‘30 jaar Samson en Gert’ op Eén was vooral heerlijk om naar te kijken als je Gert Verhulst heette

Tekorten in de floristensector: de openbare omroep zette de afgelopen weken zoveel volk in de bloemetjes dat hele knollenvelden meedogenloos werden leeggeplukt. Na de ode aan ‘Chateau Planckaert’, het schier eindeloze hosannah aan het adres van Martine Tanghe, en de sereen geadfundumde dagschotel van ‘F.C. De Kampioenen’ was het dit nieuwjaarsweekend de beurt aan Gert Verhulst - in zelf te bepalen volgorde presentator, acteur, zanger, vader, zakenman én (aldus Koen Crucke) genie.

De reden van al dat uitbundig fêteren? Na 30 jaar had Gertje het eigenaarschap van zijn even profitabele als communicatieve viervoeter Samson reeds geruime tijd overgedragen aan zijn dochter Marie, maar vanwege u-weet-wel-wat moest een officieel afscheid tot nu op zich laten wachten. Ik denk, zoals zoveel mensen op zoveel avonden, nog even terug aan Martine Tanghe, die in ‘Samson & Gert’ ooit een uiterst zeldzame special guest appearance maakte: aan zulke adieus hebben we kennelijk nood nu. Presentatrice Siska Schoeters had het in dezen zelfs over ‘het populairste duo van Vlaanderen’. Dat ze daarbij met een aan roekeloosheid grenzende achteloosheid voorbijging aan Arda & Amber, Celine & Michiel én Cleymans & Van Geel wil ik door de vingers zien: aan overdrijving is nog nooit iemand gestorven tijdens een avondvullend tv-jubileum.

Dat nostalgie heden een steviger in de markt gebeiteld soort valuta is dan bitcoin, was al duidelijk toen in het Sportpaleis werd gedanst tijdens het grote Ketnet-feest Throwback Thursday (‘een luider publiek dan Metallica,’ aldus de klankman). Dat mocht vanavond nog eens blijken: velerlei mensen die na de grensoversteek van kindertijd naar volwassenheid liever gerepatrieerd waren, zaten en masse voor de buis. Of stonden voor de nagebouwde deur van de Dorpsstraat 101. Evi Hanssen bijvoorbeeld: eerst stal zij de show in het Studio 100-achtergrondkoor, later broze jongensharten als Sofie, het nichtje van de burgemeester. Viktor Verhulst kondigde zich aan als ‘de allergrootste Samson-fan’ en schrijft heden de meeste ‘Samson & Marie’-scenario’s - zijn vader doet ook iets in de media. Wat Danira Boukhriss, Nora Gharib en Julie Vermeire met Samson hadden, was minder duidelijk, om van het trio Rousseau-Demir-Dalle, of Peter ‘ik ben een kleine ondeugende hond’ Van de Veire nog te zwijgen. Des te merkwaardiger was de geringe rol van de originele castleden: Koen Crucke, Walter De Donder en Walter Baele werden goeddeels gereduceerd tot gelegenheidspubliek.

Wat zal ik onthouden, of toch tot ik het weer vergeet? Dat Samson zijn naam deelt met een Tsjechisch bier van eerder gemiddeld allooi. Dat de geachte Ann Petersen verantwoordelijk was voor de grootste scheet uit de Samson-geschiedenis. En dat de jaren 90, getuige de ‘hoi-shi-ping-ping’ van een onder een rijsthoed verstopte Gert Verhulst, toch langer geleden zijn dan ik dacht. Op dat laatste werd niet ingegaan. Ook over de ontstaansgeschiedenis van het programma werd niks gezegd; alleen Gert zélf leek zich Danny Verbiest te herinneren.

De eregast, die niet van verrassingen houdt, zat op zijn eigen manier te glimmen, ook toen sommige verrassingen Niels Destadsbader, Regi, James Cooke en Jonas Van Geel bleken te zijn. Begrijpelijk: ‘30 jaar Samson en Gert’ was vooral heerlijk om naar te kijken als je door een gelukkige speling van het lot Gert Verhulst heette.