tv-tip'What's My Name'
De eindeloze kamp van Muhammed Ali: 'Elke dag liep hij rond met een doelwit op zijn rug'
Voor wedstrijden of andere sportmanifestaties is het nog te vroeg, maar aan goede sportdocumentaires is er dezer dagen op tv geen gebrek. Na 'The Last Dance' op Netflix of 'Diego Maradona' op NPO brengt Canvas deze week 'What's My Name', een tweedelig portret over de bekendste bokser aller tijden: Muhammed Ali. Vier jaar geleden stierf Ali op zijn 74ste aan de gevolgen van Parkinson, maar in 'What's My Name' komt hij toch uitgebreid aan het woord. Regisseur Antoine Fuqua (ook bekend van 'Shooter' en 'The Equalizer') verzamelde meer dan duizend uur filmmateriaal en interviews en laat de bokser daarmee zijn eigen leven uit de doeken doen.
ANTOINE FUQUA «Voor ik aan 'What's My Name' begon, heb ik veel met Ali's familie gepraat, en uit die gesprekken kwam één ding naar voren: hij moet zelf zijn verhaal kunnen vertellen. Er zijn al veel documentaires over hem gemaakt, en veel daarvan zijn ook uitstekend, maar er bestond nog geen waarin hij zelf de verteller is. Terwijl dat zo belangrijk is, zeker bij iemand als Ali, die zo welbespraakt was en die als zwarte man in Amerika zo hard heeft moeten strijden om zijn stem te mogen laten horen.»
- Opmerkelijk is dat in 'What's My Name' het boksen centraal staat: hier en daar verneem je wel iets over Ali's privéleven, maar enkel als het een impact had op zijn sportieve carrière.
FUQUA «Boksen heeft hem beroemd gemaakt, en het is de metafoor van zijn leven. Ali heeft zijn hele leven gevochten, in de ring, tegen de Amerikaanse regering, tegen het leger dat hem naar Vietnam wilde sturen. Toen hij zijn naam wilde veranderen, kreeg hij het hele land tegen, alsof dat niet zijn recht was. Hij heeft het platform dat boksen hem gaf ook gebruikt om dingen te veranderen, en dat heeft de wereld nodig: atleten met een boodschap. Er wordt vandaag snel gezegd dat sporters zich niet met politiek mogen bemoeien, maar dat is een dwaze gedachte. Veel atleten, zeker de zwarte in de VS, zijn opgegroeid in moeilijke omstandigheden, ze hebben de andere kant van de medaille gezien. Dat geeft hun een unieke visie. Ali was een voorbeeld en die kant is belangrijker dan een documentaire over met wie hij een relatie heeft gehad, zijn liefdes, zijn kinderen, het soort dingen dat je kunt vertellen over iedereen die een rijk leven heeft geleid.»
- Ook opvallend: hoe vroeg de ziekte van Parkinson bij hem toesloeg. We kennen de beelden van de bevende Ali op latere leeftijd, maar hier merk je dat hij rond zijn 35ste al trager begon te spreken.
FUQUA «We hebben lang naar dat soort beelden gezocht, dat wilden we zeker laten zien. Parkinson was voor hem nog een gevecht, zijn laatste. Ik ben geen dokter, dus ik kan niet zeggen of alle slagen op zijn hoofd tot die ziekte hebben geleid, maar het zal er wel mee te maken hebben. Maar vergeet ook niet de stress die hij in die periode moest doorstaan. Op het moment dat Ali zich opwierp als spreekbuis van de onderdrukte zwarte bevolking, werden er in de VS nog zwarte mensen gelyncht of zomaar neergeschoten. Naaste vrienden werden vermoord: Malcolm X, Martin Luther King... Zijn bekendheid was even groot als die van hen: kun je je voorstellen hoe het was om elke dag met een doelwit op je rug rond te lopen?»
