‘Zoveel geweld, dat gaat je verstand te boven.’ Waarom schoot Franz Debois zijn vrouw en haar minnares dood?

Wat bezielde Franz Dubois, eigenaar van een raceteam, toen hij op 14 augustus zijn vrouw, de directrice van Spa-Francorchamps, en haar minnares doodschoot en zichzelf daarna van het leven beroofde? Was het pure vrouwen- haat, een zwak moment vlak voor zijn 75ste verjaardag, of een banale echtscheidings- kwestie? ‘Zoveel geweld, dat gaat je verstand te boven. Het lijkt wel een slechte film.’

Franz Dubois belt op zaterdag 14 augustus om acht voor twaalf de politie: hij heeft twee vrouwen vermoord, zegt hij, en wil zelfmoord plegen. In de villa in Gouvy, in de provincie Luxemburg, vinden de agenten even later drie levenloze lichamen. Het is de volgende ochtend het belangrijkste item in het radionieuws, want de drie zijn geen onbekenden ten zuiden van de taalgrens.

Franz Dubois (74) was een klinkende naam in de autowereld: de oud-mecanicien had zijn eigen raceteam en had in 1997 mee de VW Fun Cup opgericht, een competitie voor VW Kevers. Zijn passie voor auto’s deelde hij met zijn vrouw, Nathalie Maillet (51). De Française had in Londen architectuur gestudeerd, racete in haar vrije tijd op circuits in binnen- en buitenland en was in 2016 benoemd tot algemeen directeur van het circuit van Spa-Francorchamps. Ann Lawrence Durviaux (53) was een getalenteerde advocate en docente aan de Luikse universiteit. Zij had de vrijdag voor het drama haar 53ste verjaardag gevierd.

Durviaux kende Maillet al langer. Op 9 juli postte ze op haar Facebookpagina dat ze erg gelukkig was: ‘Ongelofelijk moment voor mij: vijf rondjes op het circuit naast Nathalie Maillet, autopilote en CEO van Francorchamps – indrukwekkend hoe ze beide combineert. Puur geluk!’

Sandrine Detandt, professor psychologie en seksuele wetenschappen aan de ULB, heeft haar goed gekend.

SANDRINE DETANDT «Ann Lawrence was niet meer samen met haar vorige partner, omdat ze naar eigen zeggen dolverliefd was geworden op een andere vrouw, bij wie ze zich ongelofelijk goed voelde. Nathalie en Franz, van hun kant, leefden al een tijdje gescheiden. Ze had hem verteld dat ze verliefd was geworden op Ann Lawrence. Ze hadden de echtscheidingsprocedure al opgestart.

»Franz had doen uitschijnen dat het hem niets deed, hij had Ann Lawrence zelfs al ontmoet. Dit is niet het klassieke scenario van een nietsvermoedende man die thuiskomt, zijn vrouw plots in de armen van een ander ziet liggen en zich bedrogen voelt. Dit is een dubbele vrouwenmoord uit lesbofobie: hij heeft twee vrouwen om het leven gebracht omdat ze elkaar beminden.»

COLLEGA «Ann maakte geen geheim van haar geaardheid. Ze was er zelfs trots op. Ze had me toevertrouwd dat ze pas een vrouw had leren kennen van wie ze hartstochtelijk veel hield.»

VEEL GEDRONKEN

Nathalie Maillet en Franz Dubois leken gelukkig op hun landgoed in Gouvy, tussen Vielsalm en Houffalize. Ze waren al zeventien jaar een koppel, en in 2010 waren ze in het huwelijksbootje gestapt. ‘Ze konden het erg goed met elkaar vinden,’ bevestigen vrienden.

Het domein oogt paradijselijk: velden en bossen zover het oog reikt, op goed een halve kilometer van het centrum van Gouvy. Vanaf de straat is de villa op nummer 1A niet te zien. Die ligt in de diepte, verscholen achter de bomen. ‘Het is een enorme schok,’ zegt Georges, een inwoner van Gouvy. ‘Zoveel geweld, dat gaat je verstand te boven. Het lijkt wel een slechte film.’

In het dorp is iedereen verbijsterd. Buiten aan de kerk gaat het de volgende zondagochtend over niets anders. Het verhaal gaat dat Franz Dubois zou thuisgekomen zijn van een rijkelijk met alcohol overgoten diner, en zijn vrouw met haar maîtresse in bed verrast hebben. In de ruzie die daarop volgde, zou hij zijn geweer genomen hebben en de twee vrouwen doodgeschoten hebben.

»Dat geweer had hij drie jaar geleden gekocht. In februari 2018 was het koppel het slachtoffer van een homejacking geworden. Nathalie en Franz waren in het toilet opgesloten, maar ze hadden zich kunnen bevrijden. ‘Nathalie was in shock, maar ze heeft een sterk karakter: ze heeft haar angstaanvallen kunnen overwinnen,’ zegt een dorpeling. ‘Ze zijn ook niet verhuisd, omdat ze het goed hadden met zijn tweetjes in deze rustgevende omgeving.’

‘Mevrouw Maillet en haar echtgenoot kwamen wel maar zelden in het dorp,’ zegt Louis. ‘Ze zijn hier komen wonen voor de rust, ze gingen niet om met de andere inwoners,’ zegt een andere man. ‘Meneer Dubois was een heel trotse en zelfbewuste man. Hij zag er ook altijd onberispelijk uit.’

Hij had die avond, vlak voor zijn 75ste verjaardag, toch veel gedronken, menen sommigen. Een kennis probeert het onverklaarbare uit te leggen: ‘Hij moet in een vlaag van razernij gehandeld hebben, want hij wist dat Nathalie van vrouwen hield. Ze was trouwens samen met een andere vrouw toen ze elkaar zeventien jaar geleden leerden kennen. Ze heeft daar nooit een geheim van gemaakt. En hij leek het te aanvaarden.’

Later zal bekend raken dat de drie vlak voor het drama samen in een restaurant in Bastogne gedineerd hebben. Daar zou volgens aanwezigen een geanimeerde discussie plaatsgevonden hebben over de financiële kant van de echtscheiding, maar dat spreekt de restaurateur tegen.

DE BOER VAN BOUSSU

Christian Lahaye, autojournalist en omroeper op het circuit van Spa-Francorchamps bij formule 1-wedstrijden en tijdens de 24 Uur van Francorchamps, heeft het echtpaar goed gekend.

CHRISTIAN LAHAYE «Voor mij is het des te schokkender omdat ik hen bij elkaar heb gebracht. Dat was op het circuit van Chimay, eind jaren 90. Nathalie reed daar samen met haar vader in een Mini. ‘Ken jij niemand bij wie we kunnen logeren?’ vroeg ze me. ‘We zullen er goed voor betalen.’

»Ik bracht hen in contact met Franz, en ik zag meteen dat het klikte tussen hem en Nathalie. Ik wist wel één en ander over haar privéleven, maar dat waren mijn zaken niet. En bovendien leven we niet meer in de middeleeuwen: wat telde, was dat ze elkaar graag zagen. En het wás grote liefde.»

Franz Dubois was mecanicien, maar hij kon zich in de loop der jaren opwerken in het milieu.

LAHAYE «Hij heeft zelfs voor D’Ieteren gewerkt. In 1997 hebben we samen met enkele vrienden een clubje gevormd, en daaruit is de VW Fun Cup gegroeid. Dat was een fantastisch idee van Franz en Pascal Witmeur.

»Franz werd steeds bekender, en hij was ook goed bij kas – hij kende trouwens erg veel zakenlui. Maar hij werd weleens de boer van Boussu genoemd. Hij kon nogal cru zijn en week doorgaans niet af van zijn principes. Maar mij nam hij soms terzijde en dan zei hij: ‘Christian, je hebt toch gelijk.’

»Nathalie was een intelligente vrouw met veel kwaliteiten. Ze had alle troeven om directrice van het circuit van Spa-Francorchamps te worden, ik was niet verbaasd toen ze in 2016 de job kreeg. Ze had alle politieke valkuilen weten te ontwijken. Ze leidde ook een architectenbureau met acht mensen in het groothertogdom Luxemburg. En ze had een passie voor de autosport. Ze heeft in 2006 zelfs de Fun Cup gewonnen.»

– Was u close met hen?

LAHAYE «Erg close. Ze waren altijd hartelijk tegen mij. Toen ik ze had gemaild dat ik niet meer zou kunnen omroepen op het circuit door mijn ziekte (Christian Lahaye lijdt aan parkinson, red.), belden ze me meteen op. Ze hebben me ook een heel mooie brief geschreven. Franz schreef nochtans helemaal niet graag, maar toen heeft hij drie pagina’s volgepend die me recht naar het hart gingen. We hadden afgesproken dat we elkaar in september zouden zien. ‘Ik kom je opzoeken in Brussel en dan maken we een toertje,’ zei hij.»

– Franz Dubois was naar verluidt een temperamentvolle man.

LAHAYE «Hij kon driftig zijn, maar nooit had ik me zo’n scenario kunnen inbeelden. Hij hield van zijn vrouw. Ze was wel 24 jaar jonger, maar dat was nergens aan te merken. Op 15 augustus zou hij zijn 75ste verjaardag vieren. Heeft dat ermee te maken gehad?

»Hoe kun je het onverklaarbare verklaren, tenzij dat hij het heeft gedaan in een plotse woede-uitbarsting? Mijn gedachten gaan vooral naar zijn twee dochters en zijn zoon, even innemende mensen als hun vader. Het moet verschrikkelijk zijn voor hen. Veel erger kun je niet meemaken in je leven.»

© Paris Match