American Pastoral (★★★1/2☆)

McGregor mag naar een hoger leerjaar.

Opnieuw neemt een bekende acteur plaats achter de camera: Ewan McGregor maakt zijn regiedebuut met de verfilming van een roman van Philip Roth. Zeggen dat de nieuwe John Cassavetes is opgestaan zou evenwel veel te veel eer zijn: McGregor weet hoe hij een scène dient uit te lichten, maar een persoonlijke stempel is nergens zichtbaar. Archiefbeelden uit de Vietnamoorlog tonen en tegelijk het suf gebruikte ‘For What It’s Worth’ van Buffalo Springfield laten weerklinken: nee, origineel kun je zijn creatieve keuzes niet noemen. Dat ‘American Pastoral’ toch blijft nazinderen, ligt dan ook meer aan het ijzersterke basismateriaal dan aan McGregors ongeïnspireerde regie. Met De Zweed, the blue eyed American hero die te lang in de onschuld van zijn dochter blijft geloven, schiep Roth een oertragisch personage, en zelfs McGregor – die zelf de hoofdrol vertolkt – krijgt die naar de keel klauwende tragische dimensie van het verhaal niet stuk. Voor de ultieme ontmoeting tussen de vader en de dochter bestaat slechts één woord: zielsaangrijpend.