‘Blind gesprongen’ zocht en vond vooral een bezigheid voor deskundigen gespecialiseerd in algemeenheden

Opvallend hoe de televisie, toch een visueel medium, tegenwoordig ook eventuele slechtzienden ter wille probeert te zijn. In ‘Blind gesprongen’ wordt de overbekende formule van ‘Blind getrouwd’ deze keer toegepast op de arbeidsmarkt, wat ‘Blind gekocht’ eerder al deed met de vastgoedsector. Maar liefst één op de drie Vlamingen voelt zich ongelukkig in zijn of haar job, bleek uit dit programma, en daar moest met hoogdringendheid iets aan gedaan worden, hoezeer de samenleving ook baat heeft bij ervaren putjesscheppers.

Op aansporen van Nora Gharib werden enkele onwillige werkkrachten gelast ontslag te nemen om de samenstelling van hun professionele toekomstbeeld over te dragen aan een panel van experts, bestaande uit arbeidseconoom Stijn Baert, een stel door de VDAB gedetacheerde deskundigen en één well-being coach. Gharib speelde dat kwartet de dossiers door van Jessica en Senne, aan de bak als respectievelijk poetshulp en privéchauffeur. ‘Ik vóél de goesting,’ jubelde de well-being coach over Jessica: aan de gretigheid waarmee de deskundigen zich aldoor laafden aan algemeenheden, moest ik inderdaad aan ‘Blind getrouwd’ denken. Ook nu leek zich in het getoonde expertiseveld allerminst een knelpuntberoep af te tekenen. Aan coaches vooralsnog geen gebrek, in tegenstelling tot putjesscheppers.

Jessica bleek bij haar doorlichting over een onbenut diploma als schoonheidsspecialiste te beschikken. ‘Hé, ik ook!’ liet Gharib zich ontvallen: goede verstaanders concludeerden daaruit dat Jessica dus minstens even gekwalificeerd was als zij om ‘Blind gesprongen’ te presenteren. Aangezien Jessica toevallig net op zoek was naar een nieuwe betrekking, voorspelde dat weinig goeds voor Gharib, me dunkt, maar die leek zich geen zorgen te maken. Zou ze erg gehecht zijn aan haar job in ‘Blind gesprongen’? Je eigen marktwaarde onderschatten is naar verluidt een doodzonde op de arbeidsmarkt. ‘Hoever ben je bereid ervoor te gaan?’ vroeg de VDAB-afgevaardigde aan Jessica toen ze zich lijfelijk kwam voorstellen. Meer algemeenheden, maar al bij al onschadelijk vergeleken met een vraag als ‘Je hebt drie kinderen, en dan een voltijdse job: hoe zie je dat?’ Raak je daar vandaag nog mee weg? Onscherp afgelijnde experts blijkbaar wel.

Die drie kinderen kregen we ook te zien, want eerder was Gharib al ter plaatse gegaan om ze eigenhandig aan het huilen te brengen. Dat deed ze door bij Jessica’s jonge dochter te informeren naar papa’s arbeidsongeval van enkele jaren eerder. Of dat ter zake deed, kon je je afvragen, maar het viel op dat ‘Blind gesprongen’ zich met een zeker genoegen verloor in zulke zijsprongen, ook als die bij nader inzien amper bijdroegen aan de zoektocht naar een nieuwe werkplek. Na Jessica’s zelfvertrouwen eerst kundig ondermijnd te hebben met vragen als bovenstaande, concludeerde het panel dat Jessica meer zelfvertrouwen benodigde: doorgaans is zoiets een voorwendsel om iemand met één of andere beroerde opdracht op te zadelen. ‘Blind gesprongen’ sprong wat dat betreft niet uit de band, en Jessica moest daarop, je raadt het niet, een publiek leren toespreken.

Hopelijk werkte het applaus achteraf niet verslavend, want Jessica, besloten de experts uiteindelijk, zou begrafenisondernemer worden. ‘Ik hoopte juist dat het dat níét was,’ zei ze toen haar nieuwe emplooi onthuld werd. Leer mij de televisie kennen.