FILM★★★☆☆
Cold War (★★★☆☆)
Ons hartje bleef in de kou staan.
Aan ‘Cold War’, de nieuwe film van de maker van het met een Oscar voor beste buitenlandse film bekroonde ‘Ida’, en tevens de winnaar van de Grand Prix op het jongste Film Fest Gent, valt veel te bewonderen. De zwart-witfotografie is subliem en telkens als die folkloristische gezangen opstijgen, is het alsof de hemelpoorten wagenwijd openzwaaien. Hoe kan het dan dat deze alom bewierookte film de weg naar ons hart niet vond? Hoe komt het dat de lotgevallen van de twee onder de dreiging van de Koude Oorlog levende geliefden ons ongeroerd lieten? Moeilijk te zeggen. Misschien komt het doordat de cineast er nooit helemaal in slaagt om de aantrekkingskracht tussen de twee hoofdfiguren écht voelbaar te maken, of doordat die nochtans magnifieke zwart-wittableaus zich nooit willen samenvoegen tot één vloeiend dichtwerk. We hebben met open ogen zitten kijken, en toch was het alsof er tussen ons en ‘Cold War’ een ondoordringbaar, ijskoud glasraam stond.
