‘De verraders’ bewees dat het mannelijke ego nog fragieler is dan gedacht

Met het vertrek van Jens uit ‘De mol’ nog zwaar op de maag is het vanavond alweer tijd voor een nieuw adieu, maar één dat een pak minder zwaar aankomt dan de vlakke handpalm van Will Smith. Na acht ellenlange afleveringen verdwijnt ‘De verraders’ van het scherm, een zogenaamd psychologische spelshow die ons leerde dat seksisme nog springlevend is en we verdomd blij mogen zijn met de makers van ‘De mol’. Vijf lessen na ‘De verraders’.

1. Nee, het seksisme is de wereld nog steeds niet uit

Wie beschikt over een y-chromosoom, heeft in ‘De verraders’ meer dan een streepje voor. Dat was ons na vijf afleveringen al duidelijk, maar de meest recente ontwikkelingen hebben ons zo mogelijk nog harder met de neus op de feiten gedrukt. Astrid Coppens moest het gelag betalen toen ze - helemaal terecht - besloot om vol op ‘opperverrader’ Walter Damen in te zetten. Wanneer Niels Albert amper één aflevering later krek hetzelfde deed, ging de hele groep daar niet alleen plots wél in mee, de deelnemers én half Twitter haalden ook de loftrompet boven voor de kennelijk nooit eerder vertoonde moed van de ex-veldrijder.

2. Niels Albert heeft oeverloze heimwee naar de koers

Het bestaan van ‘Niels Albert Bike Store’ zegt al genoeg over zijn verlangen naar de koers, maar in ‘De verraders’ liet Albert geen énkele kans onbenut om te verwijzen naar zijn prachtige verleden als modderploeter. Kroon op het werk - de ultieme eindsprint, zoals hij zelf zou zeggen -, was zijn met trillende stem gebrachte speech om Walter ten val te brengen: ‘In de koers’, zo slikte hij terwijl hij ‘het peleton’ toesprak, ‘moet je op het juiste moment demarreren’, om ook nog te vermelden hoeveel knechten hij had verloren en te laten vallen dat op de fiets alles om strategie draait.

3. Het spel niet begrijpen is de weg naar succes

Gelukkig voor Niels Albert en zijn bovenkamer steekt een dosis strategisch inzicht je in ‘De verraders’ alleen maar stokken in de wielen. Het betreft wellicht het eerste programma in de televisiegeschiedenis waarin je maar beter helemaal niets begrijpt van het spel en in de plaats daarvan met vragende ogen je parelwitte tanden blootlacht - dingen waar Bart Kaëll toevallig in excelleert. De zanger die geen idéé bleek te hebben hoeveel singles hij in zijn carrière heeft uitgebracht, propte zich in de meer dan twee weken in het kasteel vol met koffiekoeken, maar leek zelfs vlak voor de finale niet te beseffen dat hij eigenlijk in een spelshow zit. Als we de volstrekt geflipte logica en het dramagehalte van ‘De verraders’ zouden volgen, dan komt Kaëll straks als spreekwoordelijke winnaar uit de bus.

4. ‘De verraders’ vreet niet alleen aan de hersenen van de kijkers, maar ook aan die van de kandidaten

Na medeverrader Loïc Van Impe tien keer gewaarschuwd te hebben dat het opzichtige gemanipuleer van broeder Walter Damen hen de das om zou doen, nam Jamie-Lee Six de vlucht vooruit en besloot ze Walter zelf het mes in de rug te steken. Dat zorgde voor paniek bij Loïc, die zijn mannelijk ego sneller voelde slinken dan de voorraad jodiumpillen in de Vlaamse apotheken. ‘Waarom heb je me niks gezegd?’, vroeg Loïc na Jamies ‘verraad’ zo’n 11 keer, om vervolgens te zorgen voor een brainfart die zelfs Niels Albert niet zou kunnen produceren. Loïc besloot zich te outen als verrader en alle aandacht naar zich toe te trekken, het doordachte plan van Jamie-Lee in puin achterlatend.

5. Lof zij ‘De mol’

Het was vast geen toeval dat VTM besloot om ‘De verraders’ bijna niet te laten overlappen met ‘De mol’, het succesprogramma waar het een alternatief voor wilde bieden. De opdrachten in ‘De verraders’ hadden voor de start van het kijkcijferkanon op Play4 al veel meer schijn van opgesmukte teambuildingsactiviteiten, maar naast de pareltjes van de programmamakers van ‘De mol’ wordt het actiegehalte van ‘De verraders’ nog bleker dan Meyrem Almaci bij het zien van het kernenergie-akkoord. Nog zes nachten slapen en het is weer zondag.