Zion, de zoon van Geena Lisa en Cocojr.: ‘Mijn liefdesleven is niet zo rijk gevuld als dat van mijn papa’

Met twee ouders in de showbizz was het niet vreemd geweest als Zion Diericx nu zijn eerste plaat, tv-programma of influencerkanaal zou voorstellen, of in ‘The Masked Singer’ uit een pak zou klimmen. Hij heeft een andere weg gekozen, al is ook in zijn wereld de ambiance nooit ver weg: hij bouwt installaties voor evenementen. Met heel veel zin zelfs. En als die ooit zou overgaan, ligt er een plan B klaar. Een gesprek over de noodzaak van politie, een rebelse jeugd en Dries Van Langenhove.

Zion, voluit Zion Noah Diericx, woont bij zijn moeder, de voormalige presentatrice en omroepster Geena Lisa, in Antwerpen. Vandaag is hij thuis: putje winter zijn er weinig evenementen.

ZION DIERICX «We doen alles, van kleine beurzen tot Rock Werchter, Pukkelpop en Graspop. Ik bouw mee de podia en stands van bijvoorbeeld Proximus op en af. Het is heel leuk werk. Het tofst zijn de festivals, ik kijk al uit naar het nieuwe seizoen.»

HUMO Met extralegale voordelen als gratis tickets en backstagepasjes?

DIERICX «Helaas (lacht). Vraag me ook niet naar smeuïge verhalen over de artiesten, want wij komen niet met hen in contact. Ik koop mijn tickets gewoon zelf – ik ga gráág naar festivals.»

HUMO Je moeder zei ooit dat ze jou profvoetballer of politieagent zag worden.

DIERICX «Dat was het plan (lacht). Ik heb op mijn 18de fysieke proeven en een psychologische test afgelegd bij de politie. De proeven waren geen probleem, de test was dat wel: ik kreeg als feedback dat ik te jong was, en achteraf gezien moet ik ze gelijk geven.

»De evenementensector bevalt me enorm, maar als het ooit fout loopt, zou ik het zeker nog eens bij de politie proberen.»

HUMO Wat spreekt je daarin aan?

DIERICX «Het is heel cliché, maar dan kun je echt mensen helpen. Agenten komen doorgaans op een negatieve manier in het nieuws, maar zonder politie kun je geen samenleving opbouwen.

»Ik heb ook graag dat elke dag er anders uitziet, dat je ’s ochtends niet weet wat er ’s middags zal gebeuren. Bij de politie is dat ook zo. Het is in elk geval een wereld die tot de verbeelding spreekt, als kind was ik erg gefascineerd als ik blauwe zwaailichten zag. Er zijn ook veel doorgroeimogelijkheden. Ik zie het zo voor me dat ik er van alles kan proeven, en dan opklim.»

HUMO En optie twee, die van profvoetballer?

DIERICX «Dat is de droom van veel jongens, hè. Ik heb op een redelijk hoog niveau gespeeld, bij Beerschot, de beste ploeg van ’t stad (lachje). Voetbal is nog altijd mijn favoriete hobby, maar ik was niet toegewijd genoeg om het te kunnen maken. Als je prof wilt worden, moet je er alles voor opgeven. Je traint drie, vier keer per week en speelt in het weekend een wedstrijd. Je kunt nooit uitgaan met je vrienden, en je moet letten op wat je eet en drinkt. Sommigen kunnen wel voetbal met uitgaan combineren, maar dat is toch een heel kleine minderheid. Radja Nainggolan is zo iemand, maar die is bij Antwerp uit de kern gezet omdat hij vóór een wedstrijd een e-sigaret had gerookt. Dat vond ik overdreven: zolang iemand presteert op het veld, mag je hem niet afrekenen op wat hij ernaast doet.

»Maar goed, ik had dat er dus niet voor over. De kans dat je het ook echt tot profvoetballer schopt, is erg klein. En als het niks wordt, heb je je jeugdjaren voor niks opgeofferd.»

HUMO Je hebt daarna sport- en cultuurmanagement gestudeerd.

DIERICX (knikt) «Een heel boeiende richting. Ik heb die drie jaar gevolgd, maar ik ben ermee gestopt tijdens de coronacrisis. Online les volgen, de hele tijd voor mijn laptop zitten: verschrikkelijk vond ik dat. Ik kon me op den duur echt niet meer opladen. Nu heb ik wel spijt. Eén van mijn beste vrienden heeft doorgezet en is nu aan zijn laatste jaar bezig. Ik zou de draad kunnen oppikken, maar ik denk niet dat ik nog twee jaar kan studeren. Op dit moment heb ik het ook te veel naar m’n zin in de evenementensector.»

HUMO Cultuur zit bij jou ook in de genen.

DIERICX «Ik denk het wel. Als kleine jongen ging ik geregeld met mama mee naar de opnames van ‘Fata morgana’ (VRT-programma waarin een stad of dorp opdrachten kreeg van een bekende Vlaming, red.), of met papa naar zijn optredens. Dat was altijd heel leuk, ik heb daar de beste herinneringen aan.»

HUMO Heb je overwogen om zelf je weg te zoeken in de media?

DIERICX «Nee. Ik heb enkele jaren geleden meegedaan aan ‘Bloed, zweet & luxeproblemen’ waarin ik samen met andere kinderen van BV’s werd meegenomen naar ontwikkelingslanden, en dat was een heel toffe ervaring. Mocht zich nog eens zo’n kans voordoen, dan zou ik het zeker overwegen. Maar presenteren of zo? Ik denk het niet.»

HUMO En iets met muziek?

DIERICX «Dat zéker niet (lacht). Mijn ouders hebben allebei een mooie stem, maar die genen heb ik niet geërfd. Ik krijg geen deftige noot uit mijn keel. Ik heb lang geleden wel notenleer gevolgd in de muziekschool, en ik heb ook drumles gekregen. Dat ging redelijk goed. Maar in mijn vriendengroep was niemand met muziek bezig, dus ging ik maar mee voetballen. Zo gaat dat, hè. Voetbal lag me ook beter dan muziek.»

HUMO De media kunnen een harde wereld zijn: je moeder werd onverwacht ontslagen bij de VRT.

DIERICX «We hebben daar weinig over gesproken. Ze vond het niet fijn, dat is duidelijk. Ze heeft zo lang voor de VRT gewerkt en altijd het beste van zichzelf gegeven. De manier waarop ze is ontslagen, blijft jammer, maar ze heeft ook andere projecten: ze heeft zich jaren geleden bijgeschoold tot coach, en ze helpt nu mensen die problemen hebben met hun gezondheid door stress of een burn-out. Daar legt ze zich nu nog meer op toe.

»Mama zal niet snel bij de pakken blijven zitten, ze is creatief en ondernemend. Gaat de ene deur dicht, dan gaat er wel een andere open.»

HUMO Zou een leven als zelfstandig ondernemer iets voor jou zijn?

DIERICX «Misschien wel, als ik echt een goed idee zou hebben. Maar ik werk ook graag in teamverband, en ik vind het ook niet erg om voor een baas te werken. Ze mogen mij gerust zeggen wat ik moet doen. Zolang er maar variatie in zit en ik niet elke dag aan een bureau moet zitten.»

TOXISCHE RELATIE

HUMO Op wie lijkt je het meest, op je moeder of op je vader, Coco Jr.?

DIERICX «Meer op mijn vader, denk ik. Hoewel ik ook wel wat van mijn moeder heb. Een goeie mix, laten we zeggen. Mijn broer Yaro Nesta lijkt meer op mama.»

HUMO Je vader zei dat je op hem lijkt: ‘We zijn allebei lui en we hebben allebei last van uitstelgedrag.’

DIERICX «Ik wacht met alles tot de laatste minuut, dat is waar. Maar die luiheid moet ik ontkennen (lacht). Ik snap wel wat hij bedoelt, op school stak het niet zo nauw en deed ik het liefst zo weinig mogelijk. Maar dat is eruit. Als je een evenement opbouwt, kun je niet lui zijn. Dat is hard werken.»

HUMO Dat klinkt alsof je geen vlekkeloze puberteit hebt meegemaakt.

DIERICX «Wel… Nee (lacht). Ik was een lastige puber. Heel rebels. Ik luisterde niet naar de leerkrachten, het botste constant. In het voetbal ging het toen ook moeilijk: ik deed niet klakkeloos wat de trainer vroeg, en dat viel niet in goede aarde. Het is wel snel verbeterd. In het eerste middelbaar kreeg ik een C-attest, vooral door mijn gedrag, en het jaar erna ging ik naar een internaat. Die rust en structuur deden me deugd. We moesten elke avond onder toezicht studeren, dan kun je niet anders, hè. Thuis deed ik bijna niks.

»Ik heb er een mooie tijd gehad en veel vrienden gemaakt. Maar na twee jaar wilde ik een sportrichting volgen en die boden ze niet aan op die school.»

HUMO In het vierde leerjaar kwam je erachter dat je, net als je vader, ADD hebt, een subtype van ADHD. Verklaart dat je rebelse gedrag?

DIERICX «Dat denk ik wel. Ik weet er zelf niet meer zoveel van, maar blijkbaar viel het toen wel op dat ik moeite had om me te concentreren. Ik ben een paar keer met een psycholoog gaan praten, en hij stelde ADD vast.

»Ik weet wel nog dat ik veel agressie in mij had. Ik was altijd kwaad en liep opgefokt rond, ik was een echt stresskonijn. Die agressie móést eruit. Ik heb nooit gevochten, maar ik had wel een uitlaatklep nodig, zoals het voetbal: elke woensdag en vrijdag kon ik me helemaal uitleven op het veld. Achteraf gezien moet het geen makkelijke tijd geweest zijn voor mama.

»Het rare is: ik kan me nog altijd moeilijk concentreren, maar de agressie is weg. Vrienden van mijn ouders die me een tijdje niet gezien hebben, verbazen zich erover hoe rustig ik ben. Ik weet ook niet hoe dat komt. Misschien door ouder te worden?»

HUMO Was je broer Yaro ook zo?

DIERICX «Nee, hij is altijd al de rust zelve geweest. We zijn op veel gebieden verschillend. Hij is heel introvert. Daarom ook is hij er vandaag niet bij, zich laten interviewen is niets voor hem. Hij studeert wel graag. Hij wil piloot worden. Ik vind dat geweldig – het is niet makkelijk, maar hij doet het erg goed.»

HUMO Zijn jullie streng opgevoed?

DIERICX «Helemaal niet. Papa heeft het niet zo voor regeltjes, en ook mama heeft ons altijd vrijgelaten. Niet dat ik op mijn 12de al naar fuiven mocht, maar we mochten wel zelf bepalen hoelang we studeerden. Zolang we erdoor waren, lieten ze ons doen. Kwamen we met een slecht rapport naar huis, dan grepen ze wel in en moesten we bijvoorbeeld onze gsm een tijdje missen.

»We hebben altijd veel vertrouwen gekregen. Mama is een tijd samen geweest met een man uit Brussel. Ze bleef in het weekend vaak bij hem, en papa moest zowat elk weekend optreden. Wij mochten dan alleen thuisblijven. Oma woont hier vlakbij, dus als er iets was, konden we bij haar terecht. Ik heb dat nooit erg gevonden, zo leerde ik op eigen benen te staan. Toen die relatie voorbij was, was het aanpassen voor ons dat mama weer altijd thuis was (lacht). Maar we komen goed overeen, hoor.»

HUMO Hoe ging dat tijdens corona? Je ouders werken allebei in de culturele sector, dan had je vast zelden het huis voor jou alleen.

DIERICX «Toen zat ik op kot (lacht). Daar was ik heel blij om. Het is niet gezond om 24 uur per dag op elkaars lip te zitten, hoe goed je ook overeenkomt. In het weekend kwam ik wel naar huis, maar door de week hadden we allemaal ons eigen plekje. Zo kon ik toch een beetje van het studentenleven proeven, zelfs al waren de cafés toen meestal gesloten.»

HUMO Je moeder getuigde in ‘De Cooke & Verhulst Show’ over een toxische relatie. Was dat met die man uit Brussel?

DIERICX «Ja.»

HUMO Voelde je het als kind dat die relatie grondig scheefzat?

DIERICX «Ik had niet echt door dat het niet de juiste man was voor mama. Ik kon vooral zelf niet met hem opschieten, en dat was wederzijds. Je zult me niks positiefs over die tijd horen zeggen. Laten we er dus maar over zwijgen (lacht).»

HUMO Hoe zit het bij jou in de liefde?

DIERICX «Oei (lachje). Mijn liefdesleven is niet zo rijk gevuld als dat van papa vroeger. Ik lijk wel op hem, maar dat heb ik dan weer niet meegekregen.

»Ik ben er gewoon niet zo mee bezig. Als de juiste op mijn pad komt, zal ik me volledig smijten. Maar dan moet het wel echt de juiste zijn, ik ga niet voor het halve werk. Ik ben geen flierefluiter. Ik ben wel 23: als ik iets wil opbouwen, zou ik beter niet te lang wachten. We zien wel hoe het loopt. En niks moet, hè. Veel huwelijken houden tegenwoordig niet zo lang stand.»

HUMO Heeft de scheiding van je ouders een invloed gehad op jou?

DIERICX «Dat denk ik niet. Ik was 8 jaar toen ze uit elkaar gingen. Ik kan me nauwelijks herinneren hoe het was toen ze nog samen waren. Ook van de scheiding weet ik niet veel meer. Mijn broer is twee jaar jonger, hij heeft er al helemaal geen herinneringen meer aan. En hij heeft trouwens een vriendin, dus een trauma heeft hij er zeker niet aan overgehouden.

»Mama en papa zijn ook altijd op een fijne manier met elkaar blijven omgaan. Het was geen vechtscheiding, ze wilden allebei het beste voor ons. Papa is in de buurt gaan wonen, zodat we vlot van het ene huishouden naar het andere konden. De eerste jaren verhuisden we om de week, maar op mijn 18de heb ik voorgesteld om daarmee te stoppen. Nu woon ik bij mama en mijn broer bij papa, maar we wisselen af en toe om.»

HUMO Je vader zei ooit: ‘Ik ben zeer open-minded in de liefde, ik geloof niet in monogamie.’

DIERICX «Dat zou niets voor mij zijn. Noem me ouderwets, maar ik zou mijn partner niet met iemand kunnen delen. Geef mij maar een traditionele relatie – mijn vrienden denken er trouwens net zo over. Met alle respect voor mensen die monogamie niet zien zitten, natuurlijk.»

OORLOG VAN DE ELITE

HUMO Wil je graag kinderen?

DIERICX (overtuigd) «Absoluut. Heel graag.»

HUMO In deze reeks vragen jongeren zich weleens af of ze wel kinderen wíllen op deze wereld.

DIERICX «Ik zeker en vast, hoor. Het zijn geen vrolijke tijden. Ik kijk elke dag naar het journaal en ik zie ook wat er allemaal gebeurt: de aarde warmt op, de Chinezen spioneren met ballonnen boven de VS, niemand weet waartoe Poetin nog in staat is in Oekraïne... Ik geloof nooit dat hij zelf zal stoppen, zeker niet zolang Europa wapens en tanks stuurt. Eind februari is de oorlog precies een jaar bezig, en hij zou die verjaardag niet zomaar laten voorbijgaan. Dat is beangstigend, maar voor mij staat het wereldgebeuren los van de beslissing om al dan niet kinderen te krijgen.

»Ik vind het wel erg dat we zo afhankelijk zijn van de elite. Poetin, Biden en een handvol anderen bepalen wat er gebeurt. Stoppen zij met oorlog voeren, dan is die voorbij. Blijven ze vechten, dan voelen we dat allemaal. We kunnen het alleen maar ondergaan.»

HUMO Volg je de politiek?

DIERICX «Ik ben graag op de hoogte van wat politici beslissen, ja. Dat komt ook door papa, hij is veel met politiek bezig. Enfin, toch sinds corona – de muziekwereld lag op haar gat, dus moest hij een nieuwe hobby zoeken (lacht). Hij leest erg veel en schrijft opiniestukken op zijn sociale media. Ik praat ook vaak over politiek met hem.»

HUMO Politici mikken steeds openlijker op de jeugd via kanalen als TikTok en YouTube. Beinvloedt dat jouw mening?

DIERICX «Helemaal niet. Als de standpunten van een partij mijlenver van de jouwe af staan, mogen ze posten wat ze willen, dat heeft volgens mij geen enkele impact.»

HUMO Volgens de peilingen stemt de jeugd rechtser dan vroeger.

DIERICX «Ik alvast niet. Mijn vrienden hebben alle mogelijke overtuigingen en meningen. Dat leidt al eens tot stevige discussies, en daar hou ik wel van.»

HUMO Zou de politiek iets voor jou zijn?

DIERICX «Ik denk het niet. Ik zie mezelf niet aan tafel zitten met figuren zoals Dries Van Langenhove. Ik ben rustig van aard, maar bij zo iemand zou ik moeilijk kalm en beleefd kunnen blijven.

»Politici lijken me geen makkelijke mensen om mee te onderhandelen. Een tijdje geleden mocht ik voor Dag Allemaal Bart De Wever interviewen samen met Chinouk, de dochter van Dana Winner. Dat was fijn, ik merkte dat hij een man is met wie je kunt praten, terwijl ik, als Antwerpenaar, hem toch het vuur aan de schenen heb gelegd. Tegelijk voelde je dat hij de ideologie van de N-VA trouw blijft. En dat is niet eens een extreme partij. Die hardnekkigheid is niks voor mij.»

HUMO Tot slot: heb je een ultieme droom?

DIERICX «Als ik echt groot mag dromen: ik wil ooit een groot festival organiseren, met als headliner Charlotte de Witte. Of op zijn minst toch betrokken zijn bij de organisatie van een evenement zoals Tomorrowland. Wie weet, ooit. En anders wordt het toch de politie, hè (lacht).»