‘Citadel’ op Amazon Prime werd aangekondigd als een prestigieuze serie, maar blijkt voorlopig een zwak, gammel en goedkoop uitziend niemandalletje

Onze excuses voor de lamentabele woordspeling, maar het wordt stilaan Amazonneklaar dat Amazon er een behoorlijk harde dobber aan heeft om een televisiereeks te vervaardigen die de concurrentie kan aangaan met de beste series op de andere televisiezenders en streamingdiensten.

‘The Lord of the Rings: The Rings of Power’ was een geflopte - tweederde van de kijkers haakte onderweg af - en sfeerloze miskleun die zich zó grondig mispakte aan de mythologie van Tolkien dat zelfs de doodsaaie ‘The Hobbit’-trilogie van Peter Jackson achteraf gezien op een meesterlijke adaptatie lijkt.Amazons nieuwste misser heet ‘Citadel’, een driehonderdmiljoen dollar kostende spionnenreeks die op lange termijn het fundament moet vormen van een over de hele wereld uitwaaierend Cinematic Universe, met diverse spin-offs die in andere landen en in andere talen worden opgenomen (zo komt er al zeker een helemaal in het Hindi gesproken ‘Citadel: India’).

De creatieve touwtjes van de Amerikaanse reeks, waarvan de eerste twee afleveringen nu online staan, waren in handen van de van Marvel overgekomen Joe en Anthony Russo, twee cineasten die natuurlijk één en ander afweten van Cinematic Universes (al kan de snoodaard in ons het toch niet nalaten om op te merken dat de creatieve talenten van de Russo’s misschien lichtelijk worden overschat: zie ‘Cherry’ en ‘The Gray Man’). In ieder geval kunnen de eerste twee afleveringen de torenhoge ambities op z’n zachtst gezegd totaal niet waarmaken: wat door Amazon met veel bombarie werd aangekondigd als een prestigieuze serie, blijkt voorlopig maar een zwak, gammel en ook wel goedkoop uitziend niemandalletje.

De serie gaat over een in de schaduwen opererende geheime dienst, Citadel geheten, die de wereld moet behoeden voor aanslagen, oorlogen, rampen én voor de booswichten van Manticore, een S.P.E.C.T.R.E.-achtige concurrende organisatie. Richard Madden (‘King of the North! King of the North! King of the North!’) duikt op als Mason Kane, een messcherp in het kostuum zittende Citadel-agent die in de openingsscènes in een hogesnelheidstrein samen met zijn ravissante collega Nadia Sinh (Priyanka Chopra Jonas) jacht maakt op een koffertje vol hoogverrijkt uranium. Nadia beschikt niet alleen over een hoogverrijkt decolleté maar ook over een tasje vol gadgets: zo kan haar poederdoos een doelwit tracken en kan ze haar parfumverstuiver aanwenden als explosief.

Klinkt nogal James Bond-achtig, zegt u? U heeft gelijk: de eerste twee afleveringen van ‘Citadel’ laten zich bekijken als gemakzuchtig samenraapsel van invloeden die makkelijk vallen te identificeren: een piezeltje ‘Mission: Impossible’, een handjevol Jason Bourne (zowel Nadia als Mason verliezen hun geheugen), een snuifje ‘Memento’, een vleugje ‘Total Recall’ en uiteraard een royale kwak James Bond. Met een beetje jatwerk is op zich natuurlijk niets mis: ook de John Wick-films bijvoorbeeld zijn in wezen een briljante mengelmoes van ‘The Matrix’, ‘The Good, the Bad and The Ugly’, ‘Point Blank’, ‘Le Cercle Rouge’ van Melville en de Samoeraï-films van Kurosawa. Het verschil: in het geval van ‘Citadel’ lukt het de makers zelfs met pappen en nathouden niet om die mikmak van referenties en invloeden tot één fris geheel te verwerken.

Eén van de problemen is dat er in ‘Citadel’ zó snel van locatie wordt gewisseld, zó snel tussen actiescènes wordt geswitcht en zó jachtig vooruit en achteruit in de tijd wordt gesprongen dat een mens niet eens even de tijd krijgt om zich lekker te verlustigen in de actie. ‘Citadel’ is als een flipperkast: het maakt veel lawaai, er gebeurt vanalles op het scherm en het schiet snel heen en weer. Flipperen is natuurlijk wel leuk - tenzij ú het dolgedraaide stalen balletje bent dat door de flippers razendsnel heen en weer wordt gekaatst.

Oké, de eerste aflevering bevat een geweldige knokpartij in de krappe toiletruimte van die hogesnelheidstrein, maar over het geheel genomen is één stoot van Luca Brecel een stuk knapper en opwindender dan eender welk duel in ‘Citadel’.

Tekenend voor het totale gebrek aan dramatische opbouw is de scène waarin Mason van zijn baas (Stanley Tucci) de opdracht krijgt om het zwaarbewaakte hol van Manticore in New York binnen te dringen ten einde een koffertje met daarin nucleaire codes buit te maken: héél even hoop je op een razend spannend actietafereel vol schitterende gevechtschoreografieën, of op tenminste één virtuoos thrillermomentje, maar neen: de makers bakken er onbegrijpelijkerwijs alweer helemaal niets van en al na enkele minuten wandelt Mason zonder kleerscheuren mét het koffertje weer naar buiten. Duh!

Tot slot: Nu Idris Elba en Tom Hardy hebben afgehaakt, wordt er gefluisterd dat Richard Madden dé topkandidaat is om de volgende James Bond te worden. En nu Madden op Instagram een video heeft gepost waarin is te zien hoe hij en Stanley Tucci samen ostentatief nippen van een glas Martini - shaken, not stirred - zijn de extatische fans er zeker van: Madden is de nieuwe Bond. Fout gedacht: de nieuwe 007 heet Stanley Tucci!