Alex Agnew: ‘In de ogen van mijn vader was ik één grote ontgoocheling: ik deugde nergens voor’

Vanavond verschijnt de koning van de Belgische comedy nog eens op uw beeldbuis. Alex Agnews show ‘Be Careful What You Wish For' wordt in drie delen uitgezonden op Play4. Wederom wordt er niemand gespaard van zijn moppen het genderdebat niet, feminisme niet en zelfs Zwerkbal niet. ‘Ik stoor mij altijd aan mensen die vinden dat zij ‘de uitzondering’ zijn: ‘Met ons mag niet gelachen worden!’’

(Verschenen in Humo op 6 juni 2016)

Wat mij het meest bijblijft na anderhalf uur met stand-upcomedian en heavymetalbeest Alex Agnew, is zijn stem: die buldert en dondert op je neer als kwam ze van The Lord himself.

De humor van Agnew is direct en genadeloos: alles moet kunnen, alles moet mogen, rood en blauw, moslim en jood, cowboy en indiaan krijgen er evenzeer van langs. Hij speelt geen typetje zoals onze vriend dr. Goebbels (faute voulue, zetter!), hij gaat niet, zoals zovelen, schuil achter een gek kostuum of een hoge hoed, hij is gewoon z’n eigen fucking zelve. Zo verloopt ook dit interview: sommige van Agnews antwoorden zouden zó in zijn nieuwe show kunnen – hij vindt z’n materiaal ter plekke uit, de grappen en witzen komen kakelvers ter wereld. Benieuwd naar wat deze gewéldige kerel aan levenslessen te bieden heeft.

HUMO Je moeder is een Limburgse, je vader een Engelsman. Leg eens uit.

ALEX AGNEW «Mijn vader kwam uit Eaglescliff, een kleine stad in de buurt van Middlesbrough, in het noordoosten van Engeland; hij sprak dus niet met een cockney southern accent, maar met het veel zwaardere nordic. Eaglescliff is de bakermat van ICI, Imperial Chemical Industries, een gigantisch chemisch internationaal concern (in 2008 overgenomen door het Nederlandse Akzo Nobel, red.). Hij was een arbeiderszoon, maar hij heeft zich kunnen opwerken, een typische working class hero. Hij werd profvoetballer bij Sheffield Wednesday, in de First Division, alsjeblieft – de Premier League bestond toen nog niet.

»Vader studeerde af als technisch tekenaar en belandde, zoals zovelen, bij ICI. Daarna is hij, via de avondschool, burgerlijk ingenieur geworden. Een man met een enorme wilskracht: overdag werkte hij in de fabriek en ’s avonds zat hij over z’n boeken gebogen tot een kot in de nacht. Uiteindelijk heeft hij zelfs gedoctoreerd! Als ik één ding van hem heb geërfd, is het die wilskracht.»

HUMO Hoe kwam je vader in België terecht?

AGNEW «Geheel toevallig. Als burgerlijk ingenieur ging hij als freelancer werken. Het waren de golden sixties en overal lagen er kansen. Hij woonde enkele jaren in Rome, Brussel, Barcelona, Duitsland, noem maar op, en verhuurde zich aan grote chemische bedrijven zoals Dow Chemical. Zijn specialiteit was het ontwerpen en bouwen van gigantische drukvaten voor olieraffinaderijen. Zijn wiskundig genie heb ik jammer genoeg niet geërfd (hilariteit).

»Ik was geen goede student, tot groot chagrijn van mijn vader. Ooit zat ik te zwoegen op een moeilijke algebraïsche vergelijking. In een wip loste hij die op, uit het hoofd. Hij was een computer. Soms hielp hij me bij m’n huiswerk, omdat hij mijn geknoei niet langer kon aanzien. De volgende ochtend riep de leraar me bij zich: ‘Alex, wij moeten eens praten.’ Bleek dat ik, of liever mijn vader, extreem geavanceerde wiskunde had gebruikt (komt niet meer bij).»

HUMO Wat voor type was hij?

AGNEW «Net zoals ik. Erger, eigenlijk (lacht). Zeer flamboyant. Ook fysiek lijk ik op ’m, inclusief zijn bulderende stem.»

HUMO Hoe hebben je ouders elkaar ontmoet?

AGNEW «In een café in Brussel, waar vader geregeld iets met collega’s ging drinken. Dat café was eigendom van de zus van mijn moeder. Alle mannen van de familie aan moederskant waren Limburgse mijnwerkers, uit Eisden. Mijn moeder, Jozefien, was een erg mooie vrouw, nog altijd trouwens. Mijn vader noemde haar Jowie, of hij schreeuwde gewoon ‘Gielen!’ – haar familienaam (lacht). Hij heette John Terence Agnew – maar in het voetbal werd hij Terry genoemd, omdat er in de ploeg al vier Johns zaten. In Engeland heb je Johns zover het oog reikt (lacht).

»John was een typische class A alfa male, een echte pater familias: zijn wil was wet. Mijn moeder werkte in de diamant.»

HUMO Werd je in het Nederlands opgevoed?

AGNEW «In het Engels. ‘English in this house!’ riep vader vaak. De BBC stond altijd aan, er werd nooit naar een Vlaamse zender gekeken. Hij haatte alles wat Belgisch was met grote passie. Ik ben anglofiel opgevoed, wat maakt dat ik gigantische gaten in mijn cultuur heb. Ik ben opgegroeid met The Two Ronnies, Monty Python, ‘Blue Peter’ en ‘Saturday Superstore’. Brits voetbal, Britse humor, Brits boksen: mijn vader was een grote boksliefhebber. Heb ik allemaal met de paplepel meegekregen. Later heeft hij zeer veel geld verdiend. Dan trokken wij met het gezin naar chique hotels in Engeland, en daar stelde ik voor het eerst vast dat hij het moeilijk had met z’n working class-afkomst. Hij haatte z’n jeugd, z’n armoedige verleden. Maar voor een echte stiff upper lip is hij nooit kunnen doorgaan.

»Ik heb nog familie in Engeland wonen, maar ik ken die mensen niet. Een broer van mijn tante heeft vijftig jaar in de bak gezeten voor moord. Die tak zat in het gangstermilieu. Mijn vader heeft ooit nog Ronnie en Reggie Kray ontmoet, de koningen van de Londense onderwereld van de jaren 60. Zeer brutale, maar tegelijk flamboyante gangsters.»

HUMO Britten kunnen zich zeer superieur en meewarig gedragen tegenover die van the continent. Had je vader dat ook?

AGNEW «Zeer zeker: hij had als geen ander the island mentality. Hij stemde zeker niet voor Labour, hij was very conservative, conservatiever dan de échte Conservatieven. Zo zie je maar: stop de werkmens z’n zakken vol geld en hij verandert van rood in blauw (bulderlach). Met de jaren kreeg hij steeds vettere contracten: bij de Saoedi’s, in Koeweit, overal waar er olie uit de woestijn spoot. Maar wij, moeder en de kinderen, bleven netjes achter in de Fruithoflaan in Antwerpen.»

HUMO Was John Agnew trouw?

AGNEW «Mijn ouders hebben er nooit over gerept. Het was het ‘Mad Men’-tijdperk, weet je. Hij is overleden in 2002 – één jaar voor ik het Leids Cabaret Festival won. Hij heeft mij nooit zien optreden, geen van mijn successen meegemaakt. Jammer, want in zijn ogen was ik the great disappointment. Ik deugde nergens voor, ik was niet afgestudeerd, ik had alleen een diploma van de middelbare school.

»In Engeland had ik een halfbroer en twee halfzussen, uit zijn eerste huwelijk. Díé zoon vond hij geslaagd! Briljante student, blijkbaar. Vader vergeleek mij vooral graag met zichzelf – eigenlijk draaide alles om zijn navel. Een egotripper, ja. Ik vraag mij af hoe hij met mijn succes zou zijn omgegaan, nu ik zo huge geworden ben. Wij waren… twee rammen. Maar echt ruzie maakten wij niet: op mijn 18de vond ik nog altijd dat hij veel slimmer was dan ik.»

HUMO Dat was misschien ook wáár, Alex.

AGNEW «Absoluut (lacht). Hij heeft mij zeer autoritair opgevoed, met alle resultaten van dien. Slaan deed hij nooit – hij had een natuurlijke autoriteit, één blik volstond. En dan die enorme stem... Pure intimidatie was het. Terzijde: hij heeft elf Jaguars E-type gehad. Natuurlijk niet allemaal tegelijk (bulderlach). He was a man of refined taste, een James Bond-fan voor het leven. Hij is altijd enorm Sean Connery-minded geweest, en eerlijk gezegd ik ook. Never let the truth get in the way of a good story (lacht). Voor mijn vader bestond er geen andere James Bond: Roger Moore, dat was a sissy. Hij imiteerde dat Bond-gedrag graag, hij vond het cool. Koos dezelfde kostuums, ik heb er nog foto’s van. Whisky drinken, veel roken, altijd flegmatiek antwoorden. Opmerkelijk: Connery is de zoon van een poetsvrouw en een fabrieksarbeider, hij komt niet uit de upper class. Dat zie je aan hem. En aan mijn vader ook. De working class blijft eeuwig in jou wonen, mate.»

LACHEN IS POEPEN

HUMO Was je op school populair?

AGNEW «Nee. In het begin werd ik zelfs gepest. Later ging het beter: ik heb twee keer een jaar moeten overdoen, zo win je vanzelf aan autoriteit en laten de bullies je meer met rust. Maar voordien was ik het geliefkoosde slachtoffer van de klas. Ik zag er wat suf uit, was nooit modieus gekleed. Om het cru te zeggen: ik was gewoon uncool. Tot ik op mijn 13de met gewichten ben gaan trainen en aan gevechtssport ging doen. Echt vanuit de gedachte: mij gaan ze niet te grazen blijven nemen. In het vierde middelbaar heb ik de überbully, met een hele hofhouding om zich heen, een karateschop tegen z’n rotkop verkocht. Daarna werd ik niet meer lastiggevallen. Ik was toen al flink verbaal, ook dat heeft geholpen.

»Ik was ook een waanzinnige fan van comics – wéér uncool. Als je daarover met een meisje sprak, was dat net hetzelfde als zeggen: ‘Hey, baby, ik heb lepra!’»

HUMO Hoe zat het met Alex en de vrouwen? Ik kan mij best voorstellen dat je er als puber niet echt als een adonis uitzag?

AGNEW «Tof dat je dat zegt, Wilfried (hilariteit). Ik was meelijwekkend onpopulair bij de dames. Niet zozeer onaantrekkelijk, eerder oninteressant. Ik kon mij onmogelijk voorstellen dat een vrouw mij de moeite zou vinden. En dat straal je uit, natuurlijk.»

HUMO Had je dan weinig zin?

AGNEW «Komáán, man. Ik barstte van de zin. Kilo’s porno heb ik versleten, niet normaal. Maar ik durfde gewoon niet op een meisje toe te stappen: te bang voor afwijzing. Wél kon ik de meiden lekker laten lachen. Je denkt: als je ze kunt laten lachen, kun je ze ook poepen. Vrouwen zeggen graag dat ze vooral iemand met gevoel voor humor zoeken. Tarara. Als ze uitgelachen zijn, gaan ze toch liever met die humorloze klootzak met het knappe lijf en veel geld mee. Vrouwen zeiden me: ‘Jammer dat ik niet met mijne Kevin kan praten zoals met jou, Alex.’ Maar achteraf mocht de Kevin erop, en Alex kon op z’n kin kloppen.

»Ik werd ook altijd hopeloos verliefd op het populairste meisje met het madonnagezichtje en het lange haar. Typisch. En als ik die niet kon krijgen, zat ik op mijn kamertje te treuren.»

HUMO Je moet attaqueren, Alex. Andere en bétere, godverdomme!

AGNEW «Waar zat jij in de jaren 80, man! Wijsheid herken ik van vér (lacht).

»Ja, ik wás verlegen. Waarom? Zat die dominante vader erachter? Ik heb zeer lang van mezelf gedacht dat ik niet al te snugger was, want dat herhaalde hij tot vervelens toe. Onzin natuurlijk, want als je mensen laat lachen, kun je dat omdat je net haarscherp de maatschappij weet te analyseren.

»Mijn eerste betaalde optreden deed ik op m’n 9de, tijdens een familiefeest. Ik was zodanig in vorm en er werd zo hard gelachen, dat mijn Limburgse nonkel mij op het einde 100 frank in de handen stopte. Toen al deed ik een Adolf Hitler-imitatie: iedereen ging plat. Mijn Hitler heb ik opgepikt uit ‘The Great Dictator’ van Charlie Chaplin. Hij was het eerste grote voorbeeld. Chaplin zorgde voor een lach en een traan. Tragiek, dat was z’n kracht.»

HUMO Wanneer ging je beseffen: humor wordt mijn beroep?

AGNEW «Daarvoor moest ik eerst een periode van twaalf stielen en dertien ongelukken door. Mijn dieptepunt was: telefonist bij de VTB-VAB, in Zwijndrecht. Ik haatte die job vanaf de eerste seconde. En verder: ik heb onderbroeken verkocht, ik heb in de opera gewerkt, weer als telefonist, noem maar op. Het probleem was: ik had geen diploma. Dus kreeg ik alleen maar kutjobs, nooit iets gewéldigs. Het heeft tot mijn 27ste geduurd vooraleer ik mijn droom van de 11-jarige Alex begon waar te maken.

»Ik was een fan van Eddie Murphy: ‘Beverly Hills Cop’, ‘Trading Places’, dat soort films. Bleek dat Murphy ook in comedyshows optrad: ‘Delirious’ en ‘Raw’. Waw! Ik werd van mijn paard geblazen. In Engeland had je ook fantastische komische duo’s: Morecambe & Wise, Ronnie Corbett & Ronnie Barker, Cannon & Ball, dat was echt om je te bescheuren. Maar één man stak boven alle anderen uit in mijn ogen: Dave Allen – die man zei wat ik heimelijk dacht. Een spectaculair goeie comedian, zou vandaag moeiteloos mee kunnen. Brain power tot en met. Hij dacht ook na over religie, sloot z’n conferences altijd af met: ‘May your God be with you.’ Zoals je weet, is religie ook één van míjn stokpaardjes (lacht).»

GODDELIJKE SATAN

HUMO Werd je religieus opgevoed?

AGNEW «Zeker niet door mijn vader: hij was een volbloed atheïst. Maar moeder kwam uit een katholieke familie en stuurde mij naar een katholiek college. Dat heeft voor een geweldig trauma gezorgd: schuldgevoel, zondebesef, angst voor de hel, al wat je maar wilt. Ik was 5 jaar toen ik naar het eerste leerjaar moest. Mijn ouders dachten dat ik er één jaar mee zou winnen, maar ik heb er twee jaar mee verloren (hilariteit).

»Ik kreeg godsdienst van mevrouw Van Hoorick, geboren in 1642. Ouderwetse donderpreken, hel en verdoemenis. Een tot op het bot verzuurd mens dat niets van religie begrepen had. Jezus was helemaal niet mijn vriend. De boodschap die mevrouw Van Hoorick bracht, herken ik nu in wat sommige hardleerse moslims er vandaag van bakken – iemand als Fouad Belkacem, bijvoorbeeld. Compleet kut. Niks leuks. Ik was er echt van overtuigd dat ik naar de hel ging, met al dat rukken. Oh my God! En ik had een levendige fantasie, dát was mijn probleem.

»Het heeft lang geduurd voor ik mij eraan kon ontworstelen. Dankzij de punk, dankzij nummers als ‘Jesus Was a Terrorist’, dat soort dingen. Komaan zeg: wat was de kruisdood anders dan pure egotripperij. Djeezes! Lees Richard Dawkins: ‘The God Delusion’. Of de journalist-schrijver Christopher Hitchens: die geeft je een verbaal pak slaag. En zo hoort het ook! De perfecte ‘desindoctrinatoren’. Laten je perfect van iedere brainwash afkicken.»

HUMO In je eigen shows trek je graag van leer tegen zowel het doctrinaire jodendom als de doctrinaire islam.

AGNEW «Ik stoor mij altijd aan mensen die vinden dat zij ‘de uitzondering’ zijn: ‘Met ons mag niet gelachen worden!’ Of aan slachtoffergedrag: het ultieme excuus om jezelf in te dekken voor afschuwelijke daden. Ik heb een boek van Ilan Pappé gelezen, ‘The ethnic cleansing of Palestine’. Hij is zelf een jood, je krijgt het dus niet van één of andere white power-extremist geserveerd. Of lees ‘The Holocaust Industry’ van Norman G. Finkelstein, wiens beide ouders in Auschwitz zijn overleden. Daarin legt hij haarfijn uit hoe Israël al zestig jaar de Holocaust gebruikt en misbruikt. Pure recuperatie.»

HUMO Straks krijg je nóg een proces aangesmeerd. Hoe is het trouwens afgelopen met die klacht uit 2014 tegen de jodengrappen uit je show ‘Interesting Times’?

AGNEW «Die is ongegrond verklaard. In dat verband: je hebt in de meeste Europese landen nog altijd een wet die stelt dat je een bevriend staatshoofd niet mag beledigen. Ik hoop dat het onding snel uit de strafwet verdwijnt, zodat wij rustig grappen kunnen blijven maken over Erdogan, Poetin of Kim Jong-un. Het mag toch niet dat wij door een vreemde dictator in onze vrijheid van meningsuiting worden gedwarsboomd? ‘Je mag niet met mij lachen, hè. Anders stuur ik twee miljoen vluchtelingen op je dak!’ Ik snap die breinen niet. Ik kan zelf moeilijk om met kritiek, maar ik zal nooit iemand verbieden te zeggen dat hij mij maar niks vindt, een flauwe plezante met wie niet te lachen valt. Het zal mij kwetsen, maar daarvoor ga ik ’m nog niet op z’n gezicht slaan. Ik zal ook nooit iemand om een verontschuldiging vragen.»

HUMO Dat is precies wat Michael Freilich, hoofdredacteur van het maandblad Joods Actueel, van je eiste na een uitspraak van jou.

AGNEW «Ik heb mij geëxcuseerd. Het Centrum voor Gelijkheid van Kansen heeft de zaak toen bekeken en is tot de conclusie gekomen dat de context duidelijk was: het ging om humor. Ik deed die uitspraak in verband met het onderwerp ‘ergernissen’ en hoe die op een humoristische wijze te uiten.»

HUMO Als je dat soort uitspraken in je show doet, is dat dan vanuit het gevoel: ‘Ik weet dat ik me op glad ijs begeef en dat ik er straks misschien spijt van krijg, maar: het moet eruit’?

AGNEW «Ik kan niet anders. If you don’t stand for something, you fall for anything. Anders kan ik mezelf niet meer in de spiegel bekijken. In mijn nieuwe show zitten ook weer een paar serieuze vegen uit de pan. Ik kan het gewoon niet laten.»

HUMO Heeft de aanslag op Charlie Hebdo je niet aan het denken gezet?

AGNEW «Natuurlijk. Wij stand-uppers beginnen een reëel risico te lopen, zeker als wij een stoute mond hebben. En een stand-upper móét een stoute mond hebben. Stel je voor dat ze het Sportpaleis opblazen terwijl ik daar grappen zit te verkopen. O, man! Dat ze míj overhoopschieten, tot daar aan toe. Maar van m’n publiek moeten ze afblijven.»

HUMO Je calculeert dat risico in?

AGNEW «Ja en nee. Iedereen heeft het gevoel: mij zal dat niet overkomen, ik zal nooit in een crashend vliegtuig zitten of bij een aanslag betrokken raken. Noem het naïeve arrogantie.»

HUMO Een aantal stand-uppers en cartoonisten, ook in Humo, houdt zich het liefst ver weg van straffe grappen over de islam.

AGNEW «Hans Teeuwen is er ook mee gestopt. ‘Inderdaad, ik hou mij in, ik word bang,’ zei hij. Hij heeft nu een nieuwe show, ‘Echte rancune’ – ik vermoed dat hij het beu is om zich in te houden (lacht). In ‘Zomergasten’ liet hij een fragment zien uit de show van Pat Condell, een Engelsman die echt roekeloos op de islam durft in te hakken. Die gast zal vroeg of laat moeten onderduiken, vrees ik.

»Deugddoend is dat jonge Marokkanen en Turken naar mij komen en zeggen: ‘Ik vind je grappig!’ Of: ‘Komaan, Alex, doe nog eens een Marokkaan na.’ Ik heb en cours de route veel over joden en moslims geleerd, met name dat wij die mensen ongelofelijk onderschatten. Wij horen alleen wat over de achterlijke fanatiekeling. Over de gemiddelde, normale moslim hoor je nauwelijks wat. Die mensen zijn best in staat om zichzelf te relativeren en om met zichzelf te lachen.

»Onlangs stond ik met mijn dochtertje op de Dageraadplaats. Komen er vijf Marokkanen op mij af. Die met de grootste mond spreekt mij aan: ‘Jij bent die komiek, hè. Jij maakt grappen over de moslims. Ben jij een beetje racist of zo?’ Maar zijn maat trekt hem bij de arm: ‘Hey, mongool! Die gast maakt grappen over iederéén. Zelfs over de joden.’ Dat vonden ze fantastisch. ‘De joden! Echt bangelijk, man.’ Ik moest zelf hard lachen, toen. Die kerels gaan verder: ‘Gelooft gij niet in Allah, misschien?’ Ik zeg: ‘Nee.’ Zij weer: ‘Wie is dan uwe God?’ Ik zeg: ‘Satan!’ Daar moesten ze weer hard om lachen. ‘Waarom Satan?’ vroegen ze. En ik: ‘Als je optelt hoeveel mensen er vermoord zijn in de naam van God, en hoeveel in de naam van Satan, dan is Satan verreweg de tofste van de ploeg.’ Toen kwamen ze echt niet meer bij. Het eindigde ermee dat één van de gasten vroeg: ‘Mag ik een selfie met u?’ Conflict opgelost! Maar ik heb een hekel aan álle godsdiensten: Bijbel, Thora en Koran zijn basically hetzelfde boek en verkopen dezelfde onzin.»

HUMO Ken je de Koran?

AGNEW «Gedeeltelijk. Ik vond ’m niet makkelijk weglezen. Aan de Hadith heb ik me nog niet gewaagd. Neem Deuteronomium of Leviticus en je stoot op dezelfde haat ten aanzien van ‘de ongelovigen’ als in sommige verzen van de Koran. Het Oude Testament is gruwelijk.»

HUMO Waar ligt voor jou de grens om grappen over te maken? Je noemde al eerder de busramp in Sierre: daar moet een komiek over zwijgen. Maar neem nu de aanslagen in Maalbeek en Zaventem?

AGNEW «Heb ik al grappen over klaar. Niet over de slachtoffers. Alhoewel (glimlacht). Kijk, de stijl van Charlie Hebdo ligt vast: strijdbaar oneerbiedig, fuck you tegen alles. Wel, dat is ook mijn stijl: geen limieten. Als je zonder limieten werkt, behandel je iedereen op dezelfde manier, als gelijken. Ik vind: als het echt grappig is, mag alles. Het gebeurt zelden dat ik beledigend-grappig ben for the hell of it. Humor moet zin hebben.»

DE VALSE VROLIJKHEID

HUMO In oktober 2013 laste je een comedysabbat in om met je heavymetalband Diablo Blvd te gaan touren. Was de druk te groot geworden, nadat je negen Sportpaleizen had doen vollopen?

AGNEW «Twee redenen. Eén: ik had het even gezien. Ik had tien jaar zeer intensief getourd, ik stond gemiddeld vier, vijf dagen per week op het podium. Ik wandelde van de ene comedyshow in de andere. De behoefte om te stoppen werd almaar groter. Mijn eerste show, ‘Ka-Boom’, was vooral lachen-gieren-brullen, zoals het hoort. Met ‘Interesting Times’ zat het anders: die voorstelling kwam voort uit pure kwaadheid. Er gebeurden toen allerlei dingen in mijn hoofd en de show ging zichzelf schrijven.»

HUMO Je begon te preken…

AGNEW «Precies. En dat mag eigenlijk niet.»

HUMO Veel komieken liggen weleens in dat bedje ziek. Zelfs Freek de Jonge is niet op z’n best als hij de preekstoel beklimt.

AGNEW «Als de grap ondergeschikt wordt aan de boodschap, zit je verkeerd, zo simpel is het. Ik had een grens bereikt. Ik had ook het gevoel: als je nog een vijfde show maakt, ga je in herhaling vallen, buddy. Het was een beetje op. Het was tijd om weer te gaan leven, nieuwe dingen mee te maken, nieuwe ervaringen op te doen. Als je alleen maar speelt en tourt, sta je emotioneel stil.

»Tweede reden: Diablo Blvd is een vrij succesrijke band, misschien niet in de ogen van de media, maar zeker in die van het publiek. Wij verkopen veel meer cd’s dan nogal wat Belgische groepen met een veel grotere naam. Sommigen kijken meewarig op ons neer: ‘Diablo Blvd? Ach, dat is dat groepje van die komiek.’ Jammer. Want ondertussen zijn wij internationaal aan het doorbreken: wij hebben nu een deal met Nuclear Blast, het grootste heavymetallabel van de planeet, waar ook bands als Slayer en Anthrax onder dak zitten.»

HUMO Als komiek ben jij uniek. Als frontman van Diablo Blvd niet: dan ben je één van de velen.

AGNEW «Klopt. Maar wij zijn nog aan het groeien, en het is boven alles léúk. Als komiek werk je altijd alleen en vang je alle licht. Als muzikant kan ik af en toe een stapje opzijzetten. Kijk, wij vinden met Diablo Blvd het warm water niet uit, wij zijn een genregroep.»

HUMO Heavy metal heeft het nadeel dat het snel in clichés verzandt.

AGNEW «Ach, elk populair muziekgenre lijdt eraan. Bij metal valt het alleen harder op (lacht). Het is natuurlijk ook zo: wat je goed kunt, vind je maar niks. En waarvoor je moet knokken, vind je de max. Als stand-upper heb ik nooit moeten knokken, als muzikant wél. Dat zegt genoeg. Als ik terugkijk op wat wij met Diablo Blvd hebben gedaan: drie keer Pukkelpop, de main stage op Graspop, dat is niet niks. Op het Summer Breeze-festival hebben wij zevenduizend Duitsers uit hun dak doen gaan. Duitsers, hè (lacht). Wij knokken keihard voor iedere gram succes.»

HUMO Waarom ben je opnieuw met comedy begonnen?

AGNEW «De batterijen waren opgeladen. Ik had er weer zin in. Ik ging naar shows van de concurrentie kijken en ik dacht: eigenlijk zou ík daar moeten staan. Mijn vrouw vond ook dat ik beter weer shows ging spelen: ‘Kerel, ga nu toch gewoon weer op dat podium staan!’ En ze had gelijk.»

HUMO Wat brengt de nieuwe show? Meer van hetzelfde?

AGNEW «Misschien wel. Ik heb niet de pretentie te beweren dat ik mezelf heruitgevonden heb. Je krijgt de oude vertrouwde stijl. Een stijl meet je je niet aan, een stijl bén je. Mijn comedy staat voor 99 procent voor wie ik echt ben. Ik speel geen typetje. Ach, al die stand-uppers hebben gigantische ego’s – wat wil je, als je vindt dat iedereen met je móét lachen (lacht). Comedy is geen beroep, het is een afwijking, een persoonlijkheidsstoornis.»

HUMO Klopt het dat veel stand-uppers voortdurend tegen de depressie aanschurken?

AGNEW «Niet dat ik iedere dag m’n pillen moet pakken, maar er hangt inderdaad een zekere melancholie over mij. Er zit nogal wat zelfdestructie in mijn manier van denken. Net zoals er een pretentieuze lul in mij zit, zo van: ‘Ik voel mij te goed om BV te zijn. Wat ík maak, is écht.’ Mijn beste vriend zei me vorige week: ‘Jij functioneert niet in een groep, Alex. Ofwel trek je je terug, ofwel sta je je te bewijzen en begin je te overcompenseren.’ Hij heeft gelijk. Ik hou ook niet van tv: een verschrikkelijk artificiële wereld. ‘Kun je die grap nóg eens doen?’ – dat háát ik met grote passie. Op tv moet alles ook vals vrolijk zijn. ‘Zou je niet in ons panel willen zitten, Alex, om de boel wat op te leuken?’ Zo’n Bart Peeters heeft daar een patent op. Dan vraag ik me af: ‘Hoe hou je het vol, man?’»

HUMO Afspraak over vijftien jaar.

AGNEW (knikt) «Ik veroordeel die opleukers ook niet echt. Op een bepaalde leeftijd kun je niet anders meer, vrees ik. En je krijgt er nog geld voor, ook. Misschien zal ik ooit willens nillens dezelfde weg op moeten. Maar voor mij, vandaag, geldt dat niet. Al zei mijn vrouw me ooit: ‘Man, wij hadden een pak meer geld verdiend zonder jouw vreselijke eigenzinnigheid.’ En ze heeft gelijk. Ik weiger enorm veel: ze hebben me al behoorlijk veel geld aangeboden om in reclamespotjes te spelen.»

HUMO Maar zo’n uitverkocht Sportpaleis, dat is toch: tel uit je winst, nee?

AGNEW «Je verdient er minder aan dan je zou denken. Kijk, ik héb geld, ik kom rond (lacht). Maar wie denkt dat ik binnen ben voor de rest van m’n leven, dwaalt. Zo’n Sportpaleis afhuren kost enorm veel, net als de productie. Ik ben ook niet met de show op wereldtournee gegaan, zodat ik de productiekosten had kunnen spreiden. De winstmarge is veel kleiner.»

HUMO Tijd voor de slotvraag. We hebben vandaag al heel wat levenslessen van jou mogen opsteken. Zou je die in één slogan kunnen concentreren?

AGNEW «Leer te luisteren. Als iemand aan het woord is van wie je aanvoelt dat hij wijzer is dan jij, then shut the fuck up. Ik heb een groot respect voor wijsheid. Denk niet te snel dat je het allemaal weet, want voor je het beseft, val je grandioos door de mand.

»En verder: weet waar je goed in bent. Je kunt niet alles tegelijk zijn. Dat is ook niet erg. Je dient te beseffen dat, als je in je leven een deur opent, je tezelfdertijd een andere dichtslaat. Dat is moeilijk om te accepteren. Hoe beter je met je eigen beperkingen omgaat, hoe minder je teleurgesteld zult zijn. Jezelf kennen is het begin en het einde van alle wijsheid. Want door jezelf te kennen, ken je de wereld. De gruwelijkste mensen zijn vaak diegenen met een totaal gebrek aan zelfkennis. Ik trap zelf nog altijd in die val, maar ik besef het tenminste. En ik werk eraan.»

HUMO Dat gaan wij meteen ook zelf doen. Bedankt voor het gesprek.

‘Be Carefull What You Wish For’ van Alex Agnew
Vanavond om 21.25 op Play4