‘Bad Boys for Life’: Adil & Bilall tonen onmiskenbare virtuositeit in hun Hollywooddebuut

Zóefffffff – wat een rit hebben Adil & Bilall achter de rug. ‘Image’, het voor een habbenkrats in elkaar gestoken debuut waarmee die twee gasten vanuit het niets in de Vlaamse filmwereld neerkletsten, dateert nog maar van 2014.

Nauwelijks één jaar later trok de steekvlam die ‘Black’ was de aandacht van de talentscouts uit Tinseltown. Zelf hadden wij gemengde gevoelens over die eerste twee films, maar twee jaar geleden gingen ook wij happend naar adem overstag voor ‘Patser’, een geweldig goed gemaakt, heerlijk rauw urban jungle-drama met een – toch naar Vlaamse maatstaven - zelden geziene schwung. En kijk: nauwelijks zes jaar na ‘Image’ zit het infame duo samen met Will Smith en Jerry Bruckheimer blockbusters in Hollywood te maken alsof ze nooit iets anders hebben gedaan (op het moment dat we dit schrijven, stevent ‘Bad Boys for Life’ af op een geweldige score aan de Amerikaanse box office). Petje af daarvoor.

Maar wie op de flashy stijl van ‘Black’ en ‘Patser’ heeft gelet, mag niet verbaasd zijn dat ze het zover hebben geschopt. Adil & Bilall zijn ten slotte niet de kinderen van Ingmar Bergman, Pedro Almodó var of Woody Allen, maar van Jerry Bruckheimer, Don Simpson (de legendarische producent die samen met Bruckheimer ‘Top Gun’, ‘Beverly Hills Cop’ en ‘Bad Boys’ op de wereld losliet) en Tony Scott. Zoals Adil & Bilall zélf zeggen: het kinetische DNA van de door Michael Bay vormgegeven ‘Bad Boys’-franchise is ook hún DNA. En dat laatste valt er aan te zien, te horen en – die verstikkende kruitdampen! - te ruiken. Het extreem glinsterende koetswerk van de Porsche van detective Mike Lowrey (Smith), het mucho macho-sfeertje, de onvermijdelijke slomo-effectjes, de (nu en dan écht grappige!) vulgaire humor, de rondspinnende camera: Adil & Bilall laten in hun Hollywooddebuut zien dat ze zich de meeste Michael Bay-maniërismen perfect eigen hebben gemaakt.

Adil & Bilall hebben hun eerste Hollywoodproductie met een onmiskenbare virtuoziteit tot een denderend einde gebracht, en daarvoor verdienen ze het allergrootste respect, maar of deze film nu ook een aanrader is voor wie níet van de Bay-behandeling houdt, of voor wie géén fan is van de komisch bedoelde ‘We’re too old for this shit!’-chemistry tussen Lowrey en Burnett? Naaaahhh. Als op de generiek niet ‘A film by Adil & Bilall’ had gestaan, dan zou ‘Bad Boys for Life’ ons eerlijk gezegd eerder koud hebben gelaten.

Qua roem en standing gaan Adil & Bilall er met ‘Bad Boys for Life’ beslist op vooruit, maar ironisch genoeg zetten ze in vergelijking met ‘Patser’ op kwalitatief vlak een stap áchteruit: díe film beschikte tenminste over een écht meeslepend verhaal, boeiende personages, een geëngageerde drive, een zinderende straatgeur die zelfs herinnerde aan de soul van de stadsfilms van Scorsese. Vandaar dat het ongelooflijk interessant wordt om te zien welke richting Adil & Bilall nu gaan inslaan. Gaan ze zich verder voor de kar laten spannen van Jerry Bruckheimer en ‘Bad Boys 4’ of ‘Beverly Hills Cop 4’ maken? Of gaan ze laten zien dat er ook een Spike Lee in hen schuilt en in Hollywood iets maken in de gloeiende stijl van ‘Do The Right Thing’ of ‘Malcolm X’? Afwachten. En wat ‘Bad Boys for Life’ betreft: wie het gekletter niet kan verdragen, blijft maar beter uit de keuken van Adil & Bilall.

Lees ook ons interview met Adil & Bilall: 'Als Bad Boys flopt, is onze Hollywoodcarrière meteen voorbij'