België-Griekenland: ‘Dat worden twéé herexamens Engels!’

Vergeet het elftal dat Roberto Martínez gisteren in een leeg Koning Boudewijnstadion tegen Griekenland aan de aftrap bracht. Zondag tegen Kroatië – het tweede en laatste oefenduel – begint het EK voor de Rode Duivels écht.

‘Dit is geen voetbalwedstrijd, dit is een examen!’ Jan Mulder acteerde een inzicht zoals alleen hij dat kan. Marc Degryse had net uitgelegd dat de oefeninterland tegen Griekenland voor een aantal spelers de kans was om zich bij Roberto Martínez in de gratie te spelen als vervangers van de geblesseerden Axel Witsel, Eden Hazard en Kevin De Bruyne. Mulder was eerst nog de moed in de schoenen gezonken bij het zien van Martínez’ experimentele elftal: ‘Wíé moet je nou beoordelen?’ Waarna Degryse de namen overliep en Mulder toch weer rustig werd. Het was dé geruststelling van de avond: de Statler en Waldorf van de VTM-voetbalredactie speelden op EK-niveau.

Het examen begon niettemin slecht. In het gebruikelijke interviewtje met Martínez voor de wedstrijd onderstreepte die het belang van Yannick Carrasco ‘in de rol van nummer 10.’ Voor de vertaler van dienst was het iets te veel jargon kennelijk: wie aangewezen was op de ondertiteling, las dat Carrasco volgens de bondscoach op de tiende plaats kwam. De tiende plaats van wát? Geen idee, maar Carrasco dacht er het zijne van: hij dartelde over het veld alsof zijn leven ervan afhing. Of toch minstens een plaats in Martínez’ elftal tegen de Russen, straks de eerste tegenstander van de Rode Duivels op het EK. Na gisteren heeft hij die wel beet.

De wedstrijd bracht wat ervan verwacht kon worden: weinig. Simon Mignolet had méér werk op te knappen dan zijn Griekse collega, en behoorde tot de betere Belgen. Veel levert hem dat niet op: Thibaut Courtois blijft de nationale nummer 1. Maar het zegt wel iets over de Belgische verdediging. ‘Als er achterin twéé spelers wegvallen, kunnen we ‘t niet opvangen’, meende gelegenheidsanalist Timmy Simons. Degryse noemde namen: hij rekent op de terugkeer van een fitte Thomas Vermaelen en Jan Vertonghen. Dat lijkt hem veiliger dan de combinatie Boyata-Denayer.

Mulder had vooral de prestatie van Jérémy Doku onthouden: ‘Als hij de bal heeft, gebeurt er iets.’ Ook daar kon weinig tegen ingebracht worden. Al viel wel de manke wisselwerking op met Thomas Meunier, toch weer de tegenvaller van de avond. Degryse wist het zeker: ‘Zondag speelt Timothy Castagne.’

‘Dit is alarmfase 1!’ concludeerde Mulder met de hem kenmerkende overdrijving. Waarna de rede het toch haalde en hij de afwezigheid van Witsel, Eden Hazard en De Bruyne in overweging nemende besloot dat het elftal zonder hen een pak klasse miste. ‘Maar dat is geen schande’, toonde hij mededogen, maar niet zonder op te merken dat de ambities daardoor misschien bijgesteld moeten worden.

België géén Europees kampioen?! Zou het die onderhuidse vrees zijn die mijn buurman er eerder deze week toe bracht me aan te spreken? ‘Het leeft niet, hè’, wierp hij me voor de voeten. Daar had ik niet van terug. Tot ik gisteravond toch weer moed vatte. ‘Toch wel, in Antwerpen’, wist ik toen ik Stef Wauters het handjevol supporters achter zich in de VTM-lounge kushandjes zag toewerpen. Nieuwe afspraak zondag. Ook voor commentator Jan Dewijngaert, trouwens. Toen de spelers voor de aftrap op een knie gingen, legde hij graag uit waarom: ‘Black Lives Matters’. Dat worden dus twéé herexamens Engels.