kijktip'War Junkies'
Anastacia Galouchka in ‘War Junkies’: ‘Humor is in oorlogstijd belangrijker dan eten, alcohol en ademen’
Wat bezielt oorlogsverslaggevers om op gevaar van eigen lijf en leden naar de brandhaarden van de wereld te reizen? In de nieuwe Streamz-reeks ‘War Junkies’ leggen ze het zelf uit. Tussen anciens als Joanie de Rijke en Bruno Beeckman ligt ook de 29-jarige Anastacia Galouchka in de loopgraven. Zonder enige ervaring trok de Antwerpse vorig jaar naar háár Oekraïne.
ANASTACIA GALOUCHKA «Toen de Russen binnenvielen, moest ik íéts doen. Alles gebeurde heel snel: donderdag begon de invasie, zaterdag heb ik naar mijn vader gebeld en zondag heb ik een vlucht naar Warschau geboekt. Sindsdien werk ik als fixer voor The Washington Post en de VRT.»
HUMO Heb je getwijfeld om zelf op de voorgrond te treden?
GALOUCHKA «Toch wel. Oorlogsreporters doen het soms om hun naam op de voorpagina te zien staan, maar gelukkig vaker om de waarheid te tonen, en ik reken mezelf tot die tweede categorie. Zelf míjn verhaal vertellen op televisie vind ik dan ook redelijk oncomfortabel. Het moet niet over mij gaan, maar over mijn land. Maar Jasper Christiaens, de regisseur van ‘War Junkies’, stelde me op mijn gemak en toonde me de waarde van zo’n docu. Nu ben ik heel blij dat ik heb toegezegd.»
HUMO Moest je dan een extra cameraploeg door de Oekraïense loopgraven gidsen?
GALOUCHKA (lacht) «Gelukkig niet, het is al moeilijk genoeg om een volle auto met security, journalist en cameraman langs het front te loodsen. Bovendien denk ik niet dat het productiehuis dat zou hebben toegestaan (lachje). Voor de veiligheid doe ik mijn verhaal dus in de studio, met beelden die ik zelf schoot met mijn gsm.»
Lees ook:
Humo sprak met Rudi Vranckx en zijn fixer Anastacia Galouchka: ‘Het is dubbel, maar als journalist krijg je een shot adrenaline van een massagraf’
De vrouw van oorlogsjournalist Bruno Beeckman, Marleen De Saegher: ‘Hij belt me elke dag: ‘Het is een goede nacht geweest, het luchtalarm is maar twee keer afgegaan’’
HUMO Volgens de perstekst praten jullie ‘met lef, kwetsbaarheid en humor’ over jullie werk. Er mag gelachen worden?
GALOUCHKA «Humor is in oorlogstijd belangrijker dan eten, alcohol en ademen! Het is bewezen dat humor de traumaverwerking stimuleert. Ik grap altijd dat als ik op een landmijn zou stappen, ik geen tourniquets wil, maar een kussen in mijn gezicht, zodat het snel voorbij is. Dat klinkt superdonker, maar dat is nódig om licht te brengen in de situatie.»
HUMO In je vorige Humo-interview, met Rudi Vranckx, spraken jullie af voor koffie. Is dat er al van gekomen?
GALOUCHKA «Nog niet. Ik zit op dit moment in Dnipro en hij is nog niet terug in Oekraïne geweest, maar binnenkort keer ik terug naar België en maken we er werk van. Dat interview was trouwens mijn hoogtepunt van 2022. Ik lees de Humo al zo lang als ik me herinner: het was surreëel om erin te staan samen met Rudi, één van mijn idolen en een crème van een man.»
‘War Junkies’
Vanaf 1 februari op Streamz
