De magie is uitgewerkt: ‘Guardians of the Galaxy Vol. 3' is de zwakste Marvel-film in jaren

Van James Gunn, met Chris Pratt, Zoe Saldaña, Dave Bautista en Vin Diesel

Guardians van de Sluitspier.

FANTASY Hebt u het ook al eens meegemaakt? Dat verschrikkelijk pijnlijke, maar tegelijk o zo ­verhelderende moment dat u op café of op restaurant uw lief in de ogen zit te kijken en eensklaps met een verkillende schok ­beseft dat de betovering van de liefde is verbroken? En dat het beter is om de stekker eruit te trekken? Wel, wij ­hebben onlangs in Kinepolis een soortgelijke openbaring meegemaakt. Halverwege ‘Guardians of the Galaxy Vol. 3’, net toen die wandelende tak voor de duizendste keer ‘I am Groot!’ mummelde, begon niet alleen het besef in te dalen dat we naar de zwakste Marvel-­film sinds ‘Thor: The Dark World’ zaten te kijken. We kwamen ook tot het ontnuchterende inzicht dat de magie van het hele Marvel Cinematic Universe, de superheldenfranchise die al sinds 2008 als een waar bezettingsleger de multiplexen domineert, is uitgewerkt. En de ironie is dat de Guardians dat ook zelf lijken in te zien. ‘Het laatste wat ik nodig heb, is de ­zoveelste gek die het universum probeert te veroveren!’ horen we Peter Quill verveeld uitroepen, terwijl hij schietend rondrent in een gigantisch ruimtestation, de Orgoscope geheten, dat van ver ­gezien wel iets weg heeft van een gigantische zwevende sluitspier – de ­Coloscope ware een treffender naam geweest. Met die ene ­oneliner legt Quill de ­vinger pál op de ideeënarmoede waar Marvel nu al een tijdje onder lijdt: in plaats van de Guardians eens een fris avontuur te laten beleven krijgen we nóg meer monsters, nóg meer megalomane booswichten en op het eind alwéér een overdosis CGI. MCU: Mottig Comateus Universum.

Nog erger is dat de scenaristen het rock-’n-rollgehalte van de vorige episodes (of wat daarvoor moest doorgaan) hebben ingeruild voor een dubbele portie meligheid. Kort samengevat: in de eerste helft van ‘Vol. 3’ ligt een geliefd ­personage reutelend op sterven en in de tweede helft proberen de Guardians een troep kinderen te bevrijden uit de kerkers van bovenvermelde booswicht. En zo kan het gebeuren dat Nebula, ooit een angstwekkende ­cyborg, ineens rondrent met een uk op haar rug en dat ­Rocket tientallen kleine wasbeertjes redt, terwijl klef koorgezang weerklinkt. Kom terug, Thanos!

De creatieve geesteloosheid van ‘Vol. 3’ toont eens te meer aan dat het ­epische ‘Avengers: ­Endgame’ uit 2019 een kantelpunt was: sinds de Vingerknip van Thanos heeft het MCU het ­hondsmoeilijk om in verhalend opzicht een nieuw meeslepend momentum op te bouwen, en tot overmaat van ellende ­bewijzen de tegenvallende box office-­cijfers van ‘Black ­Widow’, ‘Eternals’ en ­vooral ‘­Ant-Man and the Wasp: Quantumania’ dat zelfs de trouwste Marvelfans stilaan afhaken.

Neen, de stekker zal niet met­een uit de ­franchise worden getrokken: er staan (zucht) nog enkele al afgewerkte films in de wachtrij. Maar als ‘Vol. 3’ ondermaats zou presteren aan de kassa, dan mag zelfs Groot er zeker van zijn dat de hand van studiobaas ­Bob ­Iger zich langzaam maar zeker in de richting van het snoer zal bewegen.

Vanaf 3 mei in de bioscoop.