Young Adult
Jason Reitman/Diablo Cody: alleen al het nóémen van die twee namen zou moeten volstaan om uw hart een vrolijk sprongetje te laten maken en u full speednaar de bioscoop te doen flitsen.
De eerste samenzwering tussen Reitman (regie) en Cody (scenario) resulteerde in ‘Juno’, één van de sprankelendste films van het jaar 2007, en ook hun tweede krachtenbundeling, ‘Young Adult’, is weer een onversneden juweeltje. Het hoofdpersonage is opnieuw van vrouwelijke kunne: Mavis Gary (een ijzersterke Charlize Theron) is een schrijfster van tienerromans die er - zoals blijkt uit de gevaarlijk grote zakken onder haar ogen, de talloze wijnflessen die in haar flat rondslingeren, en de vreemde mannenlijven die ze ’s morgens in haar bed aantreft - lelijk aan toe is.
Een via e-mail binnengelopen babyfoto treft een gevoelige snaar: ze springt in haar Mini en keert terug naar haar geboortestadje in de Midwest, waar ze een aberratie in het tijd-ruimtecontinuüm hoopt te herstellen: ze wil Buddy (Patrick Wilson), de man die ze in haar prom queen-dagen door haar vingers liet glippen, opnieuw binnendoen. Klein probleem: Buddy is intussen getrouwd met een lieve dame die in de meidengroep Nipple Confusion speelt. Niet geheel onverwacht duikt er ook een sidekick op: Matt (Patton Oswalt), een zielige mankepoot die zijn zelf gedistilleerde whisky naar - fijne touch! - locaties uit ‘Star Wars’ vernoemt.
In een meer conventionele film zouden de makers binnen de kortste keren op automatische romcom-piloot beginnen te vliegen (u kent dat wel: de protagonist krabbelt recht, de geliefden overwinnen hun obstakels, en op het eind drukt iedereen elkaar in de armen), maar niet zo in ‘Young Adult’ - it’s a romcom, Jim, but not as we know it. Cody en Reitman doen iets veel riskanters: ze houden de toon van hun film licht en grappig, maar zijn tegelijk niet te beroerd om u een flinke portie on-Hollywoodiaanse wrangheid door uw keel te rammen.
Zoals in de allerbeste komedies liggen humor en gêne in sommige scènes akelig dicht bij elkaar - wanneer de tot een pathetisch wrak verworden Mavis de babyborrel op stelten komt zetten, weet je niet goed of je moet grinniken of onder je stoeltje kruipen uit plaatsvervangende schaamte. We vragen ons af: als wij - de meest viriele taainagels van het noordelijk halfrond - ‘Young Adult’ al zo confronterend vonden, hoe hartverscheurend herkenbaar moet deze verrassend bitter smakende karakterstudie dan niet zijn voor sommige signora’s in het publiek
Bekijk de trailer:
