‘De container cup’ op VIER: ‘Werkelijk iedereen tevreden’

Om de eerste aflevering van ‘De container cup’ de nodige ademruimte te schenken, bleef ‘Influencers’ noodgedwongen een weekje onuitgezonden: aandachtige kijkers merkten dat het op voorhand dus al niet meer stuk kon. Bovendien bleek er bij bekijken ook nog eens een idee achter schuil te gaan dat verder reikte dan zwammen voor een openstaande liveverbinding of oude bekenden lastigvallen langs een opengeklapte laptop, hoewel het slechts luttele weken op voorhand bedacht zou zijn.

Na blootstelling aan ‘De container cup’ was ik niet geneigd de waarachtigheid van die informatie snel af te toetsen bij een bevoegde VRT-journalist, tevens gedreven factchecker, want dat er haast was komen kijken bij het materialiseren van dit programma zag je zo ook wel. Een container gevuld met allerhande fitnesstoestellen en ander speelgoed werd tot voor de deuren gereden van Pieter Timmers en Remco Evenepoel, die zich vervolgens tegen de tijd mochten verliezen in een zevenkamp van bedenkelijk allooi: ook golf en roeien waren enkele van de disciplines, sporttakken waar je pakweg Nafissatou Thiam zich niet meteen aan ziet wagen.

Voor beide atleten zich in het zweet konden werken, werd de container eerst opzichtig ontsmet door daartoe uitgeruste stoottroepen. De gedane arbeid werd gecontroleerd door een expert ter zake, die ook nu weer gewoon Marc van Ranst bleek te zijn. Zijn omnipresentie kent geen gelijke: later zal blijken dat de beminnelijke geleerde in werkelijkheid over een legertje aan dubbelgangers beschikt om in zijn plaats op te draven in amusementsprogramma’s terwijl de goede arts aan de slag blijft - een trucje geïnspireerd door de vele gedaantes van Saddam Hoessein. Later, maar nu moest je nog even veronderstellen dat je naar de enige echte Marc van Ranst zat te kijken.

Het concept achter ‘De container cup’ bleek er eentje dat prima had geaard in een programma dat het hoofdzakelijk van rubriekjes moet hebben: elke dag hapsnap een atleet, en weer weg ermee. Die beknoptheid kon het zich nu niet veroorloven, waardoor je ook iets langer opgescheept zat dan nodig met de tandem Pedro Elias en Wesley Sonck, die vanop afstand commentaar voorzagen. Elias mag dan een geschikte kerel zijn, en Sonck één van de degelijkste Wesleys die het land in de aanbieding heeft, de indruk dat je toch vooral naar een gelegenheidsduo zat te kijken bleef de gehele aflevering gelden. Het plexiglas tussen beide commentatoren bleek naast een virale barrière bovendien ook een prima filter voor al te tastbare chemie - kan Wesley het helpen dat je in ‘Extra Time’ veel minder bedacht moet zijn op ironie.

Hoewel ‘De container cup’ het wel van plan was, was ik na één aflevering nog niet meteen geneigd er een dagelijkse gewoonte van te maken, al kon ik er tegelijk ook allesbehalve kwaad op zijn. Terzijde: Remco Evenepoel won luisterrijk van Pieter Timmers, wat de krant wier logo aldoor zichtbaar was in de achtergrond alvast gunstig stemde. Dat Evenepoel tijdens zijn prestatie zijn wielertenue droeg, zullen zijn sponsors ook wel leuk gevonden hebben. Werkelijk iedereen tevreden.