSTEENBRUGGE «Ik was erbij op de finale in de AB, maar die avond wist niemand dat we iets met elkaar hadden. Zelfs zijn broer Janus niet.»

HUMO Ben jij een fan van het eerste uur?

VANSTEENBRUGGE «Ik herinner me nog hun eerste optredens, op één of ander klein festival in Waregem. Janus en Lennert hebben nog ruzie staan maken op het podium. Je zag iedereen in het publiek kijken: ‘Wat hebben die nu?’ Nu doen ze dat niet meer, hun band is veel sterker geworden.»

HUMO Overlapt jullie muzieksmaak?

VANSTEENBRUGGE «Deels. Sinds we zijn gaan samenwonen, hebben we alle cd’s van Radiohead dubbel. Er is maar één muziekgenre waarvan hij me niet kan overtuigen: hiphop. Hij heeft het nochtans al vaak geprobeerd: ‘Hier moet je eens naar luisteren.’ De instrumentale intro vind ik dan wel meevallen, maar zodra ze beginnen te rappen, is het voor mij om zeep. Misschien omdat die rappers altijd zo stoer zijn. Alleen Brihang vind ik goed, maar zijn teksten zijn dan ook poëtisch en gevoelig. En hij is een vriend, dus is mijn mening alweer gekleurd.»

HUMO Speel je zelf muziek?

VANSTEENBRUGGE «Nee. Ik heb wel kunstonderwijs gevolgd, maar geen muziek. Eerst zat ik in een sociaal-technische richting, maar geen enkel vak daar interesseerde me. Tot een vriendin naar de kunstschool in Brugge trok. Ik wist meteen: dat wil ik ook. Ik ben mijn ouders dankbaar dat ze me toen vrij hebben gelaten om mijn zin te doen. Ze hebben me nooit proberen te sturen, nooit gezegd: ‘Haal eerst maar een deftig diploma, dan kan die kunstschool nog altijd.’»

HUMO Kom jij net als Lennert uit een artistiek nest?

VANSTEENBRUGGE «Mijn vader werkt in een drukkerij. Mijn moeder is wel creatief met naald en draad, maar haar job was kraamzorg: ze ging pas bevallen moeders een handje helpen. Ze begrepen wel dat ik naar die kunstschool wilde. Ik mocht zelfs op internaat.

»Veel van mijn vrienden vonden de regels op dat internaat streng. ’s Avonds moest iedereen zijn telefoon afgeven. De meeste leerlingen hadden twee gsm’s: eentje om af te geven en een echte die ze bij zich hielden. Ik was de enige die elke avond braaf mijn telefoon overhandigde. Mij stoorde die strengheid niet.»

HUMO Je had toen al een aparte kledingstijl, anders dan die van je leeftijdsgenoten.

VANSTEENBRUGGE «Ik droeg veel meer kleur dan de rest van mijn klas. Die gingen allemaal in het zwart gekleed. Ik was altijd ‘die rare met haar kleurtjes’. Ik vond zelden mijn smaak als ik ging winkelen, dus ontwierp ik zelf iets en liet ik het door mijn moeder naaien. Of ik kocht tweedehandskledij en gaf er thuis een eigen touch aan.

»Lennert had als tiener ook al een atypische kledingstijl. Dat was me al opgevallen op dat ene kamp, waarop ik zijn leidster was. Hij droeg niet wat de meeste jongens droegen, trok liever een trui aan die hij bij zijn oma had gevonden. Ik heb hem daar op dat kamp nog een compliment over gegeven. Dat is hem altijd bijgebleven.»

HUMO Als je dan toch zo van mode hield, waarom probeerde je het dan niet aan de Modeacademie?

VANSTEENBRUGGE «Het idee schrikte me af. Misschien vond ik het daar te abstract, niet functioneel genoeg. Grafische vormgeving lag me beter, al had ik het gevoel dat ik wel erg veel tijd achter de computer moest zitten. Ik ben na het afstuderen gaan lesgeven.»

HUMO Je werd leerkracht plastische opvoeding. Als er één vak stiefmoederlijk wordt behandeld, dan is het wel PO.

VANSTEENBRUGGE «Ik moest de ene interimopdracht aan de andere zien te breien. Wanneer ik geen lesopdrachten had, stond ik in de horeca of werkte ik in een stoffenwinkel. Omdat ik niet in het kunstonderwijs stond, kon het vak PO de leerlingen in mijn klas gestolen worden. Ik heb het een paar jaar volgehouden en ben dan opnieuw gaan studeren: textielontwerp aan het KASK. Een studie van vier jaar, maar ik heb alles in twee jaar gepropt, anders was het financieel niet haalbaar. Lennert en ik woonden al samen, maar hij studeerde nog: autonome vormgeving, ook aan het KASK.»

GOUDEN SPETTERS

HUMO Je ontwerpt nu voor Ba*Ba, een Belgisch merk van kinderkleding.

VANSTEENBRUGGE «De bezielster had het merk opgericht omdat ze geen leuke kleertjes vond voor haar dochter. Niet lang nadat ze me had aangenomen, vertelde ze me dat ze ziek was. Ze ging snel achteruit. Op het eind riep ze me aan haar ziekbed om me in ijltempo nog allerlei instructies en tips te geven over hoe alles er moest uitzien. Dat merk was haar levenswerk. Een paar maanden later was ze er niet meer. Gelukkig heeft een collega het bedrijf kunnen overnemen. We werken nog altijd met een klein team en ontwerpen alles zelf, ook de stoffen. Onze hele collectie wordt in Europa gemaakt: in Portugal, Turkije, Bulgarije…»

HUMO Letten klanten daar meer op dan vroeger?

VANSTEENBRUGGE «Ja. En toch zijn het geen makkelijke tijden voor kleine spelers. Dat komt omdat de grote spelers, die vroeger alles in China lieten produceren, door de coronacrisis zijn moeten terugkeren naar Europa. Hier drijven ze nu de hoeveelheden op bij de producenten: een keten als Zara bestelt meteen duizenden stuks. Aan dat soort hoeveelheden komen wij niet, waardoor de producenten liever met zo’n Zara in zee gaan.»

HUMO Je ontwerpt ook platenhoezen, geboorte- en trouwkaartjes én je bent de huisstylist van Compact Disk Dummies.

VANSTEENBRUGGE «Intussen weet ik heel goed wat voor kleren Lennert en Janus wel of niet willen dragen. Voor Lennert mag het iets extravaganter dan voor Janus, al is hij daarin wel geëvolueerd.

»Onlangs hadden we een fotoshoot. Vroeger had ik de gewoonte om elk tweedehandsstuk te kopen waarvan ik dacht: daar kan ik ooit nog iets mee. Ik ben ermee gestopt toen ik al die dozen niet meer kon stockeren. Maar in één van die dozen had ik een blouse gevonden in een gouden stofje. Het was heel vrouwelijk met gouden spetters op de kraag, pofmouwtjes en een decolleté. Voor de fotoshoot heb ik Lennert die blouse laten aantrekken.»

HUMO Doet hij dat dan gewillig?

VANSTEENBRUGGE «Ja. Als ik die blouse aan Janus had gegeven, dan had hij vreemd opgekeken. Maar Lennert en ik hebben ongeveer dezelfde smaak en dat maakt dat stylen geweldig om te doen.»

HUMO Nu Harry Styles weleens een rok of parelsnoer draagt, kijkt niemand er nog van op als mannen zich wat vrouwelijker kleden.

VANSTEENBRUGGE «In winkels snuistert Lennert altijd door de vrouwenkledij. Je vindt er gewoon veel kleurrijkere stuks dan bij de mannen. Bovendien passen vrouwenmaten hem beter dan mannenmaten. Hij is niet alleen aan de kleine kant, hij is ook nogal smal. Het is al gebeurd dat hij ’s ochtends per ongeluk een broek van mij aantrekt. Mijn broeken zitten hem als gegoten.

»Het kinderlabel waarvoor ik ontwerp, probeert die muren tussen jongens- en meisjesmode ook te slopen, al is dat niet altijd makkelijk. We hebben ook een grote Duitse afzetmarkt, en daar hebben ze nog moeite met het begrip ‘uniseks’. Als ik een stuk heb ontworpen dat duidelijk voor meisjes is, moet ik het ook zo labelen. Maar tijdens de fotoshoot voor de nieuwe collectie zal ik het dan toch ook aan een jongen geven: ‘Kom, trek dit even aan.’ Dan posten we het op Instagram, voor moeders die hun zoontjes wat avontuurlijker willen kleden.»

HUMO Lennert noemt David Bowie zijn grote stijlicoon.

VANSTEENBRUGGE «Als ik iemand zou moeten noemen, dan misschien regisseur Wes Anderson: de kleurencombinaties in zijn films, zijn oog voor het kleinste detail… Ik haal sowieso meer inspiratie uit films of architectuur als ik ontwerp, zelfs al is het voor een kostuum.»

ALWETEND ORAKEL

HUMO Mogen we even citeren uit een gedicht? Lennert heeft het ooit voor jou neergepend, op vraag van Het Laatste Nieuws. ‘De liefde muteert me meermaals tot schoothond / apporterend en gehoorzamend / smachtend naar een beloning en een streling / door de vacht’.

VANSTEENBRUGGE (schatert) «In het echt is hij niet zo’n aanhankelijke puppy. Hij heeft zijn vrijheid nodig. Dat mag: ik ben niet snel jaloers. Voor Lennert zou een jaloers lief nooit werken. Dan zou hij zich gevangen voelen.

»Na een optreden gebeurt het vaak dat er meisjes rond hem komen hangen. Vriendinnen vragen me dan: ‘Vind jij dat niet erg?’ Misschien zou ik het erg vinden als het vertrouwen tussen ons niet zo groot was. Ik zie die vrouwelijke aandacht als een compliment.»

HUMO Zijn podiumact is nogal sexy. ‘Ik dans vaak uitbundig tijdens concerten,’ zei hij al in Humo, ‘en ik heb al gemerkt dat mensen dat nogal, euh, seksueel interpreteren. Achteraf spreken ze me vaak heel direct aan. Als ik ze dan afwimpel, zijn ze verwonderd: ‘Hoezo, jij wilt geen seks met mij?’’

VANSTEENBRUGGE (lacht) «Da’s wat overdreven, denk ik. Zo direct – ‘Wil jij seks met mij?’ – heb ik het nog nooit iemand horen vragen. Maar ik snap wel dat meisjes in het publiek hem sexy vinden als hij danst. Hij kán goed dansen.»

HUMO Wordt hij snel verliefd?

VANSTEENBRUGGE «Verliefd niet, maar hij kan andere vrouwen oprecht knap vinden. Dat zegt hij dan ook: ‘Amai, die is knap!’

»We hebben vaak gesprekken over eerlijkheid en vertrouwen. Niet dat het me niet zou raken als hij ontrouw zou zijn, maar het allerbelangrijkste is toch dat we eerlijk kunnen zijn tegen elkaar. Er gaan weleens koppels uit elkaar in onze vriendenkring. Na de breuk komt de ontrouw dan opeens aan het licht. Dan hoor ik dingen als: ‘Het betekende toch niks, dus was het beter dat ik het niet heb verteld.’ Die redenering heb ik nooit begrepen. Net daarom had je het toch wél moeten zeggen?!»

HUMO Tussen jullie zou een scheve schaats niet tot een breuk leiden?

VANSTEENBRUGGE «Ontrouw komt niet zomaar uit de lucht vallen. Dan zit het al even scheef in je relatie. Wij merken het meteen aan elkaar als er iets scheelt.»

HUMO En dan gooien jullie het ook direct op tafel?

VANSTEENBRUGGE «Ja. Lennert heeft geleerd om over alles te praten. Hij heeft weleens periodes dat hij niet zo goed in z’n vel zit, dat hij last heeft van angsten.»

HUMO Waarover gaan die angsten?

VANSTEENBRUGGE «Over van alles. Ten tijde van de aanslagen heeft hij bijvoorbeeld een paar maanden angstig rondgelopen. Niet dat hij dacht dat er hem iets zou overkomen, maar hij voelde zich niet goed. Het klimaat is nog zo’n bron van angst: hij is ervan overtuigd dat de aarde over enkele decennia niet meer leefbaar zal zijn. Het gepieker kan dan zulke proporties aannemen dat het op zijn gemoed gaat wegen.»

HUMO Ben jij dan degene die hem kalmeert en weet op te beuren?

VANSTEENBRUGGE «Hij is ook al eens met iemand gaan praten. Daarna kwam hij enthousiast thuis en ging het merkbaar beter. Het heeft hem geleerd hoe belangrijk het is over die angsten te praten. Als we ’s avonds gaan slapen, vragen we elkaar vaak: ‘Hoe gaat het écht met je?’»

HUMO Nu begrijpen we al beter waarom Lennert je in dat gedicht zijn ‘moreel kompas’ en ‘alwetend orakel’ noemt.

VANSTEENBRUGGE (lacht) «Niet dat ik altijd alles kan oplossen, maar optimistischer dan hij ben ik zeker. Zelfs op het naïeve af. Natuurlijk besef ik ook wel hoe erg het gesteld is met het klimaat, maar ik denk dan toch: straks komt er vast een oplossing uit de bus. Ik hou wel van mijn naïviteit. Het is beter dan al die zwaarmoedigheid op mijn schouders te laden. Mijn kijk op de wereld is kleurrijker. Létterlijk.»

CORONAHUWELIJK

HUMO Als jij zijn moreel kompas bent, wat is hij dan voor jou?

VANSTEENBRUGGE (denkt na) «De jonge speelvogel, misschien? Hij geeft me ook wel stabiliteit, maar als ik me dan een keertje slecht voel, krijgt hij me heel snel weer aan het lachen.»

HUMO Sinds maart 2021 is hij ook je echtgenoot.

VANSTEENBRUGGE «Ik noem hem nog altijd ‘mijn lief’, maar dan wijzen vrienden me erop: ‘Hij is nu wel je man, hè.’ Het is nog wennen.

»We wisten al lang dat we ooit wilden trouwen. Het idee was er zelfs al vóór we samen waren. Op één van mijn eerste gsm’s kon ik maar twintig sms’jes bewaren. Ik vond het zo jammer om die berichten te wissen dat ik de allermooiste overschreef in een boekje. Ik heb op zolder stapels van die boekjes liggen. Af en toe, als ik me slecht voel, pak ik er eentje en begin ik te lezen. Op een avond zaten we hier samen te bladeren en kwamen we op een bericht dat hij me had gestuurd niet lang voor we een koppel werden: ‘Gaan we trouwen?’ Hij stuurde me wel vaker van die berichten als hij op café zat en had gedronken. En dan de volgende dag: ‘Sorry, ik was zat.’ (lacht) Omdat we dat bericht zo grappig vonden, zijn we exact op die datum getrouwd: 17 maart.

»Hij heeft het me eerst nog wel officieel gevraagd. Opeens stond er een gigantische kauwgomballenmachine in de living. Bij de tweede keer draaien had ik al prijs: in die bal zat mijn ring. Het was een gouden ringetje dat ik ooit van mijn oma had gekregen, maar dat stuk was gegaan. Lennert had het laten herstellen. Heel romantisch.»

HUMO Jullie huwelijksfeest was er eentje in mineur door de strenge coronamaatregelen.

VANSTEENBRUGGE «Dat vonden we niet erg. Niks moest, waardoor alle druk wegviel. De kleine bezetting gaf het feest net veel charme. We zijn met onze twee gezinnen naar het stadhuis gegaan. Voor de receptie hadden we alleen onze dichtste vrienden uitgenodigd. Iedereen kreeg een goodiebag met wat lekkers. Zo hebben we buiten een paar uurtjes staan aperitieven. Omdat ook de restaurants gesloten waren, zijn we daarna take-away gaan halen. Het was perfect. Ooit doen we nog wel dat obligate grote feest voor de hele familie.»

HUMO Als je elke dag kinderkleren zit te ontwerpen, krijg je dan geen zin om zelf aan een kroost te beginnen?

VANSTEENBRUGGE «Ik ben een laatbloeier. Ik kan me moeilijk ontdoen van de gedachte dat ik nog alle tijd heb. Dat is niet zo, dat besef ik ook wel. Ik drink niet vaak. Ik had vroeger last van mijn maag, waardoor ik heel bewust met voeding omga en vegetarisch eet. Het leek me zo stom om dat gezonde eetpatroon om zeep te helpen met alcohol. Maar een vrouw van 35 die niet drinkt, dat is kennelijk hét teken om te vragen of ze zwanger is. Daar word ik weleens lastig van. Ik hoef me toch niet te verantwoorden?

»Ik merk dat onze generatie veel meer stilstaat bij de ‘wel of geen kinderen’-vraag. Ik zie bij vrienden hoe moeilijk het te combineren valt met hun professionele ambities. Dan steekt de burn-out al snel de kop op, meestal na het tweede kind. Ga ik dat wel kunnen? Ik wil nog zoveel doen. Ik heb pas nog vier jaar lederbewerking gevolgd in avondonderwijs. Alweer om dezelfde reden: ik vond nergens een handtas naar mijn smaak. Nu maak ik ze zelf. Lennert vindt dat ik mijn handtassen op de markt moet brengen. Hij is altijd heel enthousiast over mijn ontwerpen, maar door de verbouwingen zit ik nu alweer op een volgend idee te broeden: ik heb een keukentafel ontworpen. Ik werk nu aan een prototype.»

HUMO Jij borrelt van de originele ideeën.

VANSTEENBRUGGE «Soms heb ik het gevoel dat ik, door van het ene naar het andere te hoppen, van alles een beetje kan, maar nooit ergens expert in word. Misschien mis ik wat focus, moet ik me eens toeleggen op één ding en dat gaan uitdiepen. Maar dan denkt de optimist in mij weer: daar heb ik vast nog alle tijd voor.»