Arnout Hauben verkent de Middellandse Zee van ellende: ‘Een oude dag vol liefdesverdriet’

Met een zongebruind hoofd kijkt hij ons op de persfoto’s aan: na zijn gedenkwaardige omzwervingen rond de Noordzee heeft Arnout Hauben, de lucky bastard, z’n actieterrein verlegd naar de eilanden rond de Middellandse Zee.

ARNOUT HAUBEN «Ik ben met enige schroom aan deze onderneming begonnen, omdat de Middellandse Zee voor ons Belgen zo’n door en door bekende zee is: je leert er op school over, je gaat er op vakantie, je hebt er kookboeken over op je boekenplank staan. Ik vroeg me dus af welke toegevoegde waarde ik nog te bieden had.»

HUMO En?

HAUBEN «Ik ben op het idee gekomen om niet rond, maar dwars door de Middellandse Zee te reizen. Samen met mijn vaste kompanen Philippe Niclaes en Ruben Callens ‘sprong’ ik van eiland naar eiland.»

HUMO Op het nietige Budelli, vlak boven Sardinië, ben je de enige bewoner gaan bezoeken, een stugge tachtiger genaamd Mauro.

HAUBEN «Mensen die hem vóór mij bezocht hadden, hadden me de raad gegeven voldoende eten mee te nemen, om hem te ontdooien. Dat bleek geen loos advies, want ik had mijn sympathiek bedoelde openingzin nog niet uitgesproken – ‘Hier zie, Robinson Crusoe!’ – of die mens schoot al uit zijn krammen: ‘Ik ben Robinson Crusoe niet! Die wilde terugkeren, en ik niet!’ Pas toen ik hem vervolgens twee volgeladen Carrefour-zakken met eten en flessen wijn liet zien, is hij inderdaad ontdooid.

»Mauro woont al meer dan dertig jaar alleen op Budelli: een fantastisch verhaal natuurlijk, maar er was een kanttekening. Ik zag hem af en toe op zijn gsm tokkelen. Wat bleek? Via zijn gsm was hij verliefd geworden op een vrouw die aan de andere kant van Italië woont, en te veel werk heeft om hem te komen vergezellen. En zo zit die mens dus op zijn oude dag met liefdesverdriet. Waar hebben al die 4G-masten ons toch gebracht, heb ik meermaals gedacht.»

HUMO Door toedoen van corona hebben jullie je oorspronkelijke eindbestemming, Jeruzalem, niet kunnen bereiken.

HAUBEN «Na Malta werd alles knalrood, en zijn we terug naar huis gekeerd om ‘Dwars door België’ te maken. Daarna, in de nazomer, zijn we toch weer kunnen vertrekken. Maar Jeruzalem hebben we inderdaad niet gezien; uiteindelijk is Venetië onze eindbestemming geworden. Ook een ervaring, hoor: in normale tijden komen dertig miljoen toeristen per jaar die stad opvreten, terwijl je nu enkel de inwoners zag – hooguit 50.000 zijn het er.

»Zonder voor mijn beurt te willen spreken: ’t is echt een goed programma geworden (lacht). Als ‘Dwars door België’ een aquarel was, dan is dit een schilderij.»

Dwars door de Middellandse Zee
Eén, maandag 5 april, 20.40