Dark waters

Check uw pannen!

Van Todd Haynes, met Mark Ruffalo, Tim Robbins, Bill Pullman en Anne Hathaway

BIOPIC Ofschoon wij op tijd en stond aan ons hartenlapje vragen of ze zich wil uitdossen als Ilsa, de wolvin van de SS, durven wij te stellen dat wij er wel degelijk enige ethische normen op na houden. Sinds de lectuur van 'De strijd om Uber' bijvoorbeeld, een ontluisterende, door techjournalist Mike Isaac neergeschreven kroniek van nietsontziend winstbejag, wraakroepende sociale uitbuiting en verbijsterende amoraliteit, vertikken wij het om ooit nog een Uber te nemen. Verder zitten wij niet op Facebook: niet omdat wij liever op café zitten, maar gewoon omdat wij niet willen dat onze privacygegevens (zoals onze voorkeur voor Ilsa-outfits) worden doorgesjast naar Mark Zuckerberg.

Het hartstikkewaargebeurde 'Dark Waters' heeft ons wantrouwen jegens de grote multinationals, die onze leventjes meer en meer beheersen, nog wat groter gemaakt. De ontnuchtering vangt aan wanneer advocaat Rob Bilott (de uitmuntende Mark Ruffalo heeft zijn Hulkpak ingeruild voor een kostuum met das) tijdens een bezoekje aan een stuurse boer (geweldige rol van Bill Camp) in West-Virginia rare dingen ziet: runderen met ingegroeide hoeven, dode kalfjes met zwarte tanden, een ogenschijnlijk krankzinnig geworden herdershond die rondjes rond zijn as staat te draaien. Volgens de boer hebben die gruwelen allemaal te maken met het afval dat op de stortplaats naast het erf wordt geloosd door de chemiereus DuPont - en let op, want nu volgen spoilers! De advocaat bijt zich vast in de zaak en ontdekt dat het kankerverwekkende chemische bestanddeel dat verantwoordelijk is voor de rampspoed op de boerderij, C8 genaamd, door DuPont zonder gêne wordt gebruikt bij de vervaardiging van braadpannen met een anti-aanbaklaag. Pannen waarin ook ú misschien uw biefstuk of uw spinazieburger bakt! Wacht even: is het misschien dáárom dat ons kanariepietje, wiens kooi jarenlang boven de kookplaat hing, tijdens het bakken van een varkenskotelet plots dood van zijn stokje viel? Sorry, maar wie daar niet woest van wordt, is gemaakt van teflon.

In eerste instantie wekt het enige verbazing dat uitgerekend Todd Haynes, de maker van oogstrelende melodrama's als 'Mildred Pierce', 'Carol' en 'Far from Heaven', in de regiestoel is gaan zitten van een diepe verontwaardiging opwekkende, aan het Belgische asbestschandaal herinnerende thriller in de traditie van 'Silkwood', 'Erin Brockovich' en 'The Insider'. Maar Haynes, die de teugels van dit project in handen nam op vraag van zijn vriend Ruffalo, laat zich kennen als een geweldige gehuurde hand: hij cijferde de kunstzinnige melofilmer in zichzelf voor één keer helemaal weg en laat zien dat hij de bij het genre horende stijlmiddeltjes perfect beheerst, met veel close-ups van balpennen die chemische symbolen omcirkelen en handen die dikke mappen openen.

Een mens vraagt zich af: in welke dagelijkse gebruiksvoorwerpen schuilt nog meer gevaar? Dat het lezen van Humo ernstige gevolgen kan hebben, weten we allang, maar hoe zit het met het 5G-netwerk dat ze in onze straten willen uitrollen, met de straling van de wifi die door onze hersenen golft, en met 'Temptation Island'? Wie kan ons met absolute zekerheid vertellen dat onze breinen dáár niet langzaam van smelten? Ilsa?