Zara McFarlane: de 10 platen die haar leven veranderden

Zara McFarlane zingt geen noot te veel op haar tweede jazz-cd ‘If You Knew Her’. Al is jazz een te beperkende omschrijving voor McFarlanes universum waarin ook soul en uitgepuurde Afrikaanse ritmes een plek gevonden hebben. Voor Humo opent ze haar platenkast.

1. Michael Jackson: 'Thriller' [1982]

Zara McFarlane «Hier ken ik echt elke zucht en stembuiging van. Michael Jackson op zijn grootst. Als zesjarige kon ik hier eindeloos op dansen. En ik zong mee, al begreep ik lang niet alles. De eerste Jacksonplaat waarvoor ik viel, was ‘Off the Wall.’ Mijn tante had die op vinyl. Die grote zwarte schijf uit de hoes halen: rillingen van genot!»

2. Luther Vandross: 'Give Me the Reason' [1986]

McFarlane «Mijn liefde voor muziek is mee gevoed door een oom die me geregeld cassettes stuurde. Luther Vandross was één van zijn favorieten en zo heb ik ‘Give Me the Reason’ ontdekt. Nog zo’n plaat die ik van a tot z ken. En waarvan ik veel geleerd heb, onder meer hoe je een koortje moet laten klinken.»

3. Eddie Jefferson: 'Letter from Home' [1962]

McFarlane «Eddie Jefferson is niet de bekendste jazzzanger, maar voor mij is hij één van de grootste. Wat een ongelooflijke vocale souplesse had die man! En als scatter kende hij zijn gelijke niet. Ik buig nederig het hoofd voor zo’n talent.»

4. Nina Simone: 'Broadway-Blues-Ballads' [1964]

McFarlane «De grootste stem uit de jazz. Doorvoeld, gegroefd en niet te imiteren. Toen ik NinaSimone voor het eerst hoorde, dacht ik trouwens dat ze een man was. Ze heeft geen perfecte stem en net dat maakt haar zo geweldig. Ik heb ‘Broadway-Blues-Ballads’ gekozen vanwege het wereldnummer ‘Don’t Let Me Be Misunderstood’.»

5. Lauryn Hill: 'The Miseducation of Lauryn Hill' [1998]

McFarlane «Ik was niet echt wild van hiphop tot ik Lauryn Hill leerde kennen. Al is deze bruisende cocktail van stijlen méér dan alleen hiphop. Wat me evenzeer aansprak: haar uit het leven gegrepen kijk op wat het is om een jonge vrouw te zijn, ver weg van de plastieken wereld van veel r&b-starlets.»

6. Nancy Wilson/Cannonball Adderley: 'Nancy Wilson/Cannonball Adderley' [1961]

McFarlane «Ha, de schone en het beest, al is Nancy Wilson maar in ongeveer de helft van de songs te horen. Niettemin: essentiële muziek, die me veel geleerd heeft over de interactie tussen een jazzzangeres en een band. Geen van beide mag de ander domineren – een heikele evenwichtsoefening.»

7. Dianne Reeves: 'The Calling: Celebrating Sarah Vaughan' [2001]

McFarlane «Met deze titel sla ik twee vliegen in één klap (lacht). Ik heb vorig jaar voor Dianne Reeves mogen openen in Londen. Ik word weleens met haar vergeleken, maar ik weet het wel zeker: het zal lastig worden om half zo goed te worden als zij.»

8. Verschillende artiesten: 'Love Jones (soundtrack)' [1997]

McFarlane «‘Love Jones’: een romantisch drama met een overheerlijke soundtrack, waarbij ik heel wat gesnotterd heb – ik was een jaar of tien. Hiermee is mijn liefde voor jazz geboren. Oude en moderne, want er staat zowel Duke Ellington als Cassandra Wilson op. Het zou geweldig zijn als ik ook eens zo’n soundtrack kon schrijven. Al blijft mijn ultieme droom: een musical.»

9. The Creole Choir Of Cuba: 'Tande-la' [2011]

McFarlane «Een nieuwe wereld ging voor me open toen ik deze Cubanen live zag. De combinatie van uiteenlopende percussie-instrumenten met zangpartijen is ronduit magisch. En sterk: behalve die percussie komt er geen ander instrument aan te pas! ’t Is een richting die mijn muziek misschien ooit zou kunnen uitgaan. Maar nu nog niet.»

10. Robert Mitchell: 'Voyager' [2001]

McFarlane «Voor mij de interessantste van de nieuwe jazzmuzikanten. En ik hou nog meer van Robert Mitchell als componist. Vooral de wijze waarop hij muziek arrangeert, fascineert me mateloos: ingenieus, maar altijd helder. Stapje voor stapje probeer ikzelf beter te worden en een plaat als ‘Voyager’ inspireert me daartoe.»

Zara McFarlane concerteert op donderdag 10 juli drie keer op Gent Jazz.