De Valentijnsspecial van ‘Love Island’ is kut met peren, maar dan zonder peren

‘Als men lang genoeg in de leegte staart, staart de leegte terug’, zo stelde Friedrich Nietzsche vast op een ochtend dat er geen melk meer was voor de cornflakes. Ik weet ook niet waarom blootstelling aan ‘Love Island’ me altijd weer aanzet tot het citeren van existentiële denkers, maar het is nu eenmaal zo dat de nihilistische ingevingen na afloop nooit veraf zijn. Ik wist dus waar ik aan begon, en toch ging ik, meer uit plichtsbesef dan uit iets wat je als arbeidsvreugde kon omschrijven, zitten voor de special van ‘Love Island’ die vrijdag aan Streamz was toegevoegd.

Astronomen hadden uit de stand van de planeten immers afgeleid dat dra Valentijnsdag zou aanbreken, en na een snelle doch duchtige dubbelcheck aan de hand van de dichtstbijzijnde Druivelaar, achtten de makers van ‘Love Island’ dat een prima gelegenheid om de deelnemers van hun vorige seizoen nog eens samen te drijven.

‘Wie is er nog samen? Wie heeft er ruzie?’, probeerde Jeroen Verdick ons daaromtrent enige belangstelling aan te praten. Dat deed hij uiteraard in het intussen bekende, hem kenschetsende register van iemand die je tijdens een plensbui, ergens halfweg de landerijen rondom Turnhout, staande hebt gehouden tijdens het koeien hoeden om de weg te vragen, kort voordat je je vierdeurs hopeloos vastrijdt in het door hem aangewezen zompige tractorspoor. Zijn honende toontje klinkt je intussen bekend in de oren, en toch wil het maar niet wennen. ‘Wie ben ìk eigenlijk om me vrolijk te maken over die jongelui?’, vraag ik me soms af tijdens ‘Love Island’, alvorens het natuurlijk tòch te doen, want als ze uitlachtelevisie willen, dan kunnen ze die krijgen ook. Verdick wordt niet eens geplaagd door zulke twijfels. En toch benijd ik hem niet. Ook naderhand blijft ‘Love Island’ immers ‘Temptation Island’ zonder het schandaalsfeertje. ‘Big Brother’, maar met een sandaalsfeertje. Veel vlees maar geen bloed. Spuitwater zonder prik, en dus een nuloperatie. Molokai zonder de lepra, maar met behoud van de rondvliegende lichaamsdelen. En kut met peren vooral. Maar dan zonder peren.

Al even voorspelbaar aan deze special was de vaststelling dat niet àlle koppels die gevormd waren tijdens ‘Love Island’ vandaag nog samen waren. ‘Waar heb je Mert gelaten?’, vroeg Holly Mae Brood aan Sunita, alsof uitgerekend Holly Mae niet wist waar Sunita Mert had gelaten. Hoe sneu ook dat Sunita daarna in haar eentje, zonder Mert, tussen de andere, wel nog samenklittende koppels moest gaan staan. Gelukkig voor haar kwam daarna Cas opdagen. Cas had samen met Jotti ‘Love Island’ gewonnen, maar was niet lang daarna betrapt terwijl hij berichten stuurde naar andere meiden. ‘Het is gebeurd, ik kan er niets meer aan doen’, reflecteerde Cas daarover in bijzijn van Viktor Verhulst, die ook al niet had nagelaten om Cas erop te wijzen dat hij alleen was opgedaagd. Cas had het over ‘een leermoment’. Wie ben ik om hem tegen te spreken? Omdat ‘Love Island’ natuurlijk niets goeds in de zin heeft, werd Jotti er tegen het einde van het feestje zelf ook nog bijgehaald. Met z’n allen mochten we - nee, moésten we - getuige zijn van haar eerste gesprek met Cas sinds hun breuk. Jotti was zo ontzet geweest over Cas’ bedrog dat ze sindsdien zelfs geen modellenwerk meer had gedaan, zei ze. Even nam ik in overweging om nog diezelfde avond een omhaling te gaan doen bij mij de buurt, maar die gedachte liet ik na ontrading van omstanders uiteindelijk toch maar varen. Het is dan ook een barre wereld daarbuiten voor mensenvrienden zoals ik.

Zichzelf op televisie zien, hopeloos verwikkeld in de dekselse choreografie die verregaand baltsgedrag met zich meebrengt, was ontnuchterend geweest, daar waren de aanwezigen het over eens. Vooral Lennart had er duidelijk moeite mee gehad, want hij beweerde op televisie ‘de blote zelve van uw eigen’ gezien te hebben. Uit alles kon je opmaken dat dat geen pretje geweest kon zijn. Nog eens: wie ben ik om me vrolijk te maken over die jongelui? Vervolgens werd er teruggeblikt op enkele relletjes die zich in de villa van ‘Love Island’ hadden voltrokken, gelukkig telkens zonder bijstand van een inderhaast opgetrommeld waterkanon. Toen één meisje eens vlechtjes had gehad, had ze daarna gemerkt dat een ànder meisje niet veel later òòk plots vlechtjes had. Verstikkend mooi was dan weer het fragment van die keer dat Cas aan Jotti vroeg of ze zijn vriendinnetje wou worden. Na enkele zulke terugblikken zat ik al snel ongeduldig te wachten op een snerpende schoolbel om al die kwijlende rotjongeren weer stante pede naar de les te jagen, maar de schoolbel kwam maar niet, en dus ging het maar verder. Er werd overigens ook behoorlijk wat afgezopen in deze special, wat me geen slecht idee leek.

Heb ik al gezegd dat iedereen in ‘Love Island’ voor lul staat? En wie ernaar kijkt ook? Dat ging eveneens op voor deze aflevering, die een terugblik was op iets waar de eerste keer ook al geen ruk aan te bezichtigen viel. Als je maar lang genoeg terugblikt op de leegte, blikt de leegte zelf terug.