Yusuf - An Other Cup

Bob Dylan, Jerry Lee Lewis, Tom Waits, Scott Walker of Johnny Cash: stuk voor stuk kandidaten voor onze eindejaarslijstjes die doen veronderstellen dat waardig oud worden een fluitje van een cent is, maar niets is minder waar. 't Is vaak zelfs allesbehálve WOW!

Veel oudgedienden zouden de boel beter de boel laten (The Who, Ray Davies...), andere leveren nu en dan nog wel een Aardige Plaat af maar waren ooit hofleveranciers van Meesterwerken, toch een groot verschil (Paul Simon, The Stones, Van Morrison...)

undefined

'An Other Cup' van Yusuf (voluit: Yusuf Islam, maar daar pakt een mens niet mee uit als hij een popplaat wil slijten) zweemt tussen beide. Op de plaat, zijn eerste niet-religieuze sinds 'Back to Earth' uit 1978, staan overwegend doorslagjes van de bitterzoete songs waarmee Yusuf ooit als Cat Stevens bekend werd. The old days are inderdaad back. Alleen: de nieuwe nummers kunnen niet típpen aan de pareltjes van dertig jaar en langer geleden ('Father and Son', 'Sad Lisa', 'Moonshadow', 'The Wind', 'Lady d'Arbanville', 'Morning Has Broken'). En zijn dus, ondanks hun kwaliteiten, au fond overbodig. Bovendien wordt op 'An Other Cup' de nobele boodschap van wereldvrede, wederzijds begrip & een open geest zo flets en dreinerig verkondigd dat het déze luisteraar uiteindelijk kregelig stemde, en dat kan toch niet de bedoeling zijn. Eén voorbeeld: niemand kan meer rechten laten gelden om 'Don't Let Me Be Misunderstood' te coveren dan de om zijn geloof veelgeplaagde Yusuf Islam, maar in plaats van een krachtig statement maakt hij van deze van The Animals bekende klassieker een karikatuur, gesmoord in een overdaad aan strijkers.

'An Other Cup' opent veelbelovend, met een door blije blazers voortgestoten 'Midday (Avoid City after Dark)' - ondanks zijn dreigende titel een vrolijk lenteliedje voor druilerige winterdagen. Daarna dobbert het acht liedjes lang zéér rustig voort. De zinnen worden pas opnieuw geprikkeld door 'The Beloved', waarover de Nasheed vocals van gast Youssou N'Dour een aangenaam wereldbriesje blazen. Dankzij de aanwezigheid van instrumenten als de oud, de saz, de darbuka en 'Turkish ambience' steekt het nummer ook af tegen de rest van het aanbod. Bij het koppel slotnummers is het opnieuw indommelen.

Twee bescheiden uitschieters op een verder onopvallende cd: u kunt het maar beter bij de ouwe Cat Stevens houden.