Brasserie Romantiek (★★☆☆☆)

Als we de teneur in de media mogen geloven, beleeft de Vlaamse film een hausse. Dat zal dan wel zo zijn, maar mogen wij – zeer goed wetend dat we voor de zoveelste keer zullen worden uitgescholden voor zielige aluinzuigers - toch eens vrij van de lever spreken?

Waar wij echt ‘t schurft van krijgen, is van die luitjes – laten we ze de negationisten van de Vlaamse cinema noemen – die, ongehinderd door enige feitenkennis, altijd maar mogen rondtoeteren dat het vroeger alleen maar kommer en kwel was in de Vlaamse filmindustrie, dat er voor het jaar 2000 alleen maar bonkende boerenfilms werden gemaakt, en dat er vóór ‘De zaak Alzheimer’ en ‘Loft’ zelfs geen Vlaamse cinema bestond.

Mogen wij er even op wijzen dat de vorige generaties Vlaamse cineasten óók hun verdiensten hebben? Sterker nog: vergeten parels als ‘Meeuwen sterven in de haven’, ‘De man die zijn haar kort liet knippen’, ‘Verbrande brug’, ‘De proefkonijnen’, ‘Verloren maandag’, ‘Zaman’, ‘Crazy Love’ en ‘Brussels by Night’ waren zelfs stukken krachtiger, gedurfder, aangrijpender en poëtischer dan het merendeel van de Vlaamse filmpjes die tegenwoordig met veel tamtam van de band rollen. Wat voor waarde, bijvoorbeeld, heeft iets als ‘Brasserie Romantiek’?

Het restaurant waar het lamlendig geschreven verhaal zich afspeelt zit van de toog tot de keuken gevuld met het soort karikaturale personages die men doorgaans alleen maar in slechte Vlaamse scenario’s tegenkomt - en neen, we gaan die personages hier niet beschrijven: te deprimerend.

De enige vraag die wij ons hier stellen is: waarom blijven prachtactrices als Sara De Roo en Barbara Sarafian aantreden in dit soort knuddige komedies, terwijl ze allang in hun eigen ‘A Woman Under the Influence’ hadden moeten schitteren?

Bekijk de trailer: