‘Cupido ofzo’ op VTM ging al snel ‘echt intiem’, maar kan toch niet op tegen ‘Down the Road’

Karen Damen en Ruth Beeckmans, twee betrokkenen bij ‘The Masked Singer’ die daar vooralsnog geen rekenschap voor hebben afgelegd, namen hun intrek in een steriel ogende hal die op het eerste gezicht het midden hield tussen een modieuze lunchplek en een landschapskantoor waarin onder hippe stedelingen aan coworking wordt gedaan. Geen etablissement dus waar ik me zonder externe motivatoren – een dringende hagelbui, een porrende geweerloop – zomaar naar binnen zou wagen, maar in dit geval waren er goede werken mee gemoeid. Vanuit hun eigentijdse schuilplaats zouden Damen en Beeckmans namelijk een datingbureau beginnen voor alleenstaanden met een beperking. Dat bureau moesten ze evenwel eerst nog zelf inrichten. ‘Thee of koffie?’ vroeg Beeckmans tijdens het decoreren aan Damen, die uiteindelijk water verkoos. Tussen beide dames speelde eindeloos meer dan louter collegialiteit, moest je uit zulke uitwisselingen begrijpen. Dat of VTM bespaart meer dan ooit op kantinepersoneel.

De eerste alleenstaande diende zich alras aan in de vorm van de 26-jarige Damon, die de beginselen van autisme vertoonde. Dat bemoeilijkte amoureuze aanknopingen enigszins. ‘Een relatie opbouwen met een meisje lukt Damon maar moeilijk omwille van zijn autisme’, had ook Karen Damen in de smiezen, die als de inschikkelijkheid zelve ook haar tekstschrijver niet de mantel uitveegt wanneer ze merkt dat die weer eens ‘omwille van’ heeft neergeschreven waar hij eigenlijk ‘wegens’ of ‘vanwege’ hoort te typen. Als er Nederlands wordt gesproken in de programma’s waarin ze figureert, is het doorgaans dan ook al gek genoeg, en heb ik al zoiets van ‘Oh my God, Nederlands’. In kantoren waar aan coworking wordt gedaan, weten ze wat ik bedoel.

Meer dan enkele losse scharrels was Damon nog niet te beurt gevallen op liefdesvlak. ‘Hedde dan gekust?’ overschreed Karen Damen snaaks haar bevoegdheden, waarna Damon even later, misschien was het een riposte, in bijzijn van zijn twee blonde koppelaarsters liet optekenen dat hij roodharige dames prefereerde: ‘Met blonde moet je oppassen, want die kunnen dom zijn.’ Damon moet je volgens mij niets leren, en al zeker niet de weg. Toen Damen hem voor zijn afspraakje naar een natuurdomein bracht dat hem bekend was, protesteerde hij zelfs toen ze een omweg nam.

Na hun ontmoeting, inclusief overhandiging van een Geraardsbergs streekproduct – liefde gaat door de maag – kon Damon het al snel wonderwel vinden met Margot, een meisje met een motorische ontwikkelingsstoornis. Na een partijtje minigolf kwam er een knuffel van. ‘Nu zijn we echt al intiem aan het gaan,’ constateerde Damon, en toen Karen Damen het einde van hun afspraakje kwam aankondigen, lieten zowel hij als Margot verstaan dat een vervolg hun wel iets leek. Dat vervolg krijgen we ook nog te zien, in een volgende aflevering, wat dan weer niet hoefde: hoewel ‘Cupido ofzo’ tot dan de schijn van enig nut nog hoog had weten te houden, kon het eventuele ontluikende romances daarna alleen nog maar voor de voeten lopen, leek me. Nog een eindconclusie, omwille van de bevattelijkheid: ‘Down the Road’ vergelijken met ‘Cupido ofzo’, wat voor de hand ligt, eindigt altijd nadelig voor die laatste.