Alle potentie van ‘Physical: 100’ werd vakkundig getorpedeerd door de oenen in de montageruimte

Het komt maar eens elke bloedmaan voor: een programma dat zowel ontzettend interessant als hersenverlammend saai is. Ziehier ‘Physical: 100’. De hondspopulaire Koreaanse Netflix-show belooft middels enkele doordachte proeven uit een batterij spierbundels, honderd om precies te zijn, hét überlichaam te filteren. Een uiterst interessant, en licht psychopathisch, uitgangspunt. Alleen jammer dat ze daar tien uur voor nodig hadden, dat zijn er zeven te veel, om precies te zijn.

Laat er geen enkele twijfel over bestaan, wat de atleten in ‘Physical: 100’ klaarspelen, kun je als niets anders dan indrukwekkend omschrijven. Of misschien toch: krankzinnig. Oké, vet cool kan ook, voor de jonge lezertjes. Aan hen zal het niet gelegen hebben, mochten kijkers ergens in de loop van aflevering vier afhaken. Evenmin zal het de schuld van de bedenkers zijn, de proeven waren innovatief en uiteenlopend. Nee, een C4 moet landen op de bureau van de regisseur en in de bus van elke montagemedewerker, want een veelbelovend concept werd gemassacreerd voor onze ogen.

De intrede van de kandidaten – militairen marcheerden zij aan zij met de allerbeste atleten, bodybuilders kwamen binnen gebodybuilderd en er werd zelfs iemand beschreven als fitnessinfluencer, dat moet wel Koreaans voor arrogant zijn – duurde maar liefst 27 minuten. Dan weet je wel waarvoor je jezelf vastgespt.

Wanneer een opdracht door vier teams wordt uitgevoerd, krijg je die niet door maar ná elkaar te zien. Van slim monteren hebben ze nog niet gehoord in Korea en op déjà vu’s wordt niet bespaard. Als de kandidaten een schip moesten voorttrekken, mochten ze één voor één vertellen dat het schip toch wel heel zwaar was om voort te trekken en dat het voorttrekken van het schip helemaal niet zo snel ging als ze dachten dat ze een schip konden voorttrekken. Als kijker wordt je begaafdheid ondertussen zodanig onderschat door de makers dat ze elk sleutelmoment – en geloof me, zo zijn er veel in een show als deze – tot viermaal toe herhaalden uit een ander camerastandpunt. Daar kreeg je wel steeds exact hetzelfde geluid bij, samengeteld met de ondertiteling verzandde de show daardoor te vaak in een goedkope taalcursus Koreaans.

Maar goed, als je wat aan de afspeelsnelheid van Netflix prult, is ‘Physical: 100’ een aangenaam tijdverdrijf. De lokale Matthias Casse die de Koreaanse Acid tot stuiterbal degradeert. De plaatselijke Nina Derwael die zichzelf tot bloedens toe pusht terwijl ze aan een wankele constructie bengelt. Of de Aziatische Ward Lemmelijn die anderhalf uur een rotsblok op zijn rug torst als was hij Obelix. U moet het zien voor u het gelooft.

Er werd getild, geduwd, geklommen en gebuffeld, voor 216.000 euro prijzengeld heeft een mens natuurlijk wel wat over. De prestaties waren elke aflevering weer fenomenaal. Zelfs tussen de proeven organiseerden de kandidaten, geboren concurrenten, op zichzelf enkele wedstrijden die misschien nog het meest impressionant van alles was. Olympisch skeletonracer Yun Sung-bin, de Koreaanse golden boy, plantte uit stilstand zijn voeten op een platform van 134 cm. Een meter vierendertig! Met de in hoogte verstelbare DPG-bureaus was zo’n uitdaging snel nagebootst, het record van de Humo-redactie staat op 68 cm, de minder atletische redactie van De Morgen tikte af op 36 cm en een verzwikte enkel. Dus voor alle zekerheid: don’t try this at home. En als u het toch niet kan laten, stuur ons de video!

Zweet, dat vaak in liters van de kandidaten afdroop, werd afgewisseld met de obligate emotionele momenten. De Koreaanse alles-of-nietsmentaliteit, werd vaak pijnlijk duidelijk wanneer je de teleurstelling in de ogen van een afgevallen kandidaat zag. Zelfs in de patserigste spierbundel schuilde een teer jongetje. Daarbij kreeg je dankzij het van jongs af aangeleerde respect in Aziatische contreien ook een mooi toonbeeld van hoe rivalen met elkaar horen om te gaan: zelfzeker voor de wedstrijd, nederig bij verlies en bescheiden bij winst. In de finale supporterden de toeschouwers voor beide aanjagers van de titel, dat willen we hier wel eens zien gebeuren.

Helaas, al dat moois werd compleet tenietgedaan door de oenen in de montageruimte. Maar als zelfs ‘The Masked Singer’ aanslaat bij ons: Netlfix, breng dit concept naar België, halveer de zendtijd en wij verdubbelen de sterren!