FILM★★½☆☆
De geaffecteerde acteerstijl in ‘Peter von Kant’ joeg ons hoog de gordijnen in
Van François Ozon, met Denis Ménochet, Khalil Ben Gharbia en Stefan Creponde
Bittere gordijnen van Peter von Kant.
DRAMA Waren het in ‘Die bitteren Tränen der Petra von Kant’ (1972) van Fassbinder de dames die in alle staten waren, dan is het in François Ozons weinig memorabele adaptatie een hooghartige homoseksuele cineast (Denis Ménochet) die zijn gal uitspuwt over zijn ex-minnaars (‘Smérig dat hij was! Hij stonk! Hij stonk zoals alleen mannen kunnen stinken’). Wanneer hij het te pakken krijgt voor de goddelijke would-beacteur Amir, ontspint zich tussen de muren van Peters seventiesflat een pervers machtsspelletje dat de toneelliefhebbers, de fans van coltruien en olifantenpijpen en de sm-adepten onder u zal doen kwijlen. Ménochets vuurrode hemd past perfect bij de bloedrode muren, maar de geaffecteerde acteerstijl waar de acteurs zich op bevel van de cineast aan overgeven, joeg ons hoog de gordijnen in. Het waren nochtans rode gordijnen!
Vanaf 6 juli in de bioscoop.
MEER FILMS VAN DE WEEK:
‘Il buco’ voelt aan als een documentaire die meer op stiltes dan op dialogen drijft (★★★½☆)
