KIJKTIP
Crisis in ‘Downton Abbey’: ‘Klachten over mijn IQ’
Het Britse kostuumdrama ‘Downton Abbey’ weet niet van ophouden: zeven jaar nadat de tv-serie ten einde is gelopen, is nu de tweede film in de bioscoop te zien, met als ondertitel ‘A New Era’. Maar voor familiehoofd Robert Crawley, gespeeld door Hugh Bonneville, is niet alles zoals voorheen. De Earl of Grantham begint door bepaalde ontwikkelingen binnen de familie te twijfelen over zijn afkomst en belandt in een identiteitscrisis.
HUGH BONNEVILLE «Roberts leven staat in dienst van Downton Abbey en zijn familie. Het is zijn enige bestaansrecht: voor de rest heeft hij, laten we eerlijk zijn, weinig bijzondere kwaliteiten. Hij is niet echt intelligent, om het voorzichtig te zeggen. Hij heeft als patriarch meestal als laatste in de gaten wat zich in zijn naaste omgeving afspeelt – en dat is in de nieuwe film niet anders. Het dak van de Abbey lekt, waardoor er extra geld op tafel moet komen. De familie vindt een reddingsboei: ze verhuurt het landgoed aan een filmploeg. Maar daar is niet iedereen blij mee: al die vervelende en ordinaire acteurs over de vloer, niemand zit daarop te wachten.»
– Je hebt bij de schrijver van ‘Downton Abbey’, Julian Fellowes, weleens je beklag gedaan over het IQ van de Earl.
BONNEVILLE «Dat deed ik al toen er nog geen sprake was van een bioscoopfilm. Maar Julian stelde mij gerust: Robert, toch een man met liberale opvattingen, neemt uiteindelijk wel altijd de juiste beslissingen. Na al die jaren beschouw ik hem nu als een goede vriend van wie je geen afscheid kunt nemen. Als ik hem moet spelen, voelt het altijd alsof ik een paar warme pantoffels aantrek. Ik ben erg op hem gesteld.»
– De crisis waar Crawley door moet, is al bij al mild, en dat typeert ‘Downton Abbey’ ook: in die wereld is voor elke tegenslag een oplossing voorhanden.
BONNEVILLE «Bij ons kun je aan de grauwe werkelijkheid ontsnappen. Tijdens de coronacrisis hebben veel mensen de zes seizoenen opnieuw bekeken omdat de reeks hen herinnerde aan betere tijden. We zaten nog midden in de pandemie toen we begonnen aan de opnames in Frankrijk, waar een deel van de film zich afspeelt. De hele ploeg – crew en acteurs – moest tien dagen in quarantaine vóór we aan de slag konden. Tijdens het draaien kregen we al het gevoel dat de film veel kan betekenen in deze barre tijden. En als hij een succes wordt, wie weet: misschien komt er nog een derde.»
