FILM★☆☆☆☆
Collateral Beauty (★☆☆☆☆)
Willeke Willeke.
Will Smith vertolkt in dit melodrama van het zoutste oogwater een man die zijn kind heeft verloren. En dat het slecht met Howard gaat, valt niet alleen af te leiden uit de scène waarin hij in het holst van de nacht op zijn fiets kruipt en met een extreem triestige gelaatsuitdrukking begint te spookrijden, maar ook uit het feit dat hij boze brieven begint te schrijven naar de Dood, de Liefde en de Tijd: ‘Tijd, ze zeggen dat je alle wonden heelt, maar niet hoe je schoonheid in as verandert!’ Overigens is Howard niet de enige droevige figuur uit ‘Collateral Beauty’: in één van de drakerigste montages die we ooit hebben mogen aanschouwen, begint de camera – terwijl we offscreen iemand een troostend gedicht horen opzeggen – tergend traag te pannen langs de droeve gezichten van de naar een spermadonor speurende Claire (Kate Winslet), de van zijn dochter vervreemde Whit (Ed Norton) en de aan kanker lijdende Simon (Michael Peña). Snottersaus voor bij uw nacho’s.
